در طراحی این اثر که «مادرِ بزرگ» نام دارد، استیک از شیوه مخصوص خطی خود استفاده کرده تا مادر و فرزندی را نشان دهد که از روی ساختمان قدیمی خود به انبوه آپارتمان‌های مجللی که اطرافشان در حال ساخت هستند، می‌نگرند.
به گفته «استیک» این اثر برای به نقد کشیدن کمبود مسکن اجتماعی برای کسانی که بیش از همه به آن محتاجند، خلق شده است.
او می‌گوید: "مادر و فرزند، نمادی از خانواده‌ای هستند که در این بلوک زندگی می‌کنند. این دو به حالتی غمگین به همسایگی خود و آپارتمان‌های مجللش نگاه می‌کنند و این ساختمان نیز به زودی خراب خواهد شد."
برنامه ریزی برای اجرای این پروژه یک سال طول کشیده و در عرض یک ماه بر روی دیوار نقاشی شده است. استیک برای اجرای این نقاشی بر روی یک جرثقیل سوار می‌شده تا در ارتفاع ۳۸ متری کار کند. این اثر در تمام لندن غربی قابل مشاهده است و حتی از داخل هواپیماهایی که هیترو را ترک می‌کنند نیز دیده می‌شود.
ساختمان چارلز هاکینگ که گرافیتی «مادرِ بزرگ» روی آن دیده می‌شود، در سال ۱۹۶۹ با هدف تأمین خانه‌های ارزان قیمت برای خانواده‌های ساکن این منطقه ساخته شده بود. با این حال، شورای شهر تصمیم به تخریب این ساختمان گرفته است.
پریا پورمند
