1
تمرکز اصلی این گزارش بر معادن کبالت موجود در جمهوری دموکراتیک کنگو است که منشاءاصلی ۵۰ درصد از مواد معدنی مورد نیاز در تولید باتری‌های لیتیومی هستند.
بر اساس مصاحبه صورت گرفته با ۸۷ نفر، این گزارش توضیح می‌دهد که کبالت مورد نظر عمدتاً توسط کودکان کم سن و سال (حتی ۷ ساله) استخراج می‌شود و پس از آن به شرکتهای معدنی بزرگ مانند شرکت معدنی کنگو دونگفانگ، شرکت ژیجیان هوایو کبالت و شرکت کبالت هوایو فروخته می‌شود.
این شرکتهای معدنی پیش از فروش مواد نهایی به شرکتهای مستقر در چین و کره جنوبی برای ساخت باتری، به فرآوری آنها می‌پردازند. سازمان عفو بین‌الملل مدعی است که برخی از قطعات مورد استفاده در محصولات تولید کنندگان بزرگی نظیر اپل، سونی و سامسونگ، حاوی کبالت استخراج شده توسط کودکان کار است.
در مصاحبه‌ای با بی بی سی، شرکت اپل توضیح داد: «در حال حاضر این شرکت استخراج ده‌ها ماده مختلف از جمله کبالت را به منظور کشف خطرات کاری و زیست محیطی مورد ارزیابی قرار می‌دهد.» شرکت سونی هم اعلام کرده که «در حال مذاکره و همکاری با تولیدکنندگان برای رسیدگی به مسائل مرتبط با حقوق بشر و شرایط کار است». شرکت سامسونگ نیز مدعی است که «قرارداد خود با تولیدکنندگان استفاده کننده از کودکان کار را فوراً خاتمه خواهد داد».
این گزارش مدعی است که بیش از ۴۰هزار کودک به عنوان نیروی کار در معادن کبالت جمهوری دموکراتیک کنگو مشغول کار هستند. برخی از کودکان مورد بررسی در این گزارش به ۱۲ ساعت کار در روز اذعان داشته‌اند. در حالی که در قبال این مقدار کار تنها یک تا دو دلار به دست می‌آورند. کار آنها در سطح زمین بوده و شامل شستشو و حمل قطعات سنگین سنگ است. سازمان عفو بین‌الملل ادعا می‌کند این کودکان اغلب مورد سوءاستفاده جسمی قرار گرفته و در معرض گازها و گرد و غبارهای خطرناک هستند.
این اولین بار نیست که شرکتهای بزرگ تکنولوژی به استفاده از کودکان کار متهم می‌شوند. شرکتهای سامسونگ و اپل پیش از این نیز به استثمار کارگران زیر سن قانونی متهم شده‌اند.
مارک دومت به عنوان محقق سازمان عفو بین‌الملل و حقوق بشر در نشستی مطبوعاتی توضیح می‌دهد: «میلیونها نفر از مردم از مزایای استفاده از فناوری‌های جدید بهره‌مند می‌شوند. اما به ندرت از چگونگی تولید آنها سؤال می‌کنند. مدت زیادی است که برندهای بزرگ برخی از مسئولیتهای مرتبط با استخراج مواد خام محصولات پر سود خود را بر عهده گرفته‌اند. شرکتهایی که سود جهانی آنها در مجموع به ۱۲۵ میلیارد دلار می‌رسد، نمی‌توانند ادعا کنند که قادر به بررسی منشاء و چگونگی تهیه مواد معدنی کلیدی تولیدات خود نیستند».
بر اساس مصاحبه صورت گرفته با ۸۷ نفر، این گزارش توضیح می‌دهد که کبالت مورد نظر عمدتاً توسط کودکان کم سن و سال (حتی ۷ ساله) استخراج می‌شود و پس از آن به شرکتهای معدنی بزرگ مانند شرکت معدنی کنگو دونگفانگ، شرکت ژیجیان هوایو کبالت و شرکت کبالت هوایو فروخته می‌شود.
این شرکتهای معدنی پیش از فروش مواد نهایی به شرکتهای مستقر در چین و کره جنوبی برای ساخت باتری، به فرآوری آنها می‌پردازند. سازمان عفو بین‌الملل مدعی است که برخی از قطعات مورد استفاده در محصولات تولید کنندگان بزرگی نظیر اپل، سونی و سامسونگ، حاوی کبالت استخراج شده توسط کودکان کار است.
در مصاحبه‌ای با بی بی سی، شرکت اپل توضیح داد: «در حال حاضر این شرکت استخراج ده‌ها ماده مختلف از جمله کبالت را به منظور کشف خطرات کاری و زیست محیطی مورد ارزیابی قرار می‌دهد.» شرکت سونی هم اعلام کرده که «در حال مذاکره و همکاری با تولیدکنندگان برای رسیدگی به مسائل مرتبط با حقوق بشر و شرایط کار است». شرکت سامسونگ نیز مدعی است که «قرارداد خود با تولیدکنندگان استفاده کننده از کودکان کار را فوراً خاتمه خواهد داد».
این گزارش مدعی است که بیش از ۴۰هزار کودک به عنوان نیروی کار در معادن کبالت جمهوری دموکراتیک کنگو مشغول کار هستند. برخی از کودکان مورد بررسی در این گزارش به ۱۲ ساعت کار در روز اذعان داشته‌اند. در حالی که در قبال این مقدار کار تنها یک تا دو دلار به دست می‌آورند. کار آنها در سطح زمین بوده و شامل شستشو و حمل قطعات سنگین سنگ است. سازمان عفو بین‌الملل ادعا می‌کند این کودکان اغلب مورد سوءاستفاده جسمی قرار گرفته و در معرض گازها و گرد و غبارهای خطرناک هستند.
این اولین بار نیست که شرکتهای بزرگ تکنولوژی به استفاده از کودکان کار متهم می‌شوند. شرکتهای سامسونگ و اپل پیش از این نیز به استثمار کارگران زیر سن قانونی متهم شده‌اند.
مارک دومت به عنوان محقق سازمان عفو بین‌الملل و حقوق بشر در نشستی مطبوعاتی توضیح می‌دهد: «میلیونها نفر از مردم از مزایای استفاده از فناوری‌های جدید بهره‌مند می‌شوند. اما به ندرت از چگونگی تولید آنها سؤال می‌کنند. مدت زیادی است که برندهای بزرگ برخی از مسئولیتهای مرتبط با استخراج مواد خام محصولات پر سود خود را بر عهده گرفته‌اند. شرکتهایی که سود جهانی آنها در مجموع به ۱۲۵ میلیارد دلار می‌رسد، نمی‌توانند ادعا کنند که قادر به بررسی منشاء و چگونگی تهیه مواد معدنی کلیدی تولیدات خود نیستند».
