گرد‌هم‌آیی وایکینگ‌ها تحت عنوان «تینگ» برای موارد قانونی بود که از کلمه‌ی «پینگ» در زبان اسکاندیناوی باستان به معنی گرد‌هم‌آیی نشأت میگیرد. «تینگ» جایی بود که در آن تصمیمات سیاسی اتخاذ می‌گردید؛ قوانین، اجرا و به شکایات رسیدگی می‌شد و اغلب مباحث بر روی موارد تجاری یا مذهبی متمرکز بود.
الیور اُگردی، باستانشناس و مسئول بخش حفاری و مدیر دفتر مشاوره‌ی «میراث اُ جی تی» چنین اظهار داشت: «واقعاً اکتشاف بی‌نظیری است. هیچ کسی به درستی نمی‌داند تینگ در اسکاتلند متعلق به چه زمانی است.»
مکان‌های تینگ در اسکاندیناوی تا ایسلند، جزیره‌ی فارو، شت‌لند، اُرک‌نی و های‌لند از اسکاتلند و جزیره‌ی کوچک «مَن» یافت می‌شوند. تاریخ‌دانان بر این گمان بودند که ممکن است جایی به عنوان محل گرد‌هم‌آیی وایکینگ‌ها در دینگ‌وال وجود داشته باشد؛ چرا‌که نام شهر اصالتاً از نام «تینگ‌ولیر»، می‌آید که به معنی مکان گرد‌هم‌آیی است.
بر طبق اسناد تاریخی، گروه کاوش در نزدیکی مدخل خلیج کوچک، در منطقه‌ی دینگ‌وال خاک‌ریزی متعلق به قرن سیزدهم یافتند که «موت‌هیل» یا همان «تپه‌ی گرد‌هم‌آیی» نام داشت. این گروه شیاری دور تا دور خاک‌ریز حفر کرد و با استفاده از رادیواکتیو ایزوتوپ کربن، یا اتم‌های کربن با مولکول‌هایی با وزن‌های مولکولی مختلف، قدمت ذغال موجود در خاک را مشخص کرد.
پس از حفر چند لایه، گروه کاوش، خاک مورد استفاده در خاک‌ریز که متعلق به قرن یازده میلادی بود را کشف کرد. در این دورهی تاریخی، وایکینگ‌ها از حمله و چپاول قایق‌های اروپایی ترسی نداشتند. در عوض، احتمالاً مردم حاضر در دینگ‌وال تحت حکومت پادشاه‌هان اسکاندیناوی که بر جزایر «ارک‌نی» و «شت‌لند» حکومت می‌کردند، بودند.
این فقط برای بار دوم است که مکان «تینگ» در انگلستان کشف شده است. سال گذشته تاریخ‌دانان اظهار داشتند که این اکتشافات به آنها کمک می‌کند تا در مورد وایکینگ‌های اسکاندیناوی بیشتر بدانند و این یکی از دلایل جنگ‌هایشان برای به کنترل درآوردن سرزمین‌های اطراف اسکاتلند شمالی بوده است.
