مشهورترین عکس این مجموعه، عکسی است که البنک از «جیمی نیگلز» فعال خیّر استرالیایی گرفته است؛ نیگلز بعد از مرگ دوست نزدیکش بر اثر سرطان پوست، ریش خود را تا کمر بلند کرد تا آگاهی عمومی را در مورد این بیماری افزایش دهد.
با این حال البنک در مصاحبه‌ای با گاردین می‌گوید که این نمایشگاه بیشتر در مورد «شخصی که ریش دارد» است: "به من برچسب عکاس ریش زده‌اند، اما این حقیقت ندارد؛ من فقط دوست دارم پرتره‌هایم موضوع جالبی داشته باشند. این عکس‌ها در مورد خود ریش نیست، بلکه در مورد شخص پشت آن است. من از اشخاصی با ریشی تا پایین کمرشان عکاسی کرده‌ام که در نوع خود بسیار جالب است، اما امیدوارم که مردم در عکس‌های من چیزی بیش از آن ببینند."
او ادامه می‌دهد: "من حتی به مسابقات قهرمانی «ریش و سبیل بریتانیا» رفتم و از مردی به نام اِدوین وِن که در مراحل پایانی سرطان بود عکس گرفتم. او فقط ۵۱ سال داشت و تنها ۶ روز بعد از این که من از او عکس پرتره گرفتم، درگذشت."
البنک می‌گوید که او و پرتره‌هایش مربوط به مد جدید «ریش گذاشتن» نیستند: "ریش گذاشتن ممکن است باب روز شده باشد، اما زمانی که من اولین عکس را برای این مجموعه از دوست خالکوب و هنرمندم گرفتم، سال ۲۰۰۴ بود و ریش اصلا مد نبود. من از واژه‌های مد و مدگرایی برای این نمایشگاه استفاده نمی‌کنم. این نمایشگاه با موضوع خیریه و افزایش آگاهی در مورد سرطان پوست آغاز شد و برای من، موضوعی جالب برای عکاسی پرتره بوده است."
