در سال ۲۰۱۹ میلادی، بازسازی فیلم «قبرستان حیوانات خانگی» «Pet Sematary» اکران شد. آن فیلم به کارگردانی کوین کولش و دنیس وایدمایر بود و فیلم‌نامه آن را نیز جف بوهلر قلم زده بود. این اثر سینمایی تازه بار دیگر داستان خانواده کرید را برای مخاطبان به تصویر کشیده بود که در نهایت، تفاوت بسیار زیادی از نسخه اصلی آن محصول سال ۱۹۸۹ میلادی نداشت. با اینکه این اثر توانست ظاهری ارتقا یافته را ارائه بدهد اما داستان بازگو شده آن چیز جدیدی برای ارائه نداشت. فیلم قبرستان حیوانات خانگی: دودمان (Pet Sematary: Bloodlines) پیش‌درآمدی مستقیم برای رمان اصلی و فیلم سال ۲۰۱۹ میلادی به شمار می‌رود و داستان جود کراندال جوان را در حدود ۵۰ سال قبل از اتفاقات فیلم اصلی دنبال می‌کند که متوجه قبرستانی می‌شود که در آن مرده‌ها زنده می‌شوند.
یکی از جنبه‌هایی که ظاهراً وجودیت و ساخت فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» را توجیه می‌کند، تلاش این اثر سینمایی برای ارائه توضیحی ساده درباره محل دفنی است که باعث زنده شدن انسان‌ها و حیوانات مرده می‌شود. در این اثر تلاشی برای بازگو کردن تاریخ این محل دفن نفرین شده وجود دارد اما این فیلم متوجه این موضوع نشده که بسیاری از نویسندگان ژانر وحشت و همچنین استیون کینگ از مسائل غیرقابل‌توضیح در داستان‌های خود استفاده می‌کنند تا مخاطبان را بترسانند و توضیح دادن این مسائل باعث می‌شود تا جنبه وحشتناک خودشان را از دست بدهند. این در حالی است که تلاش برای توضیح این محل دفن نیز برگرفته شده از تاریخ و فرهنگ مردم بومی آمریکا است.
سازندگان فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» این فرصت را داشتند تا پیش‌درآمدی برای داستان اصلی بسازند که بر محوریت حمله اروپایی‌ها به سرزمین قبیله میکماک باشد، اروپایی‌هایی که لودلاو را ساختند. علاوه بر این، آن‌ها می‌توانستند به این داستان بپردازند که چطور این محل دفن به منبع وحشتی برای ساکنین شهر تبدیل شده است. در عوض، آن‌ها تصمیم گرفتند تا توجه فیلم را روی داستان جود کراندال جوان قرار بدهند، کاراکتری که نه نیازی به توضیح داشت و نه به داستان پیش‌زمینه. این در حالی است که در این فیلم توضیحی کلی درباره تاریخچه قبرستان حیوانات خانگی در صحنه‌های فلش‌بک طولانی ارائه می‌شود.
پیش‌درآمدها واقعیتی هستند که نمی‌توانیم بر آن‌ها غلبه کنیم. چراکه این آثار در حال بازگو کردن داستانی هستند که قبل از شروع داستان اصلی بیان می‌شوند و فیلمسازان و همچنین مخاطبان با این موضوع کنار نیامده‌اند که یک داستان چرا باید چندین شروع داشته باشد. تنها چیزی که یک پیش‌درآمد را برای مخاطبان لذت‌بخش و جالب می‌کند، این است که دانش ما از پویایی و جهان داستان اصلی را گسترش می‌دهد اما فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» این کار را انجام نمی‌دهد و روی شخصیتی بی‌اهمیت متمرکز می‌شود. جود کراندال شخصیتی جالب بود که گذشته‌ای با محل دفن فراطبیعی داشت، گذشته‌ای که مربوط به لوئیس کرید و خانواده‌اش است. با این حال، شخصیت جود کراندال و گذشته او چه چیزی دارد که باعث شده تا در مرکز این فیلم جدید قرار داشته باشد. این سؤالی است که اغلب اوقات پیش‌درآمدها قادر به پاسخ آن نیستند و فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» نیز نتوانسته در این زمینه پاسخ قانعکنندهای ارائه کند.
نویسندگان فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» یعنی جف بوهلر و لیندزی اندرسون بیر که سکان کارگردانی فیلم را نیز در دست داشته، با توجه به داشته‌‌هایشان بهترین تلاش خودشان را انجام دادند اما تلاش‌های نویسندگی بوهلر در فیلم اصلی نیز چندان نتوانسته بود داستان منبع اصلی را ارتقا بدهد و چیز خاصی نیز در مورد داستان فیلم «دودمان» وجود ندارد که درباره آن صحبت کرد. با این حال، کارگردان توانسته اثر ترسناک دلهره‌آوری را خلق کند که مقدار کافی از وحشت و خونین بودن را درون خودش دارد. بازیگران در نقش‌های خود به‌خوبی جای گرفته‌اند اما فارست گودلاک و ایزابلا استار لابلانک کمتر مورد توجه قرار گرفتند و این در حالی است که می‌توانستند بار کل فیلم را به دوش بکشند. تماشای نقش‌آفرینی پم گریر همیشه دلنشین است اما استعداد او در این فیلم نیز مورد استفاده قرار نگرفته است. داستان فیلم «قبرستان حیوانات خانگی» آن طور که باید سرزنده و پویا نیست اما بازیگران تلاش کردند تا با نقش‌آفرینی‌های متعهدانه خودشان این موضوع را جبران کنند. با این حال، فیلم همچنان اثری کسل‌کننده و بدون حس تعلیق یا وحشت نبوغ‌آمیز است.
با وجود برخی تلاش‌های خوب از کارگردان، داستان این اثر بسیار محدود است و باعث نشده تا فرصت کافی در اختیار کارگردان قرار نداشته باشد تا بتواند ایده‌ها و برداشت‌های خودش را در این اثر به نمایش بگذارد. مطمئناً پرداختن به افسانه و داستان‌ها در صورتی می‌تواند جالب باشد که در ابتدا ایده غیر قابل توضیحی وجود داشته باشد اما در اینجا چیزی برای عمیق شدن در آن وجود ندارد. علاوه بر داستان مسطح، این فیلم چندان چشمگیر نیست که بتوان آن را تماشا کرد. فیلم‌برداری آن مشکل دارد و این در حالی است که بنجامین کرک نیلسن اخیراً فیلم‌برداری‌های خوبی از خودش ارائه کرده است. از لحاظ درون‌مایه نیز این فیلم برای طرفداران استیون کینگ و ژانر وحشت او اندکی لذت‌بخش است. تاریکی که بر این شخصیت‌ها و شهر نفوذ کرده است، به طور مؤثری بیان شده و ترس‌ها نیز مؤثر هستند.
فیلم «قبرستان حیوانات خانگی: دودمان» بسیار کوتاه‌تر از فیلم سال ۲۰۱۹ است اما همچنان نیاز به اصلاحیه‌هایی داشت. این اثر شاید بدترین اثر ترسناک نباشد اما همچنین نمی‌توان از آن به‌عنوان اثری ماندگار و بسیار سرگرم‌کننده یاد کرد. در پایان، این فیلم می‌تواند برای کسانی که مشتاق تماشای آثاری از جهان خلق شده توسط استیون کینگ هستند، جالب باشد اما واقعاً چیز برای لذت بردن در این اثر وجود ندارد.
امتیاز منتقد: ۲ از ۵
