دو گروه از موش‌ها، ۱۰ ماهه که از نظر سال عمر موش نزدیک به میان سالی بودند، در قفسی قرار داده شدند. به آنها فضا، محرک و موقعیت زیادی برای ورزش داده شد. به نیمی از موش‌ها ampakines داده شد. به نیمه‌ی دیگر دارونما (placebo). هر دو گروه از موش‌ها از زندگی شاد فضایی جدید و و رفتار آرام برای ۱۳ ماه لذت بردند، که در این زمان وقت آزمایش مغز آنها بود.
پژوهشگران UCI دریافتند که باوجود اینکه مغز موش‌های درمان از طریق دارونما به طرز قابل توجهی متفاوت از موش‌های جوان می‌باشد، مغز موش‌های درمان از طریق ampakine اینطور نبود. دندریت‌ها به بلندی و به متعددی موش‌های جوان بودند. علاوه براین، دندریت‌های موش‌های درمان از طریق ampakine برآمدگی های کوچک بیشتری، به نام برآمدگی دندریتیک، که نورون‌ها برای دریافت و ارسال سیگنال از آن استفاده می‌کنند، را دارا بودند.
این تنها یک تغییر فیزیولوژیکی نبود. موش‌های درمان از طریق ampakine زمان کمتری را صرف در کشف مکان‌ها‌ی جدید نسبت به موش‌های درمان از طریق دارونما می کردند، که پژوهشگران آن را به اینکه موش‌های درمان از طریق ampakine دارای حافظه‌ای بهتر و استراتژی‌های بهتر در اکتشاف هستند نسبت دادند. آنها توانایی بهتری در وقف دادن خود به محیط جدید داشتند.
دانشمندان UCI بر این باوراند که ampakine ممکن است در انسانها نیز کار کند. نویسنده مشترک تحقیق گری لینچ به گیزمودو گفت که "ampakine که استفاده کردیم باعث می‌شود که نورون‌ها تولید عامل اصلی رشد مغز (فاکتور نورون‌زایی مشتق شده از مغز: BDNF) را افزایش دهند. مغز انسان BDNF تولید می‌کند و شواهدی وجود دارد که عملکرد آن مهم است."
مانند هر چیز مربوط به مغز، همانطور که نویسندگان این تحقیق خود نیز بر آن تاکید دارند، نتایج ابتدایی همیشه پایدار نیستند. این تحقیق تنها از موش‌های نر استفاده کرد. پژوهشگران همچنین نمی‌دانند که چند روز درمان برای تولید نتایج قابل‌توجه لازم است، و اینکه آیا می‌توانند نتایج یکسانی همانند آنهایی که با موش‌های میان‌سال دریافت کردند در موش‌های مسن دریافت کنند. و ما به طور قطع نمی‌دانیم که چیزی که روی موش‌ها کارا ست روی انسانها هم خوب کار کند.
اگر اینطور باشد معنا و مفهوم آن کمی عجیب و غریب خواهد بود. موش‌ها مریض نبودند تنها سن آنها در حال بالا رفتن بود. ampakines در حال حاضر به عنوان درمانی برای بیماری‌هایی مانند آلزایمر در نظر گرفته شده‌اند، اما این به این معنا ست که آنها می‌توانند درمانی برای انواع گوناگونی از سالخوردگی باشند. لینچ گفت " پس از آن چه اتفاق خواهد افتاد؟ افراد مسن با تمام مزیت‌های تجربه بدست آورده خود ناگهان مغزهایی را خواهند داشت که به خوبیه یک بزرگسال کم سن سال کار می کند؟ تصور تمام اثرات شخصی و اجتماعی این سخت می‌باشد."
استفاده از ampakine به عنوان یک داروی ضده‌پیری به معنایی این است که در آینده همه ampakine مصرف خواهند کرد. شاید آینده از آنهایی ست که می‌توانند بهترین داروهایی ضده‌پیری را خریداری کنند. پیشرفت‌های پزشکی به میلیارد‌ها انسان زندگی بهتر را اعطا کرده و پتانسیل بهبود میلیارد‌‌های دیگر را دارد. بطور همزمان، این نتیجه‌ای است که می‌تواند دنیایی کاملا جدید را بسازد، در چندین روش مختلف.
