فرصتی در یک قرن ؛ هجوم سرمایه‌گذاران بین‌المللی به تهران

هجوم سرمایه‌گذاران به تهران
روحانی به موفقیت‌های اقتصادی نیاز دارد. او باید تحریم‌ها را رفع کند اما نیاز مهم‌تر او حرکت کردن با سرعتی بیش از نرخ تورم است. تورمی که در حال حاضر درآمد اندک میلیون‌ها ایرانی را می‌بلعد. اکنون حداقل نرخ دستمزد ماهانه ۱۴۰ یورو است. ایرانیان زیر فشار تحریم‌ها رنج می‌کشند اما صرفاً‌ آمریکا را مسوول آن نمی‌دانند. بهای بنزین چندبرابر شده است و قیمت شیر و پنیر در مقایسه با دو سال گذشته سه برابر افزایش یافته است. به نظر می‌رسد مذاکرات هسته‌ای پیشرفت‌های اقتصادی ایران را به همراه داشته باشد. با وجود اینکه هنوز هیچ‌کدام از تحریم‌ها برداشته نشده‌اند هزاران فعال تجاری غربی به سمت تهران روانه شده‌اند. ایران چهارمین دارنده ذخایر بزرگ نفت و دومین دارنده منابع گازی جهان است و این ظرفیت را دارد که پذیرای معامله‌های بزرگ تجاری با ارزش میلیاردها یورو باشد.
برن‌بک به پارکینگ دفتر کارش می‌رسد و فهرستی از اسامی کشورهای علاقه‌مند به تجارت با ایران را برمی‌دارد. به گفته او باز هم آلمانی‌ها غیبت دارند. برن‌بک وضعیت جاری تهران را این‌گونه بیان می‌کند: طبق توافق نمایندگان کشورهای عضو اتحادیه اروپا حتی یک نفر از مقامات اروپایی در مراسم تحلیف روحانی شرکت نکرد اما درست روز بعد دولت ایتالیا نماینده بلندپایه‌ای را برای تبریک به رئیس‌جمهور ایران اعزام کرد. اکنون هواپیماهایی که از اروپا می‌آیند پر از ایتالیایی‌ها هستند. مدیران شرکت بزرگ انرژی «انی» در میان آنها هستند. فرانسه نیز به تکاپو افتاده است. در قراردادی چندمیلیاردی، فرانسوی‌ها قصد دارند مجوز عرضه قطعات پژو به ایران‌خودرو را تجدید کنند. آمریکایی‌ها نیز با شرکت‌های اگزون‌موبیل، شورون و دیگر شرکت‌ها حضور خود را اعلام کرده‌اند. به گفته برن‌بک این شرکت‌ها وظیفه بازسازی تاسیسات قدیمی نفتی و صنایع پالایشگاهی به همراه عملیات کشف میدان‌های جدید نفتی را بر عهده دارند. این کارها تجارتی به ارزش چندین میلیارد یورو ایجاد می‌کنند.

شوک فرهنگی
برن‌بک برای مدتی سکوت می‌کند اما از چهره‌اش می‌توان دریافت که نه‌تنها از ترافیک سنگین شهر بلکه از بازی‌های سیاسی غربی‌ها با ایران به ستوه آمده است. او می‌گوید: «اکنون بحث بر سر خیر و شر یا توافق هسته‌ای نیست. پای مبالغ عظیمی از پول در میان است.» برن‌بک ایران را به خوبی می‌شناسد. او که پسر ارشد یک کشیش پروتستان است دهه ۱۹۷۰ را در ایران گذراند و شاهد اوج‌گیری بهای نفت در زمان محمدرضاشاه پهلوی بود. سپس انقلاب ۱۹۷۹ از راه رسید و بسیاری از دوستان دوران کودکی‌اش به پاسداران انقلاب تبدیل شدند. در جریان جنگ ایران و عراق که خاموشی و قطع برق سراسر شهر را فرامی‌گرفت برن‌بک و والدینش در زیرزمین منزل خود در قلهک بودند. اکنون او فارسی را به خوبی آلمانی صحبت می‌کند و فرق بین تعارف و واقعیت را می‌داند. غربی‌ها اغلب به خاطر تعارفات ایرانی‌ها سردرگم می‌شوند چرا که فکر می‌کنند حرف طرف مقابل را فهمیده‌اند. هنگامی که برن‌بک پس از ۲۶ سال به ایران بازگشت با شوک فرهنگی مواجه شد. فعالیت‌های اقتصادی دچار فسادی مافیاگونه شده بود. اکنون او تلاش دارد مفهوم خود را از شفافیت و صداقت به اجرا گذارد. کاری که به هیچ عنوان ساده نیست. همین اواخر یکی از کارکنان پاکتی را به او ‌رساند که حاوی یک سکه سنگین طلا بود. از او خواسته شد تا برای فردی خاص کارهایی را انجام دهد. برن‌بک سکه را به فرستنده بازگرداند و گفت برایم گل یا کیک بفرستید اما ارزش هدیه نباید از ۱۰۰ هزار تومان (حدود ۳۰ یورو) تجاوز کند.

احترام مهم‌تر از صلح
به عنوان فردی که هر دو جهان را به خوبی می‌شناسد برن‌بک به خوبی درک می‌کند چگونه غرب و ایران در آستانه جنگ قرار گرفتند. او مجبور است با ملاحظاتی کنار بیاید که هر طرف آن را حق خود می‌داند اما لزوماً توسط طرف مقابل درک نمی‌شود. فردی تندرو مانند رئیس‌جمهور سابق فقط به این دلیل انتخاب شد که نماینده استقلال‌طلبی بود. او میلیاردها خرج برنامه هسته‌ای کرد ولی اقتصاد را هم به شدت ضعیف کرد. به گفته برن‌بک ایرانیان فکر می‌کردند او می‌تواند برایشان احترام بخرد. از دید بسیاری از مردم، احترام از صلح مهم‌تر است. 

اقدامی دیرهنگام برای منافع آلمان
روحانی علاقه‌مند است کشورش را از نظر اقتصادی پیش ببرد اما او به سختی می‌تواند مقررات حاکم بر جامعه ایران را تغییر دهد. به عقیده برن‌بک شاید اقتصاد بتواند کشور را متحول کند و شکوفایی اقتصادی و اجتماعی به همراه بیاورد.
با وجود تعداد زیاد نمایندگان خارجی برن‌بک کار زیادی پیش رو دارد. از آلمان درخواست‌هایی برای اطلاعات در زمینه‌های الزامات برچسب نوشیدنی‌های انرژی‌زا، چگونگی ایجاد شبکه فروش پاستا و تحلیل مشاغل بازرگانی دریایی در سواحل ایران ارسال شده است. آلمانی‌ها دیرهنگام وارد شده‌اند اما به هر حال می‌آیند.

تجارت فردا