برای اهالی توراجای اندونزی مرگ بخشی از یک سفر روحانی و معنوی است…
اعضای خانواده بقایای مومیایی شده خویشاوندان مردۀ خود را سالهای سال در خانههایشان نگه میدارند. یکی از سنتهای عجیب مردم این است که بستگان فرد مرحوم هر روز عزیز از دست رفته خود را به پیوستن به آنها برای صرف ناهار دعوت میکنند تا زمانی که بالاخره دفن شوند. از آن پس، آنها به صورت مرتب اجساد را نبش قبر کرده، تمیزشان میکنند و حسابی به آنها سرویس میدهند.
مردم توراجا که در کوهستان سولاوِسی اندونزی زندگی میکنند، برخلاف غربیها، با بستگان مرحوم عزیزشان به گونهای رفتار میکنند که انگار بیمار هستند نه این که به دیار باقی شتافتهاند.
در توراجا، یک رسم معمول این است که به درگذشتگان خود هر روز غذا بدهند و اجساد آنها را در اتاقی مجزا در خانه خود و در بسترهایی نرم و راحت بخوابانند تا زمانی که خانواده استطاعت مالی هزینه کفن و دفن و آیین خاکسپاری را داشته باشد.
پس از پایان مراسم تشیع جنازه، میت بالاخره در مقبره خود دفن میشود. اما هنوز هم خویشاوندش مرتب به او سر میزنند، او را تمیز میکنند و لباسهای نو بر جسدش میپوشانند.
از دیگر رسوم احترام به اموات قرار دادن هدایا در تابوت آنهاست؛ چیزهایی مانند زیورآلات یا ساعت. برخی نیز که مرفهترند الماسی را همراه با جسد دفن میکنند. البته، ناگفته نماند که گاهی اوقات از قبور سرقت هم میشود. به همین علت برخی مردم توراجا هدایای خود را مرموز نگه میدارند.
نکته جالب دیگر این است که در توراجا رسم است میت را با لباس و تمامی متعلقات مورد علاقه خود خاکسپاری کنند.
در یکی از تصاویر مشاهده میکنید که حدود ۵۰ جسد را از مقبره قبلی خود به مقبره جدیدی انتقال میدهند. وقتی تابوتهای قدیمی از گور بیرون میآیند، بستگان مرحوم ماسکهای بهداشتی خود را بر صورت میزنند تا در مراسم تشییع جنازه مرحوم یا مرحومه شرکت کنند.
اگر هم فردی نظامی یا ارتشی از دنیا برود، او را با افتخار با همان لباس فرم دفن میکنند تا بعداً خانوادهاش لباس او را عوض کنند.