از زمانی که اولین انسان قدم روی ماه گذشته بیش از پنجاه سال می‌گذرد اما حالا پس از این همه مدت، یافته‌های جدیدی درباره تنها قمر سیاره زمین منتشر شده که نشان می‌دهند همچنان چیزهای بسیار زیادی برای یادگیری درباره ماه وجود دارد.
طبق مطالعات صورت گرفته توسط دانشگاه نورث‌وسترن که اخیراً به چاپ رسیده، دانشمندان به مطالعه کریستال‌های ریز زیرکون در غبار ماه پرداختند که توسط فضانوردان آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ به زمین آورده شده‌اند و به این نتیجه رسیدند که ماه از آنچه که قبلاً تصور می‌کردند، ممکن است حدود ۴۰ میلیون سال قدمت بیشتری داشته باشد. قبلاً باور بر این بود که ماه بیش از ۴ میلیارد سال پیش و زمانی شکل گرفته که یک شیء به‌اندازه مریخ با زمین آن زمان برخورد کرده و تکه‌ای از آن سنگ‌های مذاب را به فضا پرتاب کرده است.
فیلیپ هک متصدی شهاب‌سنگ‌ها و مطالعات قطبی موزه فیلد رابرت ای پریتزکر و نویسنده ارشد این مطالعات تازه بیان کرده: «وقتی سطحی به آن شکل به مذاب تبدیل شده، کریستال‌های زیرکون نمی‌توانستند تشکیل شوند و زنده بمانند؛ بنابراین، هر کریستالی که روی سطح ماه وجود دارد باید پس سرد شدن مواد مذاب این قمر شکل گرفته باشد. در غیر این صورت، در اثر آن برخورد و گرمای مواد مذاب، این کریستال‌ها ذوب می‌شدند و ساختار شیمیایی آن‌ها از بین می‌رفت.»
این تیم از محققان با استفاده از تجزیه‌وتحلیل اتم به اتم به نام توموگرافی کاوشگر اتمی در رابطه با تاریخ‌سنجی رادیومتری، سن بلورهای زیرکون یافت شده در نمونه‌های غبار ماه را ۴.۴۶ میلیارد سال تخمین زده‌اند.
تخمین‌های قبلی سن ماه را ۴.۴۲۵ میلیارد سال نشان داده بودند و حالا بر طبق این یافته‌های تازه، سن ماه ۴۰ میلیون سال بیشتر شده است. البته این ۴۰ میلیون سال در مقیاس کلی سن ماه چندان زیاد نیست. در هر صورت، می‌توان گفت که ماه قدمت بسیار زیادی دارد.
لازم است که ما همیشه با جزئیات بسیار زیاد درباره ماه بیاموزیم چراکه این قمر شریکی حیاتی در منظومه ما است و به‌صورت روزانه روی زندگی ما تأثیر می‌گذارد. فیلیپ هک اظهار داشته: «ماه محور چرخش زمین را تثبیت می‌کند و به همین دلیل است که ۲۴ ساعت در روز وجود دارد و به‌خاطر آن است که جز و مد شکل می‌گیرد. بدون ماه، زندگی روی زمین بسیار متفاوت به نظر می‌رسید. ماه بخشی از سیستم طبیعی ماه است که می‌خواهیم بهتر آن را درک کنیم و مطالعه جدید ما نیز یک قطعه پازل کوچک و جدید در این شناخت است.»
این در حالی است که ناسا قرار است با مأموریت‌های تازه‌ای به نام مأموریت‌های آرتمیس در سال‌های آینده انسان‌ها را به سطح ماه بفرستد که مطمئناً منجر به اکتشافات جدیدی از این قمر خواهد شد.
