علاوه بر سیستم دیفرانسیل تمام چرخ، این اتومبیل سیستم هدایت چهارچرخ را از مدل‌هایی همچون ۹۱۱ جی‌تی ۳ (۹۱۱ GT3) به دست آورده و از یک سیستم پیشرفته تعیین گشتاور برای حفظ قدرت در سطح پایین بهره می‌برد. طبق ادعای شرکت پورشه، سیستم الکتریکی این اتومبیل می‌تواند مکرراً با تمام قدرت خود شتاب بگیرد. این قابلیت که در سیستم‌های الکتریکی دیگر وجود ندارد، به میشن ای کمک می‌کند در کمتر از ۸ دقیقه، پیست Nurburgring را به اتمام برساند.
از قابلیت‌های چشمگیر دیگر این اتومبیل می‌توان به زمان شارژ ۱۵ دقیقه‌ای برای شارژ ۸۰ درصدی باتری و محدوده مسافت ۵۰۰ کیلومتری اشاره کرد. این مهارت‌ها به لطف کابل‌های مسی سبک‌تر و کوچک‌تر سیستم شارژ توربو پورشه امکان‌پذیر شده است که برای انتقال انرژی کاملاً مناسب هستند. سیستم ۸۰۰ ولتی این اتومبیل را می‌توان با سیستم‌های شارژ ۴۰۰ ولتی با سرعت شارژ پایین‌تر شارژ کرد.
در داخل اتومبیل، قابلیت‌های چشمگیر ردیاب چشم و کنترل از طریق اشاره در سیستم اینفوتینمنت و کنترل‌های مختص راننده از جمله هولوگرام‌هایی که از طریق تنظیم صفحه‌نمایش‌ها نسبت به موقعیت راننده، بر روی راننده متمرکز هستند، به چشم می‌خورند.
از نظر دینامیک رانندگی، پایین بودن مرکز جاذبه، استفاده از مواد سبک‌وزن مانند آلومینیوم، استیل و پلیمر تقویت‌شده با فیبر کربنی در ساخت میشن ای و حتی پخش وزن باعث می‌شود این اتومبیل حالت اسپرت‌تری پیدا کند.
طراحی این اتومبیل از ۹۱۸ اسپایدر و ۹۱۱ کاررا الهام گرفته است، از جمله در بخش‌های خط سقفی خمیده به عقب و ارتفاع کوتاه و ضخیم. همچنین میشن ای از یک نوع چراغ ال‌ای‌دی Matrix جدید بهره می‌برد. عدم وجود ستون B باعث می‌شود این اتومبیل کانسپت، ظاهری شبیه کوپه دو در داشته باشد.
مطمئناً برخی از این طراحی‌ها در مدل مختص تولید انبوه وجود نخواهند داشت؛ اما اگر سیستم الکترونیکی در نسخه تولید انبوه وجود داشته باشد، مدل اس تسلا یک رقیب سرسخت خواهد داشت.
