ابتدا به مزایای چای می‌پردازیم. مدارک موثق و محکمی به دست آمده‌اند که از قابلیت چای به ویژه چای سبز و سفید در کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌ها پشتیبانی می‌کنند. طبق تحقیقات، چای در درمان دیابت و مشکلات مربوط به آلزایمر مؤثر است و احتمال سکته مغزی و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. همچنین طبق یک تحقیق، چای در کاهش وزن نیز تأثیر مثبت دارد.
با این حال، برخی از تحقیقات فعلی ادعا می‌کنند میزان مناسب یا فرآیند آماده‌سازی دقیقی برای دستیابی به مزایای سلامتی چای لازم است. برای روشن شدن این موضوع که بهترین روش برای بهره‌مندی از خواص آنتی‌اکسیدان چای کدام است، محققان دو مارک چای سفید، سیاه و سبز را مورد بررسی قرار دادند. هر دو نوع با درجه حرارت بالا و پایین آماده شد تا فلاونوئیدها، پلی‌فنول‌ها، قابلیت کاهنده آهن و فعالیت از بین بردن رادیکال‌های آزاد چای اندازه‌گیری شود.
چای سبز کمترین فرآوری را پشت سر گذاشته که به همین دلیل بیشترین آنتی‌اکسیدان‌ها را دارد. چای سیاه کمترین آنتی‌اکسیدان را دارد. برای این که از حداکثر آنتی‌اکسیدان‌های موجود در چای بهره‌مند شوید، بایستی روش خاصی را به کار بگیرید.
چای سبز
چای سبز هم نسبت به دما و هم نسبت به زمان حساس است. میزان فلاونوئیدهای موجود در این چای پس از ۵ دقیقه یا ۲ ساعت خیس خوردن، یکسان است؛ اما اگر چای سبز را به مدت ۲ ساعت با آب سرد بخیسانید، بیشترین آنتی‌اکسیدان را خواهد داشت. بیشترین مزایای چای سبز با توجه به درجه حرارت آب و مدت‌زمان به ترتیب عبارت‌اند از: چایی که در آب سرد به مدت ۲ ساعت خیسانده شده، چایی که به مدت ۵ دقیقه در آب داغ خیسانده شده، چایی که در آب داغ به مدت ۲ ساعت خیسانده شده و چایی که با آب سرد به مدت ۵ دقیقه خیسانده شده. در نتیجه بهتر است چای سبز را با آب سرد دم کنید تا بیشترین مزایا را به دست آورید.
چای سفید
چای سفید بیشتر تحت تأثیر زمان است و بیشترین مزایا را زمانی دارد که مدتی طولانی با آب داغ دم شود یا حداقل ۲ ساعت با آب داغ خیسانده شود؛ به عبارت دیگر هر چه مدت بیشتری بماند، آنتی‌اکسیدان‌هایش بیشتر می‌شوند. در نتیجه بهتر است چای سفید خود را مدت بیشتری بخیسانید.
چای سیاه
برخلاف چای سفید، این چای هر چه بیشتر در آب داغ بماند، آنتی‌اکسیدان‌های بیشتری از دست می‌دهد. در نتیجه چای سیاه را با آب داغ دم کنید؛ اما زیاد منتظر نمانید.
