انیمیشن وندل و وایلد (Wendell & Wild) اثری سرگرمکننده، دلهرهآور و تاثیرگذار به شمار میرود که تماشای آن به همراه خانواده میتواند اوقات خوبی را رقم بزند. در ادامه همراه با نقد این انیمیشن همراه باشید.
کارگردانی انیمیشن «وندل و وایلد» را هنری اسلیک (Henry Selick) در دست داشته که از سال ۲۰۰۹ و انیمیشن کورالاین (Coraline) تا به امروزه هیچ فیلمی نساخته است و حالا توانسته با انیمیشن «وندل و وایلد» اثری جاهطلبانه و مهیج را خلق کند. این انیمیشن همانند دیگر آثار قبلی این کارگردان به سبک استاپ موشن است و ترکیبی از داستانی خانوادگی و ترسناک را برای طرفداران به نمایش در میآورد.
این کارگردان برای ساخت انیمیشن «وندل و وایلد» نیز با نویسنده و تهیهکننده برجسته در ژانر وحشت یعنی جردن پیل (Jordan Peele) همکاری کرده است. فیلمنامه این انیمیشن مملو از علایق و موضوعات سیاسی است و هنری سلیک توانسته حساسیتهای بینظیر خودش را در این اثر به اجرا در بیاورد. تراکم موضوعات در انیمیشن «وندل وایلد» به ظرافت و لایهبندی آثار خود جردن پیل نیستند اما در نهایت، آسیب چندانی به تجربه تماشای این انیمیشن وارد نمیکند، به خصوص اینکه این داستان و موضوعات توسط انیمیشنهای بصری مبتکرانهای به نمایش گذاشته شدهاند.
در حالی که دنبال کردن داستان انیمیشن «وندل و وایلد» اصلا سخت نیست اما باید گفت که ساختار آن حالت طبیعی ندارد و این اثر نیز گاهی اوقات روی چینخوردگیهای داستان تمرکز میکند که ناگهان از ناکجاآباد پدیدار میشوند. البته ناگفته نماند که این موارد زیاد آزاردهنده نیستند. این انیمیشن از حساسیت مضحک و خندهدار بودن بهره میبرد و به همین دلیل نیز بینندهها از همان ابتدا تشویق میشوند تا به رویدادهای نامنظم داستان بخندند. دیالوگهای بامزه و صداپیشگیهای قوی نیز در خندهدار بودن داستان کمک شایانی کردهاند.
جردن پیل و کیگان مایکل کی (Keegan-Michael Key) به عنوان دو صداپیشه اصلی انیمیشن «وندال و وایلد» صداپیشگی بسیار برجسته داشتهاند و کارگردان هنری سلیک نیز با حفظ شخصیتهای وندل و وایلد با صداپیشگی این دو بازیگر در کنار یکدیگر، توانسته از طریق رابطه میان آنها، شخصیتهایشان را توسعه بدهد.
از سوی دیگر نیز وینگ ریمز (Ving Rhames) و جیمز هانگ (James Hong) توانستهاند به خوبی از عهده صداپیشگی شخصیتهای توسعه یافته خودشان بر بیایند و این شخصیتها را به کاراکترهایی ماندگار تبدیل کنند. لیریک راس (Lyric Ross) نیز به خوبی توانسته قهرمان انسانی داستان را صداپیشگی کند. این صداپیشهها از جنبه کمدی عملکرد خوبی داشتند اما از جنبه دراماتیک توسعه کاراکترها کم و کاستی قابل توجهی دارد و به همین دلیل، بیننده نمیتواند آن طور که باید روی صداپیشگیها تمرکز داشته باشد.
در دنیای انیمیشن، کاراکتر همکاریای میان صداپیشه و انیماتور است و قدرت بصری و خیرهکننده این اثر نیز باعث شده تا کم و کاستیهای موجود در بخش توسعه کاراکترها کمتر به چشم بیایند. انیمیشن «وندل و وایلد» به طرز جالبی از ظاهر آثار قبلی هنری سلیک متمایز است و هر جنبه از این انیمیشن از طراحی برجستهای بهره میبرد.
بخشهایی از فیلم «وندل و وایلد» برای تحت تاثیر قرار دادن بینندهها ساخته شدهاند که از جمله آنها میتوان به جنبههای وحشتناک آن اشاره کرد. با وجود اینکه این موارد تاریک هستند اما هیچ جای نگرانی وجود ندارد چراکه این اثر در مرکز خود پرنشاط و روشن است و از لحاظ بصری نیز همانند دیگر آثار هنری سلیک با رده سنی PG است.
با وجود اینکه بینندهها درگیر داستان جالبتوجه انیمیشن «وندل و وایلد» میشوند اما باید گفت که انیمیشنسازی استاپ موشن به خوبی توانسته توجه مخاطبان را به خودش جلب کند و آنها را حیرتزده کند. مطمئنا این اثر سعی دارد تا با جلوههای خیرهکننده خودش بینندهها را به وجد بیاورد و این کار را نیز به شکلی مهیج انجام میدهد.
انیمیشن «وندل و وایلد» سخنهای بسیار زیادی برای بازگو کردن دارد و این تحسینبرانگیز است اما در عین حال باعث آسیب زدن به خود فیلم شده است. علاقه فیلمسازان نسبت به مفهوم خانواده در این اثر باعث شده تا این مفهوم به شکلی قانعکننده و در سطوح مختلف مورد بررسی قرار بگیرد. با این حال، این انیمیشن سعی دارد تا به مضامین گسترده دیگری نیز بپردازد و همین روند نیز سبب شده تا بخشهای مختلف داستان به خوبی یکدیگر گره نخورند و آن طور که باید توسعه پیدا نکنند.
این انیمیشن تازه هنری سلیک میل بسیار شدیدی برای درگیر شدن با دنیای واقعی و موضوعات مختلف آن دارد تا به اثری تاثیرگذار و برجسته تبدیل شود اما هرگز از عناصر فانتزی خودش برای پرداختن به این موضوعات استفاده نمیکند. در همین بخش از فیلم نیز احساس میشود که سبک نویسندگی جردن پیل و کارگردانی هنری سلیک به جای هماهنگی بیش از با یکدیگر در تضاد هستند.
در پایان، تماشاگران انیمیشن «وندل و وایلد» به جای اینکه در همان ابتدا این اثر برای پرداختن به موضوعات و داستانهای بیش از حد سرزنش کنند، بهتر است فرصتی در اختیار این فیلم قرار بدهند، شاید تحت تاثیر آن قرار گرفتند. در حقیقت، سازندگان این اثر به جای اینکه داستانی مطمئن و مورد پسند همه را به نمایش بگذارند، تصمیم گرفتند تا ریسک کنند و همین تلاش آنها بسیار تحسینبرانگیز است.
امتیاز منتقد: ۳.۵ از ۵