استارت آپ جدیدی که توسط کارکنان نوکیا راه‌اندازی شده است، در تلاش برای رفع بزرگ‌ترین مشکل فنی واقعیت مجازی است.
شرکت Varjo از خفا بیرون می‌آید
یکی از بزرگ‌ترین محدودیت‌های حال حاضر تکنولوژی واقعیت مجازی، رزولوشن است. و پیشرفت در راستای حل این مشکل به‌کندی پیش می‌رود، چرا که شرکت‌های سازنده هدست‌های واقعیت مجازی محدود به پیشرفته‌ای تکنولوژی‌های صفحات نمایشگر هستند.
شرکت جدیدی که توسط مدیران تولید اسبق نوکیا و مایکروسافت هدایت می‌شود، در تلاش برای پایان دادن به این انتظار توسط استفاده هوشمندانه از سخت‌افزارهای موجود و ترکیب آن با نرم‌افزاری به دقت طراحی شده است. آن‌ها برای اولین بار شرکت خود با نام Varjo معرفی کرده‌اند.
Urho Konttori مدیر اجرایی و مؤسس Varjo، سابقاً بر روی محصولات پرچم‌داری مانند نوکیا N9 و تلفن‌های Lumia مایکروسافت کارد کرده است. مدیر تصویرنگاری Varjo سابقه کار کردن بر ری تکنولوژی دوربین در شرکت‌های نوکیا و اینتل را دارد. دیگر مؤسس این شرکت زمانی مدیر تصویرنگاری نوکیا بوده است. پس جای تعجب ندارد که اولین هدف Varjo ساخت محصولی فیزیکی است. هدستی که قابلیت واقعیت مجازی و واقعیت افزایشی را در عین حال داشته باشد.
ممکن است این کار با توجه به این که فیسبوک، گوگل، سامسونگ و سایر غول‌های تکنولوژی در حال کار کردن بر روی هد ست‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزایشی هستند، کار خاصی به نظر نرسد. اما چیزی که نسخه Varjo را متمایز می‌کند، قابلیتی است که شرکت آن را “کیفیت دید چشم انسان” می‌نامد. به گفته آن‌ها وضوح آن ۷۰ برابر هدست‌های واقعیت مجازی حال حاضر است.
Varjo به دلیل دو معنی از این عبارت استفاده کرده است. دلیل اول آن این است که هدست این شرکت کیفیتی را در مرکز صفحه دارد که برای پنهان کردن پیکسل‌های افراد کافی است. اما دلیل دیگر آن این است که نمایشگرهای هدست از نحوه عملکرد عمومی سیستم بینایی انسان الگوبرداری می‌کند.
در هد ست‌های Varjo، نمایشگرهای کوچک‌تر و باکیفیت‌تر، مرکز دید شما را پوشش می‌دهد و اطراف آن در لبه‌های چپ و راست آن، توسط نمایشگرهای کم کیفیت‌تر پوشانده می‌شود. این کار دقیقه مشابه چگونگی فیلتر کردن جزئیاتی است که چشم و مغز شما در خارج از مرکز دیدتان انجام می‌دهند. هدست‌های Varjo از قابلیت رسد کردن چشم و نرم‌افزار برای رندر کردن بهتر جایی که در سکانس مجازی به آن نگاه می‌کنید استفاده می‌کند و آن خیالی را که همیشه در یک نمایشگر باکیفیت به دنبال آن بودید را ایجاد می‌کند.
رندر کردن اختیاری محلی که فرد در واقعیت مجازی به آن نگاه می‌کند ایده کاملاً جدیدی نیست. اما Varjo این را بسیار به خصوص کرده است. و موضوع محدودیت‌های تکنولوژیکی است که می‌توان در یک هدست نواری جای داد. حتی اگر Konttori بگوید که هدف قرار دادن این محصول در بالاترین سطح بازار حال حاضر واقعیت مجازی امکان استفاده از قطعات با کیفیت را به نیم آن‌ها بدهند، باز هم این موضوع مورد سؤال خواهد بود.
Konttori می‌گوید که Varjo نمونه اولیه‌ای از هدست نهایی خود را ساخته است اما آن‌ها این نمونه را در زمان مصاحبه با منابع خبری در زمان اعلام خروج از خفای خود نشان نداده‌اند. اما به جای این کار Varjo نمونه‌ای را برای جبران آن پیشنهاد کرده است: این شرکت نسخه فعلی Oculus را توسط دو نمایشگر میکرو تمام HD سونی بهبود داده است.
نتیجه این ترکیب، حوزه دیدی با مرکزیت پنجره‌ای مستطیلی شکل با شفافیت بسیار بالا است، درحالی‌که دید اطراف آن حالتی تار دارد.
