واکسن MMR. این واکسن برای واکسینه کردن افراد در مقابل بیماری‌های سرخک، اوریون و سرخجه است.
بیماری سرخک به قدری مسری است که تنها با حضور در اتاقی که شخص مبتلا در آن حضور دارد، به این بیماری مبتلا می‌شوید. این بیماری ممکن است باعث آسیب مغزی، حمله یا حتی مرگ شود. همچنین این بیماری باعث می‌شود زنان باردار دچار سقط‌جنین و زایمان زودرس شوند.
در گذشته بیماری اوریون علت اصلی مننژیت و از دست دادن شنوایی در آمریکا بود. همچنین این بیماری می‌تواند باعث عقیمی مردان شود. مشکلات جدی ناشی از این بیماری در افراد بالغ بیشتر دیده می‌شود.
افراد بالغی که دچار سرخجه می‌شوند، بیش از کودکان عذاب می‌کشند و ممکن است دچار عفونت‌های مغزی و خونریزی شوند. همچنین زنان باردار مبتلا به این بیماری ممکن است جنین خود را سقط کنند یا فرزند خود را ناشنوا یا نابینا به دنیا بیاورند. علاوه بر این، مشکلاتی نظیر عقب‌افتادگی ذهنی و نقص قلبی نیز در نوزادانی که مادرانشان دارای سرخجه بوده‌اند، مشاهده شده است.
یک متخصص پیشنهاد می‌کند افرادی که پس از سال ۱۹۵۶ متولد شده و بیش از ۱۸ سال دارند، یک دوز واکسن MMR دریافت نمایند. دیگر گروه‌های سنی که پیشنهاد می‌شود این واکسن را بزنند، دانشجویان کالج، کارمندان حوزه سلامت و بهداشت و افرادی هستند که مسافرت‌های بین‌المللی دارند.
واکسن Tdap. این واکسن که واکسن سه‌گانه نیز نامیده می‌شود، با بیماری کزاز، دیفتری و سیاه‌سرفه مقابله می‌کند. کزاز از طریق یک بریدگی یا خراش وارد بدن می‌شود؛ اما دیفتری و سیاه‌سرفه از طریق مواد موجود در عطسه یا سرفه انتقال می‌یابند.
بیماری کزاز در اثر نوعی باکتری به وجود می‌آید که سم تولید می‌کند. این بیماری باعث انقباض دردناک ماهیچه‌ها می‌شود. این باکتری در ناحیه فک باعث قفل شدن آن می‌شود و فرد نمی‌تواند نفس بکشد یا چیزی قورت بدهد. ۱۰ درصد افراد مبتلا به کزاز علی‌رغم درمان دارویی، جان خود را از دست می‌دهند.
دیفتری یک نوع بیماری دیگری است که از طریق باکتری تولیدکننده سم به وجود می‌آید. این بیماری سیستم تنفسی بدن را درگیر کرده، باعث ایجاد پوششی ضخیم در پشت گلو می‌شود و راه تنفس فرد را می‌بندد. همچنین این بیماری ممکن است باعث تورم ماهیچه قلب و ایست قلبی شود. از جمله عوارض دیگر این بیماری می‌توان به فلج شدن، کما و مرگ اشاره کرد.
سیاه‌سرفه یک عفونت دستگاه تنفسی است که سرفه از علائم آن محسوب می‌شود. این سرفه‌ها گاهی به قدری شدید هستند که باعث ترک خوردن دنده‌ها و احساس خفگی به مدت چند هفته می‌شوند. نوزادانی که این بیماری را از یک فرد بالغ می‌گیرند، ممکن است به شدت تحت تأثیر قرار بگیرند و در بیمارستان بستری شوند یا جان خود را از دست بدهند.
افراد ۱۹ سال به بالا که این واکسن را نزده‌اند و زنان باردار، باید یک دوز از این واکسن مصرف کنند. دوزهای واکسن کزاز بایستی هر ۱۰ سال یک‌بار تجدید شود.
واکسن Shingles یا زونا. Shingles یک بیماری عصبی و پوستی دردناک است که توسط ویروسی که باعث ایجاد آبله‌مرغان می‌شود، بروز می‌کند. این بیماری معمولاً افراد بالغ بالای ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع متخصصین معتقدند افراد بالای ۸۵ سال مستعد ابتلا به این بیماری هستند و شانس ابتلا به این بیماری در این افراد ۵۰-۵۰ است.
