فیلم پنج شب در رستوران فردی (Five Nights At Freddy’s) اقتباسی از بازی ویدیویی به همین نام است که توسط اسکات کاتون خلق شده و در ظاهر اولین اثر در یک فرنچایز به شمار می‌رود و داستانی ساده را بازگو می‌کند که همراه با نقش‌آفرینی خوب و مستحکم جاش هاچرسون در نقش مایک است. این بازیگر واقعاً توانسته نقش‌آفرینی متعهدانه‌ای از خودش ارائه کند. داستان پس‌زمینه این اثر سینمایی بسیار تاریک است ولی وحشت آن لزوماً ترسناک نیست و فقط گهگاهی مقدار اندکی ترس لحظه‌ای و فوران خون درون خودش دارد.
فیلم «پنج شب در رستوران فردی» توسط اما تامی کارگردانی شده و خود او نیز به همراه اسکات کاتون و کریس لی هیل فیلم‌نامه این اثر را قلم زده‌اند. این اثر داستانی ساده را روایت می‌کند که توسط پویایی خواهر و برادری و همچنین سفر شخصی کاراکتر مایک ارتقا پیدا کرده است. این اثر نسبتا خوب است ولی فیلمی نیست که بیننده را به وجد بیاورد.
داستان فیلم Five Nights At Freddy’s
فیلم «پنج شب در رستوران فردی» داستان مایک با بازی جاش