چرا نباید نان‌های فروشگاهی بخریم؟

نان‌ فروشگاهی یک محصول بسیار فرآوری شده است که سرشار از محتویات سمی است و هیچ‌کس دوست ندارد چنین محتویاتی را به بدن خود وارد کند. در واقع یکی از مهم‌ترین مشکلات نان این است که تولیدکنندگان می‌خواهند در مدت‌زمان کوتاهی، میزان زیادی نان درست کنند. این امر باعث می‌شود که نان برایشان سودآورتر باشد. به همین دلیل، زمان موردنیاز برای تولید نان را از طریق استفاده از چیزهایی همچون نرم‌کننده‌های نان مانند Azodicarbonamide که یک ماده معروف برای ساخت تشک‌های یوگا است، نصف می‌کنند. نرم‌کننده‌های نان با مشکلات سلامتی مختلف ارتباط دارند.

همچنین نان فروشگاهی پر از مواد نگه‌دارنده است تا خراب نشود. این نوع نان دارای مزه‌های مصنوعی، رنگ مصنوعی، شکر اضافی و محصولاتی است که در ژنتیک آن‌ها دستکاری شده مانند روغن سویا. این نوع مواد افزودنی یک ماده غذایی سالم و مغذی را به یک ماده مملو از مواد سمی و خطرناک تبدیل می‌کند.

یکی دیگر از مشکلات نان این است که میزان زیادی از نان مصرف می‌شود. به این موضوع فکر کنید در وعده صبحانه نان می‌خوریم، در وعده ناهار ساندویچ و در وعده شام پاستا یا ماکارونی می‌خوریم. این میزان به معنی میزان زیادی آرد در یک روز است. البته مواد غذایی میان وعده مانند کلوچه، کیک، بیسکویت و غیره را نیز باید به این لیست اضافه کرد.
بیشتر افراد می‌گویند، نان چاق‌کننده است؛ زیرا آردی که در نان‌های فروشگاهی استفاده می‌شود، یک آرد سفید اصلاح‌شده است. بسیاری از آردها قبل از این که به فروشگاه برسند، در معرض ۶۰ ماده شیمیایی مختلف قرار می‌گیرند که البته این مواد توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شده است. بدن نان را همانند شکر سوزانده و مصرف می‌کند؛ به عبارت دیگر نان، سطح شکر خون را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که میزان انسولین به شدت افزایش یابد. به همین دلیل پس از گذشت مدت کوتاهی از خوردن این نوع نان، مجدداً احساس گرسنگی می‌کنیم. بدن فکر می‌کند یک شیشه بزرگ آب‌نبات ژله‌ای خورده‌ایم.

فکر می‌کنید اگر نان تهیه شده از آرد سبوس‌دار مصرف کنید، مشکل رفع می‌شود؟ خیر، این تنها یک روش بازاریابی است که می‌خواهد شما را گول بزند. در واقع نان‌های فروشگاهی تهیه شده از آردهای سبوس‌دار تفاوتی با بقیه ندارند. درست است که این نان‌ها کمی سبوس دارند؛ اما تنها تفاوت همین است. در نهایت، شرکت‌های تولیدکننده از همان دستورالعمل و از همان مواد شیمیایی سمی استفاده می‌کنند. افزودن غلات سبوس‌دار باعث نمی‌شود که این نان‌ها سالم شوند. اگر یک فنجان غلات سبوس‌دار به یک کیسه شکر اضافه کنید، شکر سالم می‌شود؟
به عنوان مثال، نان‌هایی که در خانه تهیه می‌شوند، تنها ۵ یا ۶ ماده اولیه دارند: آرد گندم، مخمر، کمی شکر برای مخمر، نمک، آب و کمی روغن یا کره. گاهی اوقات یک تخم‌مرغ یا مقداری شیر نیز به این ترکیب اضافه می‌شود. حالا نگاهی به فهرست مواد اولیه روی بسته‌های نان‌های فروشگاهی بیندازید. چند ماده اولیه می‌بینید؟ چند مورد را می‌توانید تلفظ کنید؟ چند مورد را اصلاً نمی‌دانید چه هستند؟ هیچ‌کس نباید چیزهایی را بخورد که نمی‌تواند اسمشان را تلفظ کند و نمی‌داند که واقعاً چه هستند.
در ادامه به برخی از مواد اولیه ناسالم نان‌های فروشگاهی اشاره کرده‌ایم.

