تحقیقات نشان میدهد که بازیهای ویدئویی هم میتوانند تأثیرات مثبت و هم منفی بر روی کودکان داشته باشند. گیج شدن پدر و مادرها در این مورد هم قابل بخشش است.
طی تحقیقات مؤسسه اینترنت دانشگاه آکسفورد بر روی حدود ۵ هزار پسر و دختر در سن ۱۰ تا ۱۵ سالگی، ۷۵ درصد از آنها گزارش دادند که هر روز بازیهای ویدئویی انجام میدهند. این کودکان به سؤالاتی در مورد میزان رضایت از زندگی، دوستی، آرزوی کمک به دیگران و میزان بیشفعالی و بیتوجهی پاسخ دادند.
آنهایی که کمتر از یک ساعت در روز بازی میکردند از زندگی خود شادتر بودند و ثبات عاطفی بیشتری نسبت به کسانی داشتند که تا به حال کنترل بازی را در دست نگرفتهاند. آنهایی که ۳ ساعت یا بیشتر در روز بازی میکردند بیشتر از دیگران نامتعادل بودند.
چرا آنهایی که بازی نمیکنند مشکل دارند؟ از آنجا که بسیاری از همسن و سالان آنها بازیهای ویدئویی انجام میدهند، تجربه نداشتن در این مورد به عنوان بخشی از مکالمات میتواند از نظر اجتماعی بسیار مضر باشد. طبیعت سرگرمکننده و اجتماعی بازیهای ویدئویی مانند بازیهای رودرروی سنتی است و مهارتهای اجتماعی و فرصتهای ارائه و اجرا را برای ایجاد هویت بیشتر میکند.
البته این تنها یک مثال است. عواملی مانند روابط خانوادگی قوی، جامعه مثبت و محیط مدرسه نقش بزرگتر و غیرقابل انکاری را در رشد کودک بازی میکند. با این حال، مطالعات اطمینان میدهد که لازم نیست پدر و مادرها به طور کامل کودکان خود را از کنترلهای بازی جدا کنند.
سعیده اکبری