بازداشتگاهی وجود ندارد!
مجلس سنا پس از حادثه ۱۱ نوامبر، ابتدا سؤالاتی در مورد بازداشتگاه‌های CIA پرسید؛ زمانی که شایعاتی در مورد برنامه‌های این سازمان برای بازجویی‌های غیرمعمول پراکنده شده بود. در گزارش‌های اولیه در تاریخ ۱۳ نوامبر ۲۰۰۱، قائم‌مقام سرپرست عملیات، James Pavitt، به کمیته سنا اطمینان داد که اگر کسی توسط CIA بازداشت شود، به این مجلس اطلاع می‌دهند. همچنین Pavitt کاربرد شکنجه را رد کرد. در ماه آوریل همان سال، سازمان CIA به کمیته سنا گفت که این سازمان در حال حاضر برنامه‌ای برای ساخت یک مرکز بازداشت ندارد. در واقع سازمان CIA از مدتی قبل Abu Zubaydah را در مرکز بازداشت خود در محلی که هنوز مشخص نیست، نگه می‌داشت.
کمتر از ۱۰۰ نفر توسط سازمان CIA بازداشت شده‌اند!
مهم‌ترین مدرک برای اثبات شکنجه توسط سازمان CIA، نوارهای ویدئویی از بازجویی‌های اخیر سازمان CIA بود که برای هر گونه اقدام قانونی در آینده، ثبت شده بود. سازمان CIA این نوارها را در تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۰۵ نابود کرد تا از بررسی آن‌ها توسط مأمورانی که سناتور Carl Levin تعیین کرده بود، جلوگیری کند. سال گذشته در مورد این نوارهای ویدئویی از این سازمان سؤال شد، اما مأموران CIA شهادت دادند که سازمان CIA هیچ نوار ویدئویی از بازجویی‌ها ندارد.
برنامه شکنجه با مسئولان عالی‌رتبه کنگره هماهنگ شده بود!
در گزارش سال ۲۰۰۷، مدیر CIA، Micheal Hayden، به کنگره گفت که تلاش‌های CIA برای اجرای اختیارات جدید در سال ۲۰۰۲ شروع شد و نمایندگان اقلیت و اکثریت مجلس سنا، سخنگو و نماینده اقلیت House و رؤسای جلسه و اعضای عالی‌رتبه کمیته جاسوسی از این برنامه بازجویی خبر داشتند؛ اما طبق گفته Marcy Wheeler رئیس اقلیت‌های آن زمان، Tom Daschle و رئیس اقلیت House، Richard Gephardt، هرگز از این برنامه خبر نداشتند. سخنگوی House و رئیس اقلیت House تا سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ از این جریان خبر نداشتند.
تنها از متخصصینی که مهارت دارند، برای بازجویی استفاده می‌شود!
در همان گزارش، Hayden گفت که بازپرسان سازمان CIA با دقت انتخاب شده و به منظور ارائه قضاوتی حرفه‌ای، مورد مصاحبه قرار گرفته‌اند. این افراد قبل از رودررویی با یک تروریست، بایستی در بیش از ۲۵۰ ساعت آموزش تخصصی شرکت می‌کردند. طبق یافته‌های کنگره، این اظهارات درست نیست؛ چند بازپرس CIA، سابقه استفاده از روش‌های نامناسب برای بازجویی، مشکلاتی در زمینه مدیریت خشم و تجاوز جنسی دارند. سازمان CIA از کارمندانی که حرفه‌ای نبودند و تأیید نشده بودند، استفاده کرده است. Feinstein به خبرنگاران گفت: «این واقعیت دارد که سازمان CIA از افرادی استفاده کرده که سوابق مشکلات اخلاقی و حرفه‌ای در حد جدی دارند».
گرسنگی از روش‌های بازجویی CIA نبوده است!
در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۶، مدیر CIA به کمیته گفت که افراد بازداشت شده روزانه کمتر از ۱۰۰۰ کالری دریافت نکرده‌اند. در واقع کالری موردنیاز تا ماه مارس ۲۰۰۴ یعنی تا آن زمان دو سال از برنامه شکنجه اجرا شده است، مورد بررسی قرار نگرفته است. همچنین اسناد و مدارک قبلی نشان می‌دهند که ۱ الی ۲ روز از دادن غذا به افراد خودداری می‌کردند تا افراد تحت‌فشار قرار گیرند.
محرومیت از خواب قبل از رسیدن به مراحل جدی، متوقف شده است!
در همان گزارش، یک مسئول ناشناس تأیید کرده که محروم کردن افراد از خوابیدن سرپایی زمانی متوقف می‌شد که بدن افراد متورم می‌شد یا مشکلی برایشان پیش می‌آمد؛ اما در مورد Khalid Sheikh Mohammed، محرومیت از خواب سرپایی تا زمانی که پاهایش ورم کرد و قوزک پا، ساق پا، مچ دست و پشت سرش ساییده شد، متوقف نگردید. مدیر CIA همچنین شهادت داده بود که شرایط روانی افراد تا زمانی که فردی بیش از ۱۰۰ ساعت از خواب محروم شود، معمولی محسوب می‌شود. حداقل ۳ فرد بازداشت شده پس از ۹۶ ساعت محرومیت از خواب در برنامه شکنجه CIA، دچار توهم شدند.
بازجویی‌ها، طرح‌های در حال اجرا را متوقف کردند!
در فوریه ۲۰۰۳، سازمان CIA به سناتور Pat Roberts در مورد برنامه بازجویی گزارش داد تا حمایت وی را به دست آورد.
طبق گفته کمیته، ادعاهای CIA صحیح نیستند. Abu Zubaydah و Nashiri در طرح‌های در حال اجرا، اطلاعات قابل رسیدگی در دادگاه ارائه ندادند. گزارش‌های مشابهی چندین و چند بار ارائه شدند و تحریف‌های مشابهی شکل گرفتند که مقام Zubaydah را در القاعده بزرگ دانسته یا موج دومی از حملات تروریست‌ها را عنوان کردند که به لطف جاسوسی Khalid Sheikh Mohammed متوقف شده است. در هر مورد، کمیته می‌گوید شخصیت‌سازی‌های CIA درست نیست و برای حمایت از برنامه بازجویی و شکنجه، از اغراق استفاده کرده است. نتیجه این بود که دیدگاهی نادرست از تأثیر CIA به وجود آمد و هیچ‌کس از بدترین افراط‌های برنامه CIA مطلع نبود؛ افراط‌هایی که تنها برخی از آن‌ها بیان شدند.
پریا اقدامی