مواد نگه‌دارنده: نان به تنهایی نمی‌تواند هفته‌ها در قفسه فروشگاه یا آشپزخانه شما بماند؛ اما شما می‌توانید نان‌های فروشگاهی را مدت زیادی مصرف کنید؛ زیرا میزان زیادی مواد نگه‌دارنده در آن وجود دارد. در واقع، مواد نگه‌دارنده مانند پروپیونات کلسیم با بیماری اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی در کودکان ارتباط دارند.

نرم‌کننده‌های خمیر: نرم‌کننده باید برای مو مورداستفاده قرار گیرد، نه در نان. این مواد کاملاً نالازم هستند و تنها به این دلیل استفاده می‌شوند که سرعت کارها را افزایش داده و هزینه‌های تولیدکننده را کاهش می‌دهند.

شکر اضافی: برای این که مخمر بتواند کار خود را انجام دهد، به کمی شکر نیاز دارد و مطمئناً افزودن کمی عسل خام به نان مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ اما بیشتر تولیدکنندگان از شکرهایی استفاده می‌کنند که ژنتیک آن‌ها دست‌کاری شده مانند شکر چغندر یا شربت ذرت که فروکتوز زیادی دارد.

موادی که ژنتیکشان دست‌کاری شده: تقریباً تمام نان‌های فروشگاهی از نوعی ماده که ژنتیکش دست‌کاری شده مانند روغن دانه سویا، نشاسته ذرت، آرد سویا، روغن ذرت یا لسیتین سویا استفاده کرده‌اند. این مواد بر روی انسان‌ها تست نشده‌اند و برخی از آن‌ها از طریق تزریق یک ماده آفت‌کش به دانه تولید شده‌اند. در نتیجه اگر حشره‌ای گیاه را گاز بگیرد، معده حشره می‌ترکد. مطمئناً شما دوست ندارید چنین چیزهایی بخورید.

رنگ و مزه مصنوعی: تمام رنگ‌ها و مزه‌های مصنوعی قبلاً به صورت نفت خام بوده‌اند. بله نفت خام، همانند بنزینی که در اتومبیلتان وجود دارد. این ماده بسیار مضر است. در واقع، رنگ‌هایی همچون رنگ کارامل، هیچ ربطی به کارامل یا همان شکر سوخته ندارند. این رنگ از طریق حرارت دادن آمونیاک به وجود آمده است. آمونیاک یک ماده سرطان‌زا است. این که تولید‌کنندگان چرا این مواد را به کار می‌برند، هنوز مشخص نیست؛ زیرا نان یک رنگ قهوه‌ای مایل به زرد طبیعی دارد و مطمئناً به هیچ رنگ مصنوعی نیاز ندارد.
با این حال، لازم نیست ناهارهای ساندویچی خود را کنار بگذارید. نان را خودتان در خانه درست کنید. نان خانگی نه تنها مزه بهتری دارد؛ بلکه می‌دانید که چه محتویاتی در آن به کار رفته است. پختن نان آن‌قدرها هم که به نظر می‌رسد، سخت نیست. مطمئناً استفاده از یک دستگاه نان‌ساز کارها را آسان‌تر می‌کند. کافی است محتویات خود را داخل آن بریزید تا بقیه کارها را دستگاه انجام دهد. اگر نمی‌توانید از این دستگاه بهره ببرید، مطمئناً صدها دستور پخت نان بدون نیاز به دستگاه در اینترنت وجود دارد که دستی درست می‌شوند. کافی است بوی نان تازه را یک‌بار در خانه حس کنید.