1
پریا پورمند
هدف اصلی این آثار، به بحث کشیدن زیبایی، زنانگی و مثبت اندیشی در مقابل زشتی، بی ارزشی و بیهودگی است. به گفته خود هنرمند "Huh در مورد حماقت، رنگ و بدن، بچه، گوشت و خون است؛ در مورد گِردی، صمیمیت و نرمی…دخترانه، شیرین، تزئینی، کم ارزش و در مورد لذت و رنگ است. در مورد سرآغاز، زِن و تک رنگ بودن."
«Huh» آینه ای در مقابل دنیای کلیشه ها و ساختارهای قدرت می‌گیرد و به آنها می‌خندد. آثار این نمایشگاه، فرضیات و کشمش‌های درونی مخاطب را با ایده های مرسوم در مورد دخترانه بودن، اشتیاق و تزیینی بودن، در چیدمانی به رنگ صورتی به چالش می‌کشد.
وان استوکر می‌گوید:" شهرت رنگ صورتی، درک پایین است. اما برای من نیستی و رنگ صورتی آرامشی را به همراه می‌آورند، مانند بازگشتی به رحم، به مادر، به خواب و به تخت‌خواب؛دنیایی بدون بلندپروازی. رنگ صورتی برای من زمین است، دنیایی از لذت، هدف‌های دست نیافته و بدون اضطرار و فشار."
پریا پورمند
