1
هنگامی که این معلم به عنوان کاری داوطلبانه مشغول آموزش هنر به بچه‌های داخل پناهگاه نیست، به تصویر کردن فضای غم انگیز و محزون محیط اطرافش می‌پردازد. عدم اطمینان و انتظار، رایج‌ترین تم‌ها و عناصری هستند که در آثار او دیده می‌شوند. العماری توضیح می‌دهد که پرتره‌های تصویر شده در آثارش «منتظر لحظه‌ای هستند که به زندگی قبلی خود و آن گونه که بود بازگردند، زمانی که زندگی زیبا بود.»
او می‌گوید: "ما امیدواریم که آینده زیباتر و بهتر باشد. اما در عین حال، من احساس پوچی می‌کنم…همه چیز ممکن است بدتر از چیزی که هست هم بشود."
العماری و دیگر همکاران هنرمندش در اردوگاه پناهندگان، علاقه و حرفه خود را کنار نگذاشته‌اند؛ او می‌گوید: "ما انجام کاری را که به آن عشق می‌ورزیم رها نکرده‌ایم." این هنرمندان تنها از وسایلی که در اردوگاه‌ها پیدا می‌کنند، مانند پارچه چادرهایی که در آن‌ها زندگی می‌کنند استفاده کرده و دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های خود را بر روی آن‌ها خلق و تا به حال ۴ نمایشگاه در این اردوگاه برپا کرده‌اند.
العماری امید دارد تا بتواند با به نمایش گذاشتن آثار هنرمندان این اردوگاه به صورت بین المللی، پیام پناهندگان را به گوش مردم سراسر جهان برساند. او برای نمایش این آثار در پایتخت اردن، عمان و در کالیفرنیا برنامه‌ریزی کرده است.
یکی از همکاران هنرمند العماری، محمود الحریری می‌گوید: " ما سعی کرده‌ایم تا با آثار هنریمان پیغام‌های زیادی را منتشر کنیم، زندگی را در اردوگاه بهتر کرده و پیغاممان را به دیگر مردم جهان در مورد شرایط سوریه و آنچه در آن اتفاق می‌افتد و رنجی که یک پناهنده حس می‌کند را برسانیم. شرایط در سوریه، ناراحت و ناامید کننده است."
