لوپوس بیماری خودایمنی است که در حال حاضر قابل درمان نیست، اما عوارض آن را می‌توان جداگانه درمان کرد.
لوئیز تامپسون، ستاره برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما فاش کرد که به بیماری خودایمنی مزمن لوپوس (Lupus) مبتلا شده است.
این عضو ۳۲ ساله دائمی سریال «مید این چلسی»(Made in Chelsea) در اینستاگرام نوشت: «دیروز با یکی از بچه‌های رماتیسم‌شناسی تماس گرفتم و نتایج بیشتری از آزمایش خونم به دستشان رسیده بود و تشخیص این است که به لوپوس ناشی از دارو مبتلا شده‌ام. خلاصه دچار این بیماری شده‌ام که باورنکردنی است.»
او با اشاره به مشکلات سلامت روانی که از یک سال پیش، پس از تولد لئو، پسرش، با آن مواجه بوده است، افزود: «احساس می‌کنم مدام در حال بررسی چیزهای مختلفم و فقط دارم گریه کنم، همه این‌ها خیلی سنگین است.»
او ادامه داد: «امروز صبح در اتوبوس بودم و سر قراری می‌رفتم، وقتی بلند شدم و به سمت قرار راه افتادم، زانوهایم از شدت درد عذابم می‌دادند. هرگز چنین چیزی را در زندگی‌ام تجربه نکرده بودم.»
«من همیشه بسیار توانمند و فعال بوده‌ام، ورزش بخش بزرگی از زندگی‌ام بوده و عادت کردن به همه این شرایط جدید پزشکی بسیار سخت است، واقعا توانفرسا است.»
سلنا گومز، ستاره پاپ و هنرپیشه آمریکایی، نیز به بیماری لوپوس مبتلا شده و برای مقابله با آن تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته است؛ اما این بیماری دقیقا چیست، نشانه‌های آن کدام است و چگونه می‌توان آن را درمان کرد؟
سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا (NHS) می‌گوید لوپوس یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری دراز مدت است که سیستم ایمنی را از درون تخریب و گمراه می‌کند و باعث می‌شود اقدامات دفاعی طبیعی بدن، اندام‌های سالم را هدف بگیرد.
در حال حاضر این بیماری هیچ درمانی ندارد، اما مسری نیست.
دقیقا مشخص نیست که چه چیزی باعث به وجود آمدن آن می‌شود، اما عفونت‌های ویروسی، واکنش‌های نامساعد به بعضی از داروها، نور خورشید، بلوغ، زایمان و یائسگی، همه به منزله محرک‌های احتمالی مطرح شده‌اند و چنین نتیجه‌گیری شده است که احتمال ابتلا به آن در زنان بیشتر از مردان، و در زنان سیاه‌پوست و آسیایی بیش از زنان سفیدپوست است.
خدمات بهداشت به هر کسی که نشانه‌های زیر را مشاهده کند، توصیه می‌کند که با پزشک عمومی خود مشورت کند: درد عضلانی و مفاصل، خستگی مفرط که با استراحت برطرف نمی‌شود، و بثورات روی بینی و گونه‌ها.
عوارض ثانویه عبارتند از: سردرد، زخم دهان، تب بالا، ریزش مو، و حساسیت به نور، که منجر به بثورات پوست هنگام قرار گرفتن در معرض نور می‌شود.
سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا بر اهمیت تشخیص زودهنگام برای درمان موفقیت‌آمیز تاکید می‌کند و هشدار می‌دهد که تشخیص لوپوس ممکن است دشوار باشد، زیرا نشانه‌های آشکار بروز آن، مانند التهاب اندام‌های حیاتی همچون قلب، ریه‌ها، کبد و کلیه‌ها، با بیماری‌های دیگر مشابه است.
پزشکان عمومی معمولا آزمایش خون تجویز می‌کنند تا تعیین کنند که لوپوس تا چه حد گسترده شده و تعداد پادتن‌‌های موجود، نشان می‌دهد که فرد احتمالا با چه شدتی درگیر این بیماری شده است.
پس از آن، ممکن است برای بررسی میزان آسیب عضوی، اشعه ایکس و اسکن ضروری تشخیص داده شود.
سپس از هر فردی که مبتلا به بیماری لوپوس تشخیص داده شود، با طولانی شدن بیماری‌اش و با نشانه‌هایی که احتمالا در دوره‌های پسرفت و پیشرفت بیماری می‌آیند و می‌روند، احتمالا خواسته خواهد شد که برای آزمایش‌های بیشتر خون و ادرار رجوع کند.
برای لوپوس معمولا داروهای ضدالتهاب مانند ایبوپروفن، هیدروکسی کلروکین برای خستگی و مشکلات پوستی و مفصلی، و قرص‌ها، تزریق‌ها و کرم‌های استروئیدی برای بثورات و التهاب کلیه، تجویز می‌شود.
در موارد شدید، ریتوکسیماب و بلیموماب ممکن است برای هدف قرار دادن تعداد پادتن‌‌ها در خون و تقویت سیستم ایمنی تجویز شوند.
سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا، برای مدیریت عوارض، این موارد را توصیه می‌کند: استفاده از کرم ضدآفتاب با فاکتور بالا، فعال ماندن بدون خسته کردن خود، استفاده از روش‌های تمدد اعصاب برای دور کردن استرس، کمک گرفتن از دوستان، خانواده و کارفرما، و حفظ یک برنامه غذایی متعادل و غنی از ویتامین دی و کلسیم.
ترک سیگار و پرهیز از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نورهای روشن و آفتاب نیز توصیه می‌شود.
