این شکل جدید بدون کاغذ به این معنا ست که تمام جنبه‌های بازی از قبیل کارتها، کارتهای شانس و کارتهای اعتباری می‌توانند درون یک کارت‌خوان ویژه الکترونیکی کشیده شوند تا روند بازی را تسریع بخشد. برای مثال: بازیکنان می‌توانند خرید ملک را با کشیدن کارت اعتباری خود و به دنبال آن کارت ملک انجام دهند. پول بصورت خودکار از حساب داخل بازی آنها کم خواهد شد درست شبیه به یک موقعیت واقعی در زندگی. علاوه بر کم کردن زمان وقت تلف شده، این حسابداری خودکار تقلب را هم کمتر می‌کند: در منوپولی، مانند زندگی واقعی، هرکی که پول را در دست دارد خیلی راحت می‌تواند مبلغی را برای خود بردارد.
آخرین مدل منوپولی دارای کارتهای شانس جدید با نام "Life Events" (رویدادهای زندگی) می‌باشد. اینها می‌توانند وضعت مالی بازیکن را عوض کنند از قبیل نوسان قیمت اجاره بها. این اولین بار نیست که هزبرو یک مدل الکترونیکی از این بازی افسانه‌ای را معرفی می‌کند. کمپانی دو مدل برای کمک به بی‌کاغذ کردن بازی وارد بازار کرد، اما بخاطر اینکه باید بصورت دستی مبلغ در دستگاه کارت‌خوان وارد می‌شد طرفدار پیدا نکرد.
منوپولی برای اولین بار با نام The Landlord game (بازی صاحبخانه) به بازار معرفی شد، که در سال ۱۹۰۴ به نام الیزابت میجی به عنوان "مثالی کاربردی از سیستم حال‌حاضر خرید زمین با تمام عواقب معمول آن " ثبت شد. تمایل بازی به سمت آهنگی خفه کننده و ستمگر (چیزی که خیلی‌ها آن را امروزه نقص فاحشی در طراحی بازی می‌دانند) در واقع خواست آموزشی این بازی برای بدبین کردن بچه‌ها به زیاده روی در مزیتهای اقتصادی بود. در سال ۱۹۳۵،برادران پارکر بازی مدرن را تولید و منتشر کردند، و به نادرستی طراحی آن را به چالز دارو نسبت دادند که او در پی آن به کپی کردن آن اعتراف کرد. مدل کلاسیک آن خیابانها را از روی شهر آتلانتیک سیتی در نیوجرسی طراحی کرده است. مدل بانکداری نهایی قیمت ۲۵ دلار دارد و این پاییز برای فروش آماده خواهد بود.
