هان گان، Night-Shining White، ۷۵۰ میلادی
هان گان یکی از بهترین نقاشان دوره تانگ، از اسطبل‌های سلطنتی به صورت منظم بازدید می‌کرد تا حرکات و آناتومی اسب‌ها را مطالعه کند. یکی از قوی‌ترین کارهای او تصویری از Night-Shining White، یکی از اسب‌های مورد علاقه امپراطور ژوان‌زونگ است که بر روی پاهای عقب خود بلند شده و پر از انرژی است. مهرهایی که بر سراسر این نقاشی دیده می‌شود همگی توسط صاحبان و کلکسیون‌دارهایی که این اثر را در طی قرن‌ها در اختیار داشته‌اند، بر روی این طومار زده شده‌است.
آلبرشت دورر، "شوالیه، مرگ و شیطان" 1513
آلبرشت دورر، یکی از بزرگترین هنرمندان چاپ دستی، این تصویر گوتیک و زیبا را با تکنیک حکاکی بر روی مس چاپ زده است. این تصویر شوالیه‌ای مسیحی را نشان می‌دهد که سوار بر اسب در حال گذر از کنار مرگ در یک طرف، و شیطان در طرف دیگر است. اسبی که شوالیه بر آن سوار است مانند خود او نجیب و زیباست، در حالی که اسب مرگ خمیده و غیر آراسته است و سرش به زمین می‌ساید.
گیوم کوستو، The Marly Horses، ۴۵-۱۷۳۹
این دو مجسمه عظیم مرمری رام‌کنندگان اسب رُمی توسط لویی ۱۴ سفارش داده شده‌اند و اکنون در موزه لوور نگهداری می‌شوند. کوستو برخلاف هنرمندان قبل از خود، عناصر اسطوره‌ای را در این اثر به کار نبرده، و اسب‌های وحشی و رام کنندگان را همان‌گونه که بوده‌اند نشان داده است.
جرج استابز، Whistlejacket، ۱۷۶۲
استابز بزرگترین و دقیق‌ترین هنرمندی که اسب‌ها را به تصویر درآورده است، چگونگی آناتومی اسب ها را خود، با تشریح و کشیدن اجزای اجساد حیواناتی که می‌کشت یاد گرفت. Whistlejacket که در این تصویر با انرژی دیده می‌شود یک اسب مسابقه‌ای بود، و در این نقاشی به صورت شاهانه‌ای به تصویر کشیده شده‌است.
ژاک-لویی داوید، ناپلئون از آلپ عبور می‌کند، ۱۸۰۰
داوید نقاش فرانسوی، یکی از انقلابیونی بود که به اعدام لویی شانزدهم رأی داد و مدتی هم در زندان سپری کرد. ناپلئون بناپارت خود سفارش تابلویی داده بود که او را در حالتی آرام سوار بر اسبی آتشین مزاج نشان دهد.
ادوارد مانه، The Races at Longchamp، ۱۸۶۶
مانه در این تابلو ظهور طبقه جدید اجتماعی را نشان می‌دهد: طبقه راحت طلب بورژازی. مانه زاویه دید ما را در خط پایان قرار می‌دهد، و اسب‌های مسابقه‌ای به طرف ما می‌شتابند.
ادورد مایبریج، Horse in Motion، ۱۸۷۸
مایبریج یکی از پیشگامان عکاسی، نوع جدیدی از شاتر را طراحی کرد که به او اجازه می‌داد در سرعتی بالا عکاسی کند. او با استفاده از چندین دوربین در یک زمان، توانست از یک اسب در حال حرکت عکاسی کند و برای اولین باز ثابت کند که ۴ پای این حیوان اصیل هنگام دویدن کاملا از سطح زمین بلند می‌شود.
فرانتس مارک، The Large Blue Horses، ۱۹۱۱
این نقاش اسب دوست آلمانی به همراه واسیلی کاندینسکی یکی از اولین اعضای گروه سوارکار آبی بود که به استفاده از فرم‌های انتزاعی و رنگ‌های جسورانه اعتقاد داشتند. مارک به استفاده از آناتومی دقیق اسب‌ها در کارهایش علاقه‌ای نداشت و فقط می‌خواست به کشیدن زیبایی طبیعی آن ها بپردازد. از نظر او اسب‌ها از انسان‌ها بهتر بودند و حسی الهی و مقدس داشتند.
سوزان روتنبرگ، Two-Tone، ۱۹۷۵
با اینکه هنر انتزاعی سال‌ها بر هنر آمریکایی مسلط بود، روتنبرگ در حرکتی پیشرو، مجموعه نقاشی‌هایی فیگوراتیو از اسب‌هایی در زمینه سفید خلق کرد. با این حال اسب در کار او فقط نشانه‌ای سمبلیک است؛ هیولایی قدرتمند و سه بعدی که در فضایی دو بعدی و دامی از خط‌ها گرفتار شده است.
برلیند دو بروکر، K36 (The Black Horse)، ۲۰۰۳
دو بروکر، هنرمند مجسمه‌ساز که در دوسالانه ونیز سال گذشته به عنوان نماینده بلژیک شرکت کرده است، مجسمه‌های واقع گرایانه‌ای را با استفاده از پلی یورتان پوشیده در پوست دباغی‌شده اسب می‌سازد.(او تنها از پوست حیواناتی که به مرگ طبیعی مرده‌اند در کارهای خود استفاده می‌کند.) این مجسمه‌های بدون دهان و چشم، هنر هلندی در قرن‌های گذشته را به یاد می‌آورند.
پریا پورمند
