در فصل هفتم رمان کلاسیک دراکولا (Dracula) محصول سال 1897 نوشته برام استوکر، این نویسنده ایرلندی به جزئیات سفر کشتی‌ای می‌پردازد که در آن، حضور فردی شوم خدمه کشتی را به وحشت می‌اندازد. براگی اف شوت با الهام از این فصل از رمان «دراکولا» کار روی این داستان را در حدود دو دهه پیش شروع کرد. در نهایت، این اثر برای مدتی طولانی در جهنم توسعه گرفتار شده بود تا اینکه در سال ۲۰۱۹ میلادی آندره اوردال به‌عنوان کارگردان آن معرفی شد. برداشت او از این فصل پر از تعلیق همراه با فیلم‌نامه‌ای ضعیف و مدت زمان بیش از حد طولانی است و این در حالی است که داستان روی شخصیت‌های اشتباهی متمرکز شده است. فیلم آخرین سفر دمتر (The Last Voyage Of The Demeter) در ابتدا نویدبخش به نظر می‌رسد اما نتوانسته از وحشت ذاتی موجود در داستان خودش استفاده کند.
پس از تماشای فیلم «آخرین سفر دمتر» یک حس ناامیدی طولانی وجود دارد. اولین بخش از فیلم به‌طور موفقیت‌آمیزی توانسته با خلق فضایی که از نظر شنیداری و بصری جذاب باشد، توجه مخاطبان را به خودش جلب کند. حتی با وجود اینکه مدت زمانی طول می‌کشد که این اثر وارد فاز دراکولایی شود اما از نقطه‌نظر سرگرمی، مقدمه‌چینی برای اولین کشتارها جالب و خوب بوده است. با این حال، فیلم «آخرین سفر دمتر» از نظر موضوعی آن‌طور که باید ترسناک نیست و این اثر بیش از اندازه کش آمده است.
این اثر سینمایی از وعده‌های ابتدایی خودش برای تبدیل شدن به یک تجربه ترسناک قدیمی خوب استفاده نمی‌کند و این در حالی است که این داستان موجودی تشنه به خون را به تصویر می‌کشد که باید بیننده‌ها را به وجد بیاورد. با این حال، فیلم اغلب اوقات به جای اینکه از مدت زمان طولانی خودش برای آوردن اصالت به داستان‌سرایی استفاده کند، روی ترس و وحشت‌های کوچک و ساده متمرکز می‌شود. در بیشتر فیلم نیز پزشکی به نام کلمنس با بازی کوری هاوکینز نشان داده می‌شود که در تلاش است تا حقیقت را درباره اتفاقات این کشتی متوجه شود. با این حال، این کار سبب می‌شود تا تمرکز از روی دراکولا دور شود و روی شکار این خون‌آشام متمرکز شود، مسئله‌ای که مخاطبان بارها آن را دیده‌اند.
در صورتی که چارچوب‌بندی داستان فیلم «آخرین سفر دمتر» روی دراکولا و عطش او برای خون متمرکز می‌شد، می‌توانست این اثر را خاص و ویژه کند. در طول سال‌ها، داستان‌های خون‌آشامی زیادی به تصویر کشیده شده‌اند و این اثر تازه نیز هیچ چیز خاصی درون خودش ندارد که آن را نسبت به آثار قبلی متفاوت کند. شاید این اثر را بتوان اثری توصیف کرد که سرگرم‌کننده است و فصلی دلهره‌آور از رمان «دراکولا» را به نمایش می‌گذارد اما این فیلم با طولانی کردن داستان به اثری ضعیف و آرام تبدیل شده است که تلاش بسیاری دارد تا زمینه را برای دنباله احتمالی فراهم کند.
باید گفت که اکشن موجود در فیلم «آخرین سفر دمتر» خوب است و لیام کانینگهام در نقش کاپیتان الیوت و اشلینگ فرانچوسی در نقش آنا توانستند در این اثر بدرخشند. احساساتی که این دو بازیگر توانستند در جلوی دوربین به نمایش بگذارند واقعاً بیننده را نسبت به این شخصیت‌ها احساسی می‌کند. البته دیالوگ‌های عجیب و غریب در زمان‌های نامناسب سبب شده تا این نقش‌آفرینی‌های آن‌ها تحت الشعاع قرار بگیرد و مخاطب را از حس و حال فیلم خارج کند. شخصیت‌های دیگر فیلم نیز برجسته هستند ولی چیز خاصی برای ارائه ندارند. در حقیقت، در این دسته آثار، معمولاً بسیار کم اتفاق می‌افتد که نقش‌آفرینی‌های بازیگران بتواند کاراکترها را ارتقا بدهد.
برای کاراکتری که از زمان خلقش برای دهه‌ها است در دنیای سینما حضور دارد، این اقتباس از داستان دراکولا اثری ناامیدکننده به شمار می‌رود. تعلیق تنها مقداری می‌تواند فیلم را به جلو حرکت بدهد و به همین خاطر است که فیلم «آخرین سفر دمتر» انرژی و جان خودش را قبل از رسیدن به اکت سوم از دست می‌دهد. در هر صورت، اگر به دنبال یک داستان خون‌آشامی ترسناک و خلاقانه هستید که مطابق با داستان منبع اصلی خودش باشد و در عین حال، پیشرفت‌های جالبی نسبت به داستان اصلی را به نمایش بگذارد، این فیلم ممکن است مناسب شما نباشد.
امتیاز منتقد: ۲.۵ از ۵
1 نظر
دقیقا کش دار بود و خالی از عنصر ترس