می‌میریم چون سلول‌ها می‌میرند.
مرگ طبیعی زمانی رخ می‌دهد که مرگ سلول‌ها رخ دهد.
میلیاردها سلول در بدن هر روز بعد از اتمام کارشان می‌میرند و سلول‌های جدید جایشان را می‌گیرند.
سلول‌های پیر سن ما را بالا می‌برند. درون یک سلول، تلومرها در پایانه هر کروموزوم حاوی اطلاعات ژنتیکی هستند که با هر تقسیم سلولی گیره یا اتصال آنها باز می‌شود. در ابتدا، تلومرها آنقدر دراز یا طویل هستند که می‌توانند از پس برش خوردن و تاب خوردن های این طرف و آن طرف بربیایند. اما وقتی طول آنها به اندازه مشخصی رسید، اطلاعات از بین می‌روند.
وقتی مرگ برنامه‌ریزی شده سلول‌ها از کنترل خارج شود، منجر به بیماری‌هایی نظیر سرطان و آلزایمر می‌شود.
قرار گرفتن در برابر اشعه فرابنفش و رادیکال‌های آزاد نیز منجر به پیر شدن سلول‌ها می‌شود.
اما ناامید نباشید. دانشمندان عمر مگس‌ها، کرم‌ها و موش‌ها را از طریق پیوندهای ژنتیکی یا فناوری‌هایی که تأثیر محدودیت کالری را تقلید می‌کنند افزایش داده‌اند. برخی تحقیقات به این نتیجه رسیده‌اند که روزی خواهد رسید که بشر می‌تواند تا ۱۴۰ سال هم عمر کند.
پاسخ بدهید