تصور کنید در حال رانندگی به سوی خانه هستید که اخطاری از چاپگر خود دریافت می‌کنید که از شما می‌خواهد جوهر لازم را برای آن تهیه کنید؛ زیرا در حال تمام شدن است. در حال خرید جوهر چاپگر اخطار دیگری از انبار خود دریافت می‌کنید تا نوشیدنی تهیه کنید؛ چون در مغازه آن سوی خیابان به حراج گذاشته شده است و با غذای انتخابی شما در مهمانی شام آخر هفته هم‌خوانی دارد.
تمام این اتفاقات به این دلیل امکان‌پذیر شده است که شما دارای یک چاپگر هوشمند و تعدادی حسگر در خانه، که یکی در محل انبار قرار گرفته است، می‌باشید که همگی آنها به تقویم و موقعیت آنی شما از طریق گوشی هوشمند دسترسی دارند.
این تنها نگاهی اجمالی به امکانات گسترده‌ای است که «اینترنت اشیاء» در آینده‌ای نه چندان دور در اختیار ما قرار می‌دهد.
اینترنت اشیاء از همگرایی چندین فن‌آوری به وجود می‌آید: «پروتکل اینترنتی نسخه ۶ (آی‌پی‌وی۶)، رایانش ابری، اینترنت در همه جا و حسگرها.
پروتکل اینترنت
اکثر ما با پروتکل اینترنت آی‌پی‌وی۴ آشنا هستیم که آدرسی است که پس از وصل شدن یک وسیله به اینترنت به آن اختصاص داده می‌شود. بر طبق گزارش وب‌سایت ثبت آمریکایی برای اعداد اینترنت (ای‌آرآی‌ان) در سال ٢٠١١ سازمان اعداد اختصاصی اینترت (آی‌ای‌ان‌ای) آخرین ۵ بلوک آدرس خود را منتشر کرد.
مطابق گفته وب‌سایت شرکت اینترتی برای ارقام و اعداد اختصاص یافته (آی‌سی‌ای‌ان‌ان)، آی‌پی‌وی۴ تقریباً ۴.۵ میلیارد آدرس دارد، در حالی‌که آی‌پی‌وی۶ که هم‌اکنون در سراسر جهان پیاده‌سازی شده است بیش از «٣۴٠ تریلیون‌تریلیون‌تریلیون» آدرس را پشتیبانی می‌کند.
با این تعداد آدرس به هر وسیله‌ای در جهان می‌توان به‌سادگی یک آدرس آی‌پی‌وی۶ را دو بار اختصاص داد.
رایانش ابری
رایانش ابری همه جا اطراف ماست. این همان چیزی است که سبب می‌شود اپل سیری Siri و گوگل ناو Google Now با این کیفیت مناسب کار کنند.
زمانی‌که با موبایل خود صحبت می‌کنید، کلمات شما به نوشته تبدیل شده و به مجموعه سرور فرستاده می‌شود تا در آنجا پردازش شود و سپس نتایج بی‌درنگ به شما نشان داده می‌شود. این باعث می‌شود که این دستگاههای هوشمند بسیار نیرومند به نظر برسند؛ در حالی‌که این سرورهای واقع در مرکز اپل و گوگل است که بخش سنگین کار را برعهده دارد.
با وجود قدرت پردازش ابر، تمام آنچه که این دستگاههای متصل نیاز است انجام دهند این است که داده را از طریق حسگرها دریافت کرده و برای پردازش ارسال کنند و سپس این نتایج را می‌توان در هر محلی نشان داد.
هم‌اکنون سرویس وب آمازون دارای سهم بازاری از خدمات است که امکان رایانش ابری را برای شرکتهایی مانند نت فلیکس و سیلز فورس فراهم می‌کند.
اینترنت همه جا
فن‌آوری در زمان کوتاهی از مودم‌های شماره‌گیر به دی‌اس‌ال و مودم‌های کابلی منتقل شده‌است که سرعت دانلود را به طور بی‌سابقه‌ای افزایش داده است. بسیاری از محل‌ها در حال حرکت به سمت فیبر نوری هستند.
آزمایشگاههای تحقیقاتی با استفاده از فیبر نوری به سرعتی بالای ١٠٠ ترابایت در ثانیه دست یافته‌اند. به گزارش پاپیولار ساینس این پهنای باند برای دانلود فیلم برای سه ماه در عرض یک ثانیه کافی می‌باشد.
گوگل در ماه ژوئن در وب‌سایت خود گزارش داد که برنامه‌ریزی کرده است از طریق پروژه لوم Project Loom امکان دسترسی به اینترنت را برای دو-سوم مردم جهان که هم‌اکنون دسترسی به اینترنت ندارند، فراهم کند.
مطابق ای‌اف‌پی، گوگل در توضیح پروژه لوم گفته است که «بالونهایی که در ارتفاع دو برابر هواپیماهای تجاری تحت تأثیر باد حرکت می‌کند، قادر است امواج دسترسی به اینترنت با سرعت شبکه ٣G و یا حتی بیشتر را به زمین ارسال کند.»
۴G یا لانگ ترم اوولوشن (LTE) در شرایط خاصی می‌تواند به سرعتهایی دست یابد که حتی از سرعت دی‌اس‌ال و مودم کابلی نیز فراتر می‌رود.
حسگرها
گوشی‌های هوشمند شما در حال حاضر حسگرهای استانداردی هستند. آنها قادر هستند حرکت، سرعت و حتی ضربان قلب شما را با استفاده از نرم‌افزار مناسب تشخیص دهند.
حسگرهای قابل پوشیدن مانند فیت بیت Fitbit یا جوبون Jawbone را می‌توان ٢۴ ساعته پوشید که به طور مداوم اطلاعات مربوط به موقعیت، سلامت و درجه حرارت بدن شما را به ابر ارسال می‌کنند.
حسگرهای رایجی مانند اسمارتینگ Smarthing، سیگ سنس sigSense و سناریس Senaris به سرعت به بخشی عادی از زندگی ما تبدیل می‌شوند. این حسگرها با ردیابی درجه حرارت، رطوبت، نویز، سرعت و سطح منواکسیدکربن و غیره به‌مانند سلول‌های عصبی خواهند بود که امکان وجود اینترنت اشیاء را فراهم می‌کنند.
منبع: اپک
