در اینکه خوشبختی برای او اهمیتی ندارد باید تقریبا برای هرکسی که یکی از فیلم‌های او را تماشا کرده است واضح باشد. هرتسوک با ساختن فیلم‌های فرساینده، هم از نظر موضوعی و هم در تولید، برای خود آوازه‌ای ساخته است، فیلمبرداری بدنام فیلم Fitzcarraldo (فیتزکارالدو) کشیدن یک کشتی بخار از روی یک کوه در جنگل‌ها تنگ آمریکای جنوبی را در بر داشت، که در آن بازیگر نقش اول اسهال‌خونی گرفت و بارها نزدیک بود بخاطر عصبانیت‌های همکار طولانی مدت هرتسوک، کلاوس کینسکی از خط تولید خارج شود. اپن‌هیمر نیز بر روی ارزش عدالت هرتسوک بیشتر از هر شکل دیگری از خوشبختی در فیلم‌های خود تمرکز کرده است. مستند ۲۰۱۳ او The Act of Killing کودتای نظامی اندونزی و نسل‌کشی متعاقب آن را در ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ بوسیله مصاحبه با افراد مسئول مرگ‌ها و خواستن از آنها برای دوباره نشان دادن چگونگی انجام جنایات خود در جلوی دوربین، به تصویر می‌کشد. اپن‌هیمر می‌گوید که هدف او به عنوان یک فیلم‌ساز "آشکار کردن دروغ‌ها، توهم‌ها، خودفریبی‌ای که تصور غیره اخلاقی را تشکیل می‌دهد که به ما اجازه این تصور را می‌دهد که همه چیز خوب است در حالیکه فاجعه بار است، می‌باشد".
"هر دو کارگردان در ساختن فیلم‌های خود دچار مصائبی شدند"
اپن‌هیمر می‌گوید که کلید آن در درک این موضوع است که انسانها آمیزه‌ای از خوب و بد هستند و باید مواظب باشیم که اشخاص را در چیزی که او "اخلاق جنگ ستارگان (the Star Wars) " می نامد قرار ندهیم. این کارگردان می‌گوید که مطبوعات در مشکل همدست هستند، به راحتی حقایق را اداره می‌کنند تا درباره اشخاص قضاوت شود و آنها را به عنوان سرمشق‌های فضیلت یا هیولاهای اهریمن شکل می‌دهند. اپن‌هیمر می‌گوید که "یک سردرگمی در محکوم کردن در درک خبرنگاری وجود دارد". حتی در صحبت با قاتلینی که اعتراف کرده‌اند در The Act of Killing اپن‌هیمر از دادن لقب هیولا به آنها سرباز می‌زند، و به رخ کشید آنها درباره تعداد آدم‌هایی که به قتل رسانده‌‌اند را روشی برای عادی کردن گناه و شرمی که احساس می‌کنند می‌داند.
مانند هرتسوک، اپن‌هیمر دچار مصائبی در ساخت The Act of Killing و فیلم دنباله او The Look of Silence (چهره سکوت) سال ۲۰۱۴ شد. کارگردان یک دهه در ساختن فیلم ها وقت گذاشت، تهدید شدن منابع خود توسط عالمان نسل کشی که هنوز در سر قدرت بودند را دید و با قاتلان شناخته شده رو در رو شد و از آنها درباره جنایاتشان پرسید.
هر دو کارگردان برای دسته پنجه نرم کردن با موضوع‌های سنگین معروف هستند. هرتسوک از وقت برای اینکه درباره‌ی اینکه ایده‌های خود را از کجا می‌گیرد و اینکه چرا نمی‌توانم از مصائب مانند Fitzcarraldo بگذرد استفاده کرد. او گفت " مانند دزد در شب بالای سرم ظاهر می‌شوند. من انتخاب زیادی ندارم. ناگهان آنجا هستند، و یکی از چهار دزد داخل آشپزخانه وحشیانه با مشت به سمت تو میاد، پس بهتر اول با اون سر و کله بزنی". تصویری مهیج است که با اجرای قیافه خشک و بی روح خاص هرتسوک و با لهجه‌ای که واکه‌ها را طوری می‌کشد که به نت‌های خبر بد تبدیل می‌شوند موثرتر هم می‌شود. صدای او به همراه صورتش، که به طور طبیعی متمایل به افسردگی ست، به کارگردان مورد تحسین قرار گرفته شغلی دوم به عنوان یک تبهکار داده که رییس یک گروه تبهکار در فیلم Jack Reacher تام کروز ظاهر شد.
او به پانل ساندنس گفت که "من دارم درباره مرد افسرده توتنی که خطرناک زندگی می‌کند فکر می کنم. هیچ تبهکار بهتری از من در فیلم Jack Reacher نیست. یه چنتا دیگر هستند ولی فقط جیغ می‌زنند و تیرباران شروع می‌کنند. واقعا خطرناک نیستند، خطرناک به نظر نمیرسند. ولی من میتونم انجامش بدم. من میتونم به راحتی انجامش بدم." اما بر خلاف رفتار هرتسوک می‌گوید که او به این اندازه در زندگی شخصی خود خطرناک و لجوج نیست. و خود را یک "شوهر پشمالو" توضیح می‌دهد. او حتی بصورت آگاه چهره خودش را در سریال های تلویزیونی خشن نشان داده است. و در فصل اخیر Park and Race به عنوان صاحبخانه نا آرام یک خانه ارواح ویران ظاهر شد. و چرا که نه، او به پانل توضیح می‌دهد "اگر نقشی وجود داره که به من برای ترساندن تماشاگران پول خوبی میده حتما میپذیرم ".
