فراموشی همچنان یک موضوع بحث‌برانگیز در زمینه عصب‌شناسی است. برخی از محققان معتقدند فراموشی زمانی رخ می‌دهد که سلول‌ها آسیب می‌بینند و حافظه را نمی‌توان بازگرداند. برخی دیگر معتقدند حافظه و خاطرات تنها مسدود می‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را به یاد آورد.
این تحقیق جدید که در نشریه Science منتشر شد، نشان داد که حافظه و خاطرات در واقع وجود دارند؛ اما نمی‌توان آن‌ها را مجدداً جمع‌آوری کرد.
یکی از محققان در این رابطه می‌گوید: «اکثر محققان به نظریه ذخیره‌سازی علاقه‌مند هستند؛ اما ما طی این تحقیق نشان دادیم که این نظریه احتمالاً اشتباه است».
این محقق افزود: «فراموشی یک ضعف در عملکرد بازیابی محسوب می‌شود».
این تحقیق که توسط محققان Massachusetts Institute of Technology و Riken Brain Science Institute در ژاپن صورت گرفت، از ضربان نور آبی استفاده کرد تا ردهای عصبی حافظه را تحریک کند. این ردهای عصبی، نورون‌هایی هستند که به هنگام تشکیل حافظه، فعال می‌شوند.
زمانی که این ردهای عصبی در زندگی روزمره توسط محرک‌هایی چون تصویر، بو یا مزه فعال می‌شوند، خاطرات تحریک می‌گردند.
محققان این تحقیق یک نوع پروتئین به این نورون‌ها متصل کردند تا توسط نور آن‌ها را فعال کنند.
این تحقیق به دانشمندان اجازه می‌دهد مکانیسم‌های ذخیره‌سازی حافظه را از مکانیسم‌هایی که به یک ارگانیسم اجازه شکل‌گیری می‌دهند، جدا کرده و حافظه را بازیابی کنند.
این تحقیق نشان داد که خاطرات گذشته احتمالاً پاک نمی‌شوند؛ اما گم می‌شوند و فراخوانی آن‌ها امکان‌پذیر نیست.
