گروهی از طراحان ایده‌های شان را روی هم ریخته اند تا ظاهر احتمالی برخی از اپلیکیشنهای محبوب را در صفحه کوچک اپل‌واچ به نمایش بگذارند. تماشای تلاش و خیال‌پردازی طراحان هنگام مواجه شدن با چنین نمایشگر کوچکی دیدنی است و شیوه تفکر آنها درباره استفاده بهینه از حداکثر فضای ممکن را به تصویر می‌کشد.
در این میان اپلیکیشنهای مختلف با رویکرد متفاوتی روبرو شده‌اند: برای مثال Lyft و Uber هر دو سیستمهای فرآیند-محور هستند، لذا رابط کاربری آنها به گونه ای طراحی شده که فرآیندهای سفارشات مستقیم از مچ دست را به خوبی مدیریت کند. تعدادی از مراحل انجام کار طراحی شده برای کاربران این دو اپلیکیشن کاملا آشنا و شناخته شده هستند.
اپلیکیشنهای اجتماعی مانند تویتر و پینترست به گونه‌ای طراحی شده‌اند که جستجو و کشف موارد تازه و مطالعه مطالب را تا حد ممکن آسان سازند. البته نمی‌توان مطمئن بود که تا چه حد کاربران واقعا از اپلیکیشن‌هایی چون تویتر روی ساعت‌شان استفاده خواهند کرد و سراغ اپلیکیشن ساده و کاربردی روی اسمارت‌فون نخواهند رفت.
اگر به دنبال اپلیکیشن یوتوب هم می‌گردید، همین الان خودتان را به یک روانپزشک نشان دهید. قصد دارید نمایشگر ۴.۷ اینچی آیفون ۶ را رها کرده و روی نمایشگر احتمالا ۱.۶ اینچی اپل واچ به تماشای ویدیو بنشینید؟
اگر به دنبال اپلیکیشن یوتوب هم می‌گردید، همین الان خودتان را به یک روانپزشک نشان دهید. قصد دارید نمایشگر ۴.۷ اینچی آیفون ۶ را رها کرده و روی نمایشگر احتمالا ۱.۶ اینچی اپل واچ به تماشای ویدیو بنشینید؟
اما به طور کلی اینکه طراحان چگونه مجبور خواهند شد تا رابط کاربری برنامه‌های شان را با نمایشگرهای بسیار کوچک مطابقت دهند و باز هم تجربه کاربری خوبی را خلق کنند، خود موضوعی جذاب و قابل توجه است. اگر چالش طراحان اپلیکیشن موبایل این است که چگونه حداکثر امکانات و قابلیتهای ممکن را در فضای محدود در اختیار کاربران بگذارند، محدودیت طراحان اپلیکیشن اپل واچ، اختصار و موجز گویی است. زیرا باید به گونه ای عمل کنند که کاربران با کمترین تعامل ممکن و با عملکردهای یک-بار-تپ به نتیجه رسیده و اطلاعات مورد نیاز را در دسترس داشته باشند.
البته تمام اینها داستان و طرح های اولیه خام است و تا مرحله عمل راه درازی باقی مانده، حداقل راهی به درازای بهار سال آینده و عرضه رسمی اپل واچ پیش رو است.
عباس واحدی
عباس واحدی
پاسخ بدهید