نسل‌کشی در میانمار ادامه دارد…
بیش از نیم میلیون نفر از پناهندگان به سوی بنگلادش روانه شده‌اند تا از حملات و ظلم ارتش میانمار، که به گفته سازمان ملل نمونه بارز نسل‌کشی است، فرار کنند. پناهندگان روهینگیا در این سفر متعلقات خود را نیز همراهشان حمل می‌کنند.
انتظار می‌رود جمعیت پناهندگان فراری از این میزان هم فراتر رود و هم اکنون هزاران نفر دیگر از مسلمانان روهینگیا سفر پرمخاطره خود را با پای پیاده به سوی مرزهای میانمار آغاز کرده‌اند یا به قاچاقچیان پول می‌دهند تا آنها را از طریق دریا و با قایق‌های چوبی به سرزمین‌های دیگر برسانند.
صدها نفر از پناهندگان در راه فرار جان خود را از دست داده‌اند و بازماندگان وقتی از محل زندگی‌شان دور می‌شوند خانه‌هایشان به آتش کشیده شده، به زنان و دخترانشان تجاوز شده و در طی عملیات پاک‌سازی ارتش میانمار و آزار پیشوایان بودایی در استان راخین دیگر نام و نشانی از آنها باقی نخواهد ماند.
چیزی که پناهندگان روهینگیا از آن بیشتر فراری‌اند نوع دیگر از عذابی است که در اردوگاه‌های موقت پراکنده شایع شده و گریبان‌گیرشان می‌شوند؛ وحشت از سوء تغذیه، وبا و بیماری‌های دیگر. سازمان‌های امداد و کمک‌رسانی به دلیل تعداد بالای پناهندگان از عملیات یاری‌رسانی به این مردم مظلوم عاجز مانده‌اند. حدود ۶۰ درصد از این مردم آواره را کودکانی تشکیل می‌دهند که به تنهایی تن به این سفر مرگبار داده‌اند.
کشور بنگلادش در حال حاضر به این مسلمانان فراری پناه می‌دهد و برای نجات جان آنها توسط مقامات سازمان‌های مدافع حقوق بشر بسیار ستایش شده است. این کشور منطقه‌ای امن را در میانمار احداث کرده که از نظر بین‌المللی تأیید شده است. اما با وجود تمام این تسهیلات، مسلمانان میانمار مدت زیادی است که همچنان تحت ستم‌های فراوان و مداومی هستند که از سوی بوداییان میانمار بر آنها وارد می‌شود.
رهبران کشورهای جهان همچنان در حال بحث و گفت‌وگو هستند که چطور این کشور را آرام کنند و رهبر اصلی آنها، آنگ شان سو کایی که برنده جایزه صلح نوبل و قهرمان دموکراسی و مردم‌سالاری است، در حال حاضر عاجز از کنترل این اوضاع است یا دلش نمی‌خواهد به این سرکوب وحشیانه نظامی پایان دهد.