قابل توجه‌ترین نکته در رابطه با این نمونه میزان جزئیاتی است که در ترجمه به حالت تار در هد ست‌های واقعیت مجازی مدرن از دست می‌روند. Konttori برخی نمونه‌هایی که این موضوع را به تصویر می‌کشند را نشان داده است. اولین آن‌ها یک اتاق مجازی همراه با وسایل بود، دومین آن‌ها یک دسکتاپ واقعیت مجازی با پنجره‌های معلق است و سومین آن‌ها یک کابین خلبان یک جت خصوصی است. تمام این صحنه‌ها می‌توانند برای افرادی که برای اولین بار از واقعیت مجازی استفاده می‌کنند بسیار تأثیرگذار باشد. اما تمام آن‌ها می‌توانند پس از گذشت چند دقیقه خسته کننده شوند.
نگاه کردن به آن‌ها از طریق آن پنجره، به هر کدام از این صحنه‌ها جانی دوباره می‌دهد. چینی‌جاهایی که توسط نمایشگرهای Oculus دوبل ۱۰۸۰×۱۲۰۰ تار می‌شوند، اکنون می‌توانند در جزئیاتی که به زندگی واقعی شباهت بیشتری دارد دیده شوند. می‌توان نام هر فایل موجود در قلدرهای دسکتاپ واقعیت مجازی را خواند. کابین هواپیما بسیار قابل توجه است. زمانی که توسط نمایشگرهای Oculus که تکنولوژی Varjo را احاطه کرده‌اند به آن نگاه می‌کنید نمی‌توانید هیچ یک از برچسب‌های موجود بر روی کلیدها و دسته‌ها را بفهمید، اما زمانی که توسط این نمایشگرهای میکرو به آن‌ها نگاه می‌کنید، می‌توانید همه آن‌ها را بخوانید.
بااینکه این پنجره بسیار شفاف کوچک بود، اما حس خوبی را منتقل می‌کرد. می‌توان جزئیاتی را که گمان می‌رفت نیاز است سال‌ها برای دیدن آن در واقعیت مجازی منتظر ماند را مشاهده کرد و همچنین چشم‌ها را زیاد اذیت نمی‌کند.
البته کاستی‌هایی نیز وجود دارد. از این جمله می‌توان به کابل‌کشی اضافه و بخش جدا کننده نمایشگرمیکرو و صفحه نمایش Oculus که بسیار واضح هم هست اشاره کرد. صفحات متفاوت نیز نرخ تصاویر متفاوتی دارند که در زمان کنار هم قرار گرفتنشان، حالتی آشفته ایجاد می‌کنند. Konttori می‌گوید این مشکل در نسخه نهایی هدست وجود نخواهد داشت، چرا که شرکت تسلط کامل بر نمایشگر و نرم‌افزار مربوط به آن دارد. او همچنین اشاره کرد که آن‌ها قادر خواهند بود که کناره‌های محل تمرکز را به صورت یکپارچه‌تری تار کنند و این موضوع خود عملکردی مشابه با چگونگی کارکرد دید انسان می‌باشد.
برنامه تیم بر آن است که نسخه‌ای اولیه از هدست را که با پخش‌های واقعیت مجازی شرکای صنعتی‌شان تطابق دارد را به صورت رایگان در سال جاری رونمایی کند. پس از آن در سال ۲۰۱۸ برنامه شرکت آن است که نسخه‌ای را برای مشتریان آغاز کند به نحوی که قیمت هدست چیزی بالغ بر هزاران دلار خواهد بود. Konttori و تیم او باور دارند که حرفه‌ای‌هایی که در حال حاضر از واقعیت مجازی استفاده می‌کنند یا به آن فکر می‌کنند، چه آرشیتکت باشند، چه طراح و یا حتی مردمی که تجربه‌های واقعیت مجازی را ایجاد می‌کنند، تجربه‌های واقعیت مجازی با کیفیت بسیار بالا برای آن‌ها به قدری مهم خواهد بود که قیمت این محصول آن‌ها را فراری نخواهد داد.
تیم می‌خواهد هدست‌های Varjo واقعیت افزوده را نیز در حد کیفیت چشم انسان به نمایش بگذارد. اما آن‌ها برنامه‌ای برای ساختن نمایشگرهایی مانند HoloLens یا عینک گوگل که سوی دیگر آن پیداست ندارند. به جای این کار آن‌ها می‌خواهند که از دوربینی‌هایی بر روی هدست Varjo استفاده کنند تا بتوانند توسط آن‌ها دنیای بیرون را بر روی نمایشگر بازسازی کنند. این کار خود چالشی خواهد بود، به خصوص به دلیل محدودیت‌هایی که دوربین موبایل‌ها دارند.
در همین حین Konttori گفته است که شرکت برنامه‌های بزرگ‌تری برای واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی دارد. کیفیت اولین مشکل بزرگی بود که تیم در شروع کار خود با آن روبه‌رو شد. اگر Varjo بتواند توسط راهکار کیفیت بالا خودکاری انجام دهد، احتمالاً خواهد توانست در پی حل سایر مشکلات نیز برآید. اما اگر نتواند، درنهایت شخصی خواهد توانست هدستی با کیفیت بالا را تولید کند. اما فقط ممکن است کمی بیشتر به طول بینجامد.
