با توجه به این که این موضوع یکی از موضوعات داغ برای افراد علاقه‌مند به تلویزیون‌های باکیفیت است، پیش‌بینی می‌کنیم این بحث کمی جنجال‌آفرین شود. اما قبل از این که عصبانی شده و به سوی بخش نظرات بروید تا به ما بگویید که ما دانشمند نیستیم، اجازه دهید تا توضیح دهیم چرا چنین آزمایشی را انجام دادیم.
قبل از هر چیزی باید بگوییم حق با شما است، ما دانشمند نیستیم و رویکردی علمی در این زمینه به کار نگرفته‌ایم. اما این آزمایش را از قصد این طور انجام دادیم. ما می‌خواستیم این آزمایش، شرایط دنیای واقعی را منعکس کند؛ دنیایی شامل بینندگان متوسط که به محتوای جایی نگاه می‌کنند که کمتر بیننده متوسطی می‌تواند در حال حاضر به محتوای Ultra HD دسترسی داشته باشد. در واقع از محتوای Netflix صحبت می‌کنیم. زمانی که دستگاه‌های پخش ۴K Blu-ray به واقعین بپیوندند، ما می‌توانیم یک ۴K blu-ray با یک صفحه نمایش ۴K را با یک ۱۰۸۰p blu-ray بر روی یک صفحه نمایش ۱۰۸۰p مقایسه کنیم. از آنجا که رزولیشن تنها بخشی از بسته Ulta HD است، پیش‌بینی می‌کنیم اطلاعات بیشتری به دست آوریم. اما در حال حاضر، مقایسه Netflix بهترین فرصت را به ما می‌دهد تا ببینیم چگونه محتوای Ultra HD که مردم در خانه‌هایشان تماشا می‌کنند، با همان محتوا با کیفیت ۱۰۸۰p که قبلاً تماشا می‌کردند، مقایسه می‌شود.
ما می‌خواستیم یک تلویزیون پلاسما را با یک تلویزیون LED مقایسه کنیم. طبق نظریه ما، کیفیت تصویری که توسط پلاسما ارائه می‌شود، مغلوب تغییرات رزولیشن ۴K می‌شود.
در آخر به این نتیجه رسیدیم که Ultra HD جزئیات بیشتری نسبت به ۱۰۸۰ p HD دارد، حتی زمانی که محتوای فشرده شده Netflix را تماشا می‌کردیم. ما پیش‌بینی می‌کنیم، زمانی که ۴K blu-ray ارائه شود، این تفاوت‌ها بارزتر خواهد شد. همچنین متوجه شدیم حداقل سایز تلویزیون ۴K باید ۶۰ اینچ باشد؛ زیرا هر سایز کوچکتر از آن، از فاصله عادی، تفاوت کمتری دارد. برعکس، هرچه صفحه نمایش بزرگ‌تر باشد، تغییرات رزولیشن بهتر مشاهده می‌شوند.
