1
ولی نتیجه کار واقعاً ما را ناامید کرده و آنچه در قاب دوربین ضبط می‌شود بسیار متفاوت با آن چیزی است که چشم ما در حال تماشای آن است. دلیل این اختلاف هم اصلاً پیچیده نیست، چشم انسان دارای قابلیت HDR با کنتراست ۱ میلیون به ۱ است ولی دوربینی که با آن از منظره عکاسی کرده‌ایم حتی HDR با کنتراستی در حد ۱۰۰۰۰ به ۱ را نیز ندارد.
ولی نتیجه کار واقعاً ما را ناامید کرده و آنچه در قاب دوربین ضبط می‌شود بسیار متفاوت با آن چیزی است که چشم ما در حال تماشای آن است. دلیل این اختلاف هم اصلاً پیچیده نیست، چشم انسان دارای قابلیت HDR با کنتراست ۱ میلیون به ۱ است ولی دوربینی که با آن از منظره عکاسی کرده‌ایم حتی HDR با کنتراستی در حد ۱۰۰۰۰ به ۱ را نیز ندارد.
امروزه تولیدکنندگان بزرگ صنعت تلویزیون نیز درصدد هستند تا با نوآوری در تولید تلویزیون، تغییراتی اعمال کنند تا تصویری که تلویزیون نمایش می‌دهد تا حد ممکن به واقعیت نزدیک‌تر شود. عوامل متعددی برای این‌که یک تلویزیون تصاویری نزدیک به واقعیت نمایش دهد، دخیل هستند. بعد از ضبط دقیق تصاویر توسط دوربین، در استودیو تصویربرداری تصاویر ضبط‌شده باید از لحاظ کنتراست و رنگ تنظیم شود. سپس نوبت به تولیدکنندگان تلویزیون می‌رسد تا با تولید پنل‌های باکیفیت و با قابلیت بالا تصاویر موردنظر را آن‌طور که بوده و هست به‌نمایش بگذارند. در این میان راه‌های بسیاری برای خلق تصاویر باکیفیت در تلویزیون وجود دارد؛ یکی از این راه‌ها توافق شرکت‌های سازنده محتوا و تولیدکنندگان تلویزیون برای ضبط و پخش محتواهای UHD یا ۴K مانند Ultra HD Premium است.
استاندارد Ultra HD Premium یک توافق مشترک میان تولیدکنندگان و استودیوهای بزرگ هالیوودی محسوب می‌شود. تولیدکنندگان تلویزیون برای دریافت گواهیUHD Premium ملزم به رعایت استانداردهایی از قبیل پشتیبانی از رزولوشن UHD، عمق رنگ ۱۰ بیت و مهم‌تر از همه قابلیت نمایش روشنایی بیش از ۱۰۰۰ nit هستند ( nit واحد سنجش روشنایی تصویر در تلویزیون‌ها است). تلویزیون‌های SUHD سامسونگ نیز با پشتیبانی از روشنایی ۱۰۰۰ nit و مجهز بودن به پنل ۱۰ بیتی و هشت میلیون پیکسل رزولوشن تصویر، گواهیUHD Premium را دریافت کرده است. اما روش دیگر، استفاده از به‌روزترین تکنیک نمایش یعنی HDR برای نمایش تصویر نزدیک به واقعیت است. با استفاده از این تکنیک، روشنایی و دقت نمایش رنگ‌ها در تصاویر بیشتر می‌شود. تکنیک HDR در حالی در تلویزیون‌های جدید به کار می‌رود که تلویزیون‌های معمولی دارای روشنایی کمتر از ۱۰۰ nit، فاقد قابلیت نمایش جزئیات تصاویر تاریک یا بسیار روشن هستند. اصولاً محدوده نمایش تصویر در تلویزیون‌های قدیمی در محدوده دامنه دینامیکی استاندارد یا SDR قرار می‌گیرد. پیش از این تلویزیون‌های قدیمی مجهز به تکنیک نمایش تصاویر SDR (Standard Dynamic Range) بودند. اما امروزه تولیدکنندگان تلویزیون با مجهز کردن محصولات خود به تکنیک HDR (High Dynamic Range) قابلیت پخش تصاویر با روشنایی بالا را در تلویزیون‌ها ایجاد کرده‌اند. بر این اساس هرچه میزان روشنایی (nit) که تلویزیون پشتیبانی می‌کند بیشتر باشد تلویزیون دارای قابلیت پخش HDR بالاتری است. علاوه بر این اگر محتوای تصویر با کیفیت بالا و نورهای متعدد و با دوربینی که از HDR بالا پشتیبانی می‌کند ضبط شده باشد اما در تلویزیونی که فاقد قابلیت HDR است پخش شود، از آنجا که تلویزیون قابلیت نمایش سایه روشن‌های جزئی و گرادیان‌های رنگ را ندارد، تصویر خروجی تصویری بی‌کیفیت و رنگ پریده خواهد بود. گفتنی است تلویزیون‌های جدید موجود در بازار، به‌تازگی به قابلیت HDR مجهز شده‌اند که در میان این محصولات، تلویزیون‌های SUHD سامسونگ دارای بیشترین میزان HDR یعنی ۱۰۰۰nit روشنایی هستند.
