«سکوت و لحظه‌ای تفکر» پاسخی است که برایان آدامز امید دارد بازدیدکنندگان نمایشگاهش به آن برسند. آدامز ابتدا اعتماد تمامی سوژه‌های عکاسیش را با گذراندن زمان با آن‌ها به خود جلب کرده است. نتیجه این کار، پرتره‌هایی انسانی و صادقانه به همراه حسی است که زندگی کردن با چنین زخم‌هایی در روحیه افراد بر جای می‌گذارد.
یکی از سوژه‌های عکاسی آدامز، «کِن فَکال» سربازی که در ۲۴ سالگی هنگام پاک سازی مواد انفجاری دست ساز در افغانستان مجروح شده است می‌گوید: "من وقتی بیرون هستم احساس آسیب پذیری می‌کنم. همیشه در مواجه شدن با مردم عصبی هستم و نمی دانم آیا آن‌ها به من نگاه می‌کنند، یا اگر مساله‌ای پیش آید می‌توانم از خودم دفاع کنم یا نه."
این پروژه به طور کلی، روایت داستان تعداد زیاد قربانیان انسانی است که وجود آن‌ها در انگلستان از نیمه دوم قرن بیستم تا به حال بی سابقه بوده است، و این حاصل استفاده زیاد مواد انفجاری دست ساز در افغانستان و عراق است.
برایان آدامز در پاسخ به این سوال که آیا او برای روایت چنین داستان‌های قهرمانانه‌ای حس مسئولیت می‌کرده است و این دلیل انجام پروژه‌اش بوده گفت: "نه. من فقط فکر کردم که باید با آن‌ها تا می‌توانم صادق باشم، زیرا آن‌ها نیز با من صادق بودند."
کتاب «مجروح: میراث جنگ، عکس‌هایی از برایان آدامز»(Wounded: The Legacy of War, Photographs by Bryan Adams) توسط انتشارات استایدل منتشر شده و نمایشگاه آن از دوازدهم نوامبر تا ۲۵ ژانویه ۲۱۰۵ در لندن برگزار می‌شود.
0 نظر
جنگ ایران بهتر بود؟
قربانیان جنگ بشریت
البته این فقط یه تصویر کوچیکه ولی تکان دهندس. بااین امید که همه کارخانه های اسلحه سازی جهان نابود بشه
جنگ ..به چه بهایی …میشه گریه کرد با هرکدام از عکس ها …
جنگ مزخرف ترین اتفاقه چه تو ایران جه تو هر جای دنیا:(
جنگ چیز جالبیست.<br />
چون کلی انسان که اصلا همدیگرو نمیشناسند همدیگرو میدرند چون دو نفر که همدیگرو میشناسند از هم دیگه خوششون نمیاد.<br />
<br />
انشا الله که کل سیاست مداران دنیا صلح جهانی را قبول کنند. شاید این حرفه من شبیه نظرات کمونیستا باشه ولی خداییش دنیارو خدا به ما داده، بیایید با هم به صورت مساوی و عادلانه تقسیمش کنیم.