هر روز در سراسر جهان، از هر ۴ دانش‌آموز ۱ دانش‌آموز دوست ندارد به مدرسه برود. گرچه این موضوع می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، مانند ترس از امتحان، جوشی که بر روی صورت ظاهر شده و غیره. اما عدم تمایل به رفتن به مدرسه که قبلاً با نام School Phobia نامیده می‌شد، یک اختلال واقعی و مبتنی بر نگرانی است. عدم تمایل به رفتن به مدرسه بیشتر از اختلالات دیگر در کودکان به چشم می‌خورد، اما از آنجا که بسیاری از کودکان شکایت‌های مبهمی در این زمینه دارند و نمی‌توانند نگرانی خود را به درستی بیان کنند، معمولاً والدین فکر می‌کنند یک مسئله عادی است. با این حال، تأثیر تکرر عدم تمایل به رفتن به مدرسه در درازمدت بر روی تحصیلات فرزندتان بارز خواهد بود.
اما از کجا بدانیم این عدم تمایل به رفتن به مدرسه امری عادی است یا خیر؟ باید به تأثیر این مسئله بر روی عملکرد روزانه خانواده و کودک توجه کنید. به عبارت دیگر، اگر نمرات فرزندتان پایین است یا شغل والدین به دلیل غیبت‌های متعدد، به خطر افتاده است، زمان آن فرا رسیده تا این مسئله را دقیق‌تر بررسی کنید. والدین باید زمانی که فرزندشان تمایلی برای رفتن به مدرسه ندارد، به دقت به حرف‌هایش گوش کنند. به عنوان مثال فرزند شما ممکن است یک دلیل مبهم و غیرقابل تشخیص مانند درد معده یا سر درد برای نرفتن به مدرسه بیان کند. با این که این شکایت‌های جسمی به تنهایی نشان‌دهنده مشکل عدم تمایل به نرفتن به مدرسه نیستند، اما در صورتی که این شکایت‌ها با شکایت‌های کلی از مدرسه، خطرات مدرسه و تمایل به غیبت از مدرسه در روزهای خاص همراه باشد، احتمالاً مشکل شما عمیق‌تر است.
- اتفاقات مدرسه را بررسی کنید. اگر مسئله به قلدری برمی‌گردد، باید بررسی کنید که جریان از چه قرار است. زمانی که متوجه شوید شکایت فرزندتان واقعی است یا خیر، راحت‌تر می‌توانید با فرزندتان در مورد این موضوع صحبت کنید.
- با مدرسه همکاری کنید. شما نمی‌توانید این مشکل را به تنهایی حل کنید. فرقی ندارد با یکی از مسئولان مدرسه هماهنگ کنید تا فرزندتان را از در مدرسه تا کلاس همراهی کند، یا خودتان این کار را انجام دهید. به هر حال، مدرسه نقش مهمی در همبستگی فرزند شما و کلاس درس دارد.
- انتظارات خود را مشخص کنید. رفتن به مدرسه برای مدت مشخصی از روز بهتر از ماندن در خانه است. مطمئناً بهتر است فرزند شما تنها یک ساعت در روز را در مدرسه بگذارند تا این که کل روز را در لابی خانه بنشیند. اگر فرزندتان در مدرسه باشد، راحت‌تر می‌توان او را به کلاس درس بازگرداند.
- سرگرمی‌های خانه را کاهش دهید. اگر فرزند شما بداند که در خانه می‌نشیند و بازی ویدئویی بازی می‌کند، انگیزه ماندن در خانه بیشتر از انگیزه رفتن به مدرسه خواهد شد. با فرزندتان صحبت کنید و حد و مرزی برای این گونه فعالیت‌ها تعیین کنید تا رفتن به مدرسه برایش جذاب‌تر از ماندن در خانه باشد.
پریا اقدامی
دیدگاه خودتان را ارسال کنید