یکی از علائم بارز این بیماری یک جوش با تاول‌های آبکی روی یک سمت صورت یا بدن است که معمولاً پس از ۷ الی ۱۰ روز از بین می‌رود. با این حال، درد این جوش به راحتی از بین نمی‌رود. در واقع درد ناشی از این بیماری ممکن است ماه‌ها حتی سال‌ها ادامه داشته باشد. همچنین این بیماری ممکن است شنوایی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و باعث نابینایی فرد مبتلا شود.
هر فرد بالای ۶۶ سال باید واکسن زونا را تزریق کند. همچنین افرادی که به ترکیبات واکسن زونا حساسیت دارند یا سیستم ایمنی آن‌ها به دلیل سرطان یا ایدز ضعیف شده است، نباید از این واکسن استفاده کنند. زنان باردار و بیمارانی که پیوند عضو داشته‌اند، نیز نباید از این واکسن استفاده کنند.
واکسن استرپتوکوک پنومونیه. این بیماری باکتریایی از بینی و گلو شروع شده و به سمت گوش‌ها یا سینوس‌ها حرکت می‌کند و ممکن است باعث ایجاد عفونت‌های خفیف شود. با این حال ممکن است این باکتری به بخش‌های دیگر بدن نیز برود و باعث مننژیت، عفونت در خون و ذات‌الریه شود. فرد مبتلا ممکن است شنوایی خود را از دست بدهد، دچار آسیب مغزی شود و دست‌ها، پاها و حتی زندگی خود را از دست بدهد.
در حال حاضر دو نوع از این واکسن ارائه می‌شود: prevnar 13 و pneumovax 23. افراد بالای ۶۵ سال باید هر دو نوع را تزریق کنند.
واکسن آنفولانزا. بیماری آنفولانزا یک عفونت مسری است که ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی برای افراد مسن شود. این بیماری ممکن است فرد را در بیمارستان بستری کند یا جان وی را بگیرد. در فصل آنفولانزا، حدود ۹۰ درصد افراد بالغ در افراد بالای ۶۵ سال، دچار آنفولانزا می‌شوند.
هر فرد بالای ۶ ماه باید هر سال واکسن آنفولانزا بزند. این واکسن ممکن است در نوع تزریقی که حاوی ویروس‌های غیرفعال یا اسپری بینی که حاوی ویروس زنده است، وارد بدن شود. بیمارانی که دچار نقص ایمنی هستند، زنان باردار، افراد بالای ۵۰ سال و افرادی که طی ۴۸ ساعت اخیر داروی آنفولانزا مصرف کرده‌اند، نباید از نوع اسپری واکسن که دارای ویروس زنده است، استفاده کنند.
واکسن مننگوکوک یا نایسریا مننژیتیدیس. بیماری مننگوکوک علت اصلی مننژیت باکتریایی است. علائمی مانند تب، درد بدن، خشک شدن گردن و سردرد ممکن است باعث شود فرد مبتلا تصور کند دچار سرماخوردگی شدید یا آنفولانزا شده است. با این حال، این بیماری می‌تواند بسیار سریع پیشرفت کند و در کمتر از دو روز یک فرد سالم را بکشد. مشکلات جدی ناشی از این بیماری عبارت‌اند از حمله یا سکته قلبی، از دست دادن دست یا پا، از دست دادن شنوایی و بروز مشکلاتی در سیستم عصبی.
علاوه بر افرادی که مسافرت‌های بین‌المللی دارند، افرادی که طحالشان آسیب دیده یا کلاً طحال ندارند و سربازان ارتشی و دانشجویان کالج‌ها باید از این واکسن استفاده کنند. افرادی که به ترکیبات این واکسن حساسیت دارند یا قبلاً با تزریق این واکسن دچار مشکل جدی شده‌اند، نباید این واکسن را بزنند.
یکی از متخصصین می‌گوید: «واکسن‌ها را باید در طول زندگی خود استفاده کنیم و آن‌ها را به دوران کودکی محدود نسازیم. متأسفانه امروزه شاهد افراد بالغ بیشتری هستیم که به بیماری‌های مسری مبتلا می‌شوند، در صورتی که می‌توانستند با تزریق واکسن‌های روتین از بروز این بیماری‌ها جلوگیری کنند. این موضوع بسیار حائز اهمیت است که افراد بالغ آگاه باشند و در جریان واکسن‌های خود قرار بگیرند؛ زیرا این کار خطر ابتلا به بیماری‌هایی را که ممکن است مشکلات جدی ایجاد کنند، کاهش می‌دهد».
تنها کاری که باید انجام بدهید، صحبت با پزشک در مورد واکسن‌هایتان است. بدین طریق متوجه می‌شوید که به کدام واکسن‌ها و چه زمانی نیاز دارید.
