مدیر این پروژه، Niki Werkheiser، توضیح داد که این اولین تست این پروژه محسوب می‌شود. وی گفت: «اگر استفاده از یک پرینتر برای فضانوردان ضروری است، پس باید بتواند قطعات خودش را تأمین کند. بدین طریق مدت بیشتری را در طول سفرهای دراز مدت مانند سفر به مریخ یا سفر به یک سیارک کار می‌کند. در نهایت روزی فرا می‌رسد که یک پرینتر می‌تواند یک پرینتر دیگر را پرینت کند».
مدیر شرکت Made In Space، Aaron Kemmer که با همکاری ناسا این پرینتر را ساخته است، این پروژه را یک حرکت دگرگون‌کننده در تولیدات فضایی خواند. این شرکت با کارمندان زمینی ناسا همکاری می‌کند تا عملکرد پرینتر را از زمین کنترل کنند و زمان موردنیاز فضانوردان برای کار با پرینتر را کاهش دهند.
ناسا در حال اجرای این تست است تا هم از قابلیت تولید قطعات یدکی در فضا اطمینان یابد، هم نحوه تأثیر محیط بدون جاذبه بر روی فرآیند پرینت سه‌بعدی را بررسی کند. اولین قطعه سه‌بعدی پرینت شده در سال ۲۰۱۵ به زمین فرستاده می‌شود تا محققان آن را تست کرده و تفاوت میان تولید در فضا و تولید در زمین را بررسی کنند. در حال حاضر مشاهده شده است که بافت این قطعه چسبندگی قوی‌تری نسبت به آنچه پیش‌بینی شده بود، دارد؛ اما Werkheiser اظهار داشت که این گروه مطمئن نیست که آیا این ویژگی به دلیل عدم وجود جاذبه بوده یا فرآیند پرینت کردن بی‌نقص بوده است.
پریا اقدامی
