نقدهای اولیه فیلم !mother همه یک چیز را نشان می‌دهند: فیلمی درگیرکننده که مخاطبش در هنگام تماشای آن تنش فروانی حس کرده و همزمان آن را تحسین می‌کند.
«تاد مک‌کارتی» از Hollywood Reporter می‌نویسد:
این فیلم فضایی شبیه به Rosemary’s Baby دارد و داستان ترسناک و صمیمانه‌اش شما را تا پایان مجذوب خواهد کرد. این فیلم نشان می‌دهد که برای بعضی هنرمندان، خلق هنر از همه چیز مهمتر است.
«مک‌کارتی» با تحسین نحوه‌ی فیلم برداری، طراحی صحنه و بازی «جنفیر لارنس» و «خاویر باردم» (۳ موردی که در اکثر نقدها از آنان تمجید شده است) نقد خود را ادامه می‌دهد:
این فیلم داستان هنرمندی را روایت می‌کند که خودش را از تمام مسئولیت‌های زندگی و اخلاقی رها کرده؛ هنرمندی که افکارش آنچنان توسط غرور و اهمیت کارش پوشیده شده که فکر می‌کند هیچ چیز و هیچ کس به اندازه‌ی هنری که او خلق می‌کند، مهم نیست.
«مارلو استرن» از Daily Beast احتمال اتوبیوگرافی بودن فیلم را به میان می آورد:
فیلم عمدتا با ذات آشفته‌ی هنرمند سر و کار دارد و نشان می‌دهد که او چگونه به اسم هنر با روح و روان اطرافیانش بازی می‌کند. به همین دلیل، این فیلم می‌تواند تلاش هنرمند (آرونوفسکی) برای اظهار ندامت به نزدیکانی که رنجانده باشد.
وی در پایان اضافه می‌کند:
این فیلم برای بازی کردن با روان شما ساخته شده و این کار را هم به بهترین نحو ممکن انجام می‌دهد.
در مقابل، «بن کرول» از IndieWire می‌نویسد:
ساختار فیلم بیش از حد پیچیده و مبهم است و بنابراین نمی‌تواند یک اتوبیوگرافی باشد. mother! چیزی فراتر از Black Swan است؛ در این فیلم «آرونوفسکی» کاراکتر‌های فیلمش را به سفری کابوس مانند می‌برد که در نیمه‌ی سوم فیلم شاهد اوج آن خواهند بود؛ نیمه‌ای که مسائلی چون مذهب و سیاست به میان خواهد آمد.
«بریان فورمو» از Collider می‌نویسد:
فیلم مانند رویایی است که در اوج تب به سراغتان می‌آید. دلیل اصلی موفقیت این فیلم، توانایی فیلمسازی بی‌نظیر «آرونوفسکی» است. اگر خوب به داستان فکر کنید متوجه خواهید شد که هیچ چیز خاصی در مورد آن وجود ندارد و این «آرونوفسکی» است با دید هنری خود آن را تبدیل به یک فیلم عالی کرده.
با وجود این نقدهای مثبت، مطمئنا تماشاگران زیادی در بیست‌و‌چهارم شهریور برای دیدن !mother به سینما خواهند آمد.
