معایب و مزایای انواع پر کردن دندان‌ها

برای درمان پوسیدگی دندان، دندانپزشک بخش پوسیده دندان را برمی‌دارد و جای آن را با مواد پر می‌کند. مواد مختلفی برای پر کردن دندان‌ها استفاده می‌شود که در ادامه با برخی از آن‌ها آشنا می‌شوید.

علاوه بر پوسیدگی دندان برای دندان‌های ساییده شده (برای مثال از جویدن ناخن) نیز روش پر کردن به کار می‌رود.

برای پر کردن یک دندان چه اقداماتی لازم است؟

در مرحله اول، دندانپزشک با استفاده از یک بی‌حسی موضعی منطقه اطراف دندان را بی‌حس می‌کند. سپس با استفاده از یک مته، ابزار سایش هوایی یا لیزر قسمت پوسیده دندان را حذف می‌کند. انتخاب این ابزار‌ها به میزان راحتی فردی دندانپزشک، آموزش، سرمایه‌گذاری در برخی تجهیزات و همچنین محل و وسعت پوسیدگی بستگی دارد.

سپس دندانپزشک یک‌بار دیگر بررسی می‌کند که تمام پوسیدگی‌ها حذف شده باشد. زمانی که تمام پوسیدگی‌ها برطرف شد، دندانپزشک فضای خالی را از باکتری‌ها و بقایای مواد غذایی پاک می‌کند تا حفره را برای پر کردن آماده کند. اگر پوسیدگی نزدیک به ریشه دندان باشد، دندانپزشک از گلاس آینومر، کامپوزیت رزین یا مواد دیگر برای محافظت از عصب دندان استفاده می‌کند. پس از پر کردن کار تمام شده است و در پایان دندانپزشک مشغول صیقل دادن و صاف کردن دندان می‌شود.

برای پر کردن دندان‌ها با مواد همرنگ دندان، چند مرحله اضافی وجود دارد. پس از اینکه دندانپزشک پوسیدگی را از بین برد و محل را تمیز کرد، ماده همرنگ دندان در چند لایه‌ استفاده می‌شود. سپس از یک نور خاص که هر لایه را سفت می‌کند، استفاده می‌شود. پس از اتمام فرآیند چند لایه‌ای، دندانپزشک ماده کامپوزیت را به حالت موردنظر درمی‌آورد، مواد اضافه را تروتمیز می‌کند و در آخر صیقل می‌دهد.

چند نوع ماده برای پر کردن وجود دارد؟

امروزه، چند ماده برای پر کردن دندان در دسترس است. دندان را می‌توان با طلا، پورسلین، آمالگام نقره‌ که متشکل از جیوه، نقره، قلع، روی و مس است یا مواد همرنگ دندان، پلاستیک و ماده‌ای به نام کامپوزیت رزین پر کرد. همچنین یک ماده دیگر که حاوی ذرات شیشه است و به عنوان گلاس آینومر شناخته می‌شود، نیز وجود دارد. هرجایی که از کامپوزیت رزین برای پر کردن استفاده می‌شود، می‌توان از گلاس آینومر نیز استفاده کرد.

با توجه به محل و وسعت پوسیدگی، هزینه پر کردن، پوشش بیمه و توصیه دندانپزشک می‌توانید بهترین نوع ماده برای پر کردن را انتخاب کنید.

طلا

مزایا

1. دوام – حداقل ۱۰ تا ۱۵ سال دوام دارد و زنگ نمی‌زند.
2. قدرت – تحمل جویدن‌ با فشار بالا را دارد.
3. زیبایی – برخی افراد ظاهر طلا را به آمالگام نقره‌ای ترجیح می‌دهند.

معایب

1. گران است.
2. برای این کار حداقل باید ۲ بار به دندانپزشک مراجعه کنید.
3. پر کردن دندانی که کنار دندان پرشده با آمالگام نقره‌ای قرار دارد، باعث درد شدیدی می‌شود. فعل‌وانفعال بزاق دهان با فلزات باعث ایجاد جریان الکتریکی می‌شود. با این حال، این اتفاق نادر است.
4. بیشتر بیماران دوست ندارند دندان‌های آن‌ها با رنگ فلزی پر شود، بلکه ترجیح می‌دهند ماده استفاده شده، هم‌رنگ دندان باشد.

نقره (آمالگام)

مزایا

1. دوام – پر کردن با آمالگام حداقل ۱۰ تا ۱۵ سال و معمولاً بیشتر از کامپوزیت (مواد همرنگ دندان) دوام دارد.
2. قدرت – تحمل جویدن‌ با نیروی زیاد را دارد.
3. هزینه – معمولاً از کامپوزیت ارزان‌تر است.

معایب

1. آمالگام اصلاً با رنگ دندان مطابقت ندارد.
2. از آنجا که آمالگام فضای زیادی را اشغال می‌کند، معمولاً علاوه بر حذف قسمت پوسیدگی ممکن است بخشی از قسمت سالم دندان نیز برداشته شود.
3. آمالگام می‌تواند ساختار دندان را به رنگ مایل به خاکستری تغییر دهد.
4. تقریباً ۱ درصد افراد به جیوه درون آمالگام حساس هستند.

کامپوزیت

مزایا

1. کامپوزیت همرنگ دندان است، از این رو می‌توان از آن برای ترمیم دندان‌های جلو که بیشتر دیده می‌شوند، استفاده کرد.
2. مواد موجود در کامپوزیت از نظر شیمیایی بیشتر از بقیه مواد با ساختار دندان مطابقت دارند.
3. علاوه بر این که برای پر کردن دندان از کامپوزیت استفاده می‌شود، می‌توان از آن برای ترمیم دندان شکسته یا فرسوده نیز استفاده کرد.

معایب

1. دوام کامپوزیت کمتر از آمالگام است (حدود ۵ سال)، علاوه بر این، دوام آن برای جویدن‌ با فشار زیاد مناسب نیست، به ویژه اگر حفره دندان بزرگ باشد.
2. به دلیل روند اعمال کامپوزیت، پر کردن با کامپوزیت معمولاً ۲۰ دقیقه بیشتر از آمالگام به طول می‌انجامد.
3. هزینه کامپوزیت حدوداً ۲ برابر آمالگام است.