با بیماری مِنیِر آشنا شوید

زمانی که فشار این مایع بالا می‌رود، اندام کورتی که نزدیک قسمت پایین حلزون گوش قرار دارد، تحریک می‌شود. اندام کورتی این فشار را به تکانه‌های الکتریکی تفسیر کرده و سیگنال‌هایی را در مورد حرکت بدن به مغز ارسال می‌کند. همچنین فشار بیش‌ازاندازه مایع گوش باعث تورم و پارگی غشای گوش داخلی می‌شود. تعداد حملات بیماری منیر باعث از دست دادن شنوایی به مرور زمان خواهد شد.

از دست دادن شنوایی به ۳ نوع تقسیم می‌شود؛ وابسته به رسانش، حسی و عصبی. در نوع وابسته به رسانش، صدا به گیرنده‌های گوش داخلی نمی‌رسد و صدا باید بلندتر باشد تا شنیده شود. نوع حسی زمانی اتفاق می‌افتد که حلزون گوشت به صورت عادی کار نمی‌کند؛ زیرا سلول‌های کوچک مو از بین رفته‌اند. این نوع از دست دادن شنوایی با بیماری منیر ارتباط دارد. در نوع عصبی، عصب بین حلزون گوش و مغز ضعیف می‌شود.

زمانی که شنوایی ضعیف می‌شود، متخصص شنوایی‌سنجی ماهیت و میزان از دست دادن شنوایی را تشخیص می‌دهد. سپس سمعک مناسب را به بیمار پیشنهاد می‌کند. انواع مختلفی از سمعک وجود دارد. بیشتر بیماران به دنبال سمعک‌هایی هستند که قابل‌مشاهده نباشند. متأسفانه نوع عصبی نمی‌تواند از این نوع سمعک‌ها استفاده کند. این نوع به سمعکی نیاز دارد که پشت گوش قرار می‌گیرد. همزمان با پیشرفت روند از دست دادن شنوایی، بیماران مبتلا به منیر نیز می‌توانند از سمعک استفاده کنند.

در برخی موارد، افراد مبتلا به منیر ممکن است ۲ نوع مختلف از انواع از دست دادن شنوایی را داشته باشند؛ هم وابسته به رسانش و هم حسی. در این موارد نیز متخصص شنوایی‌سنجی به بیمار توصیه می‌کند از سمعک بهره ببرد.