مطالعات جدید نشان داده است که می‌توان قسمتی انتخابی از حافظه خود که مربوط به اضطراب و استرس می‌شود را پاک کرد. اما آیا این کار، ایده خوبی است؟
تقریبا هرکسی در دوره‌ای از زندگی خود دوست دارد که برخی موضوعات و خاطره‌ها را فراموش کند. برای مثال جلوی شخصی که برای او احترام قائل هستیم شرمنده شویم و یا در انجام کاری شکست بخوریم.
رمزگذاری خاطره‌ها
طبق گزارش محققان دانشگاه کلمبیا، این امکان وجود دارد که بتوان دارویی ساخت که خاطره‌های مربوط به استرس و اضطراب را پاک کند در حالی که مابقی خاطره‌های مهم سر جایشان باقی بماند.
برخی خاطره‌ها هستند که با واقعه خاصی در ارتباط هستند. برای مثال اگر در یک کوچه تارکی از شما دزدی شود و در همین حین متوجه یک صندوق پستی در کوچه شوید، ممکن است از آن به بعد هر دفعه که یک صندوق پستی در کوچه می‌بینید احساس اضطراب و نگرانی کنید. در چنین موردی ترسیدن از کوچه یک خاطره وابسته و ترسیدن از یک صندوق پست یک خاطره غیر مستقیم است. خاطره‌های وابسته در زندگی ما مهم هستند زیرا به ما یاد می‌دهند که پیش بینی‌های لازم را انجام دهیم. برای مثال اگر از کسی در یک کوچه تاریک دزدی شده باشد آن شخص دیگر از قدم زدن در کوچه‌های تاریک خودداری می‌کند و این می‌تواند تجربه خوبی باشد و بهتر است که این خاطره پاک نشود. اما صندوق پستی که شخص در هنگام واقعه آن را مشاهده کرده و از آن به بعد هر زمان که شخص صندوق پستی مشاهده می‌کند مضظرب و نگران می شود یک خاطره غیر مرتبط و غیر مستقیم است که دانشمندان سعی در پاک کردن این نوع خاطره را دارند. در طول تحقیقات دانشمندان متوجه شدند که شوند بدون صدمه زدن به دیگر خاطره‌ها، هر دو نوع خاطره می‌توانند به طور انتخابی برداشته شوند.
آیا دارو و درمان‌هایی که در حال حاضر وجود دارد، برای درمان اضطراب کافی هستند؟
اگر هدف از پاک کردن خاطره‌های بد، کاهش درد است، روش‌های موثر‌تری نیز وجود دارد. این روش‌ها می‌توانند شامل درمان‌های رفتاری شناختی باشند که به جای نادیده گرفتن خاطره بدی که رخ داده است، با آن خاطره بد، احساسات و شرایط آن روبرو شویم. صحبت کردن مداوم در مورد خاطره و ترس‌ها به شخص این اجازه را می‌دهد تا بتواند راحت‌تر آن را کنترل کند و هرزمان که بخواهد آن را برای مدت طولانی کنار بگذارد و به آن فکر نکند. در این نوع درمان روانشناسی که شخص با دکتر خود در مورد ترس‌ها و خاطره بد خود صحبت می‌کند، شرکت کنندگان معمولا پس از حدود ۲۰ جلسه قادر بودند تا راحت تر با اضطراب خود کنار بیایند.
البته بعضی معتقدند که علاوه بر این روش فرد باید در کنار آن از داروهای ضد اضطراب و استرس نیز استفاده کند.
آیا این دارو بر روی انسان ها کار خواهد کرد؟
برخی معتقدند که ما هنوز برای رسیدن به چنین دارویی راه زیادی را در پیش داریم در صورتی که برخی معتقدند که به زودی چنین داروی تولید خواهد شد.
فعلا این مطالعه بر روی تعدادی حلزون انجام شد که هر حلزون حدود ۲۰ هزار نورون دارند. اما هر انسان حدود ۸۶ میلیارد نورون دارند.
برای اعمال این دارو بر روی انسان‌ها مطالعات بیشتری مورد نیاز است. دانشمندان معتقدند هنگامی که بتوان گروه‌های مولوکول‌های مربوط به حافظه را دسته بندی کرد و آنها را مورد هدف قرار داد می‌توان به راحتی چنین دارویی را ساخت.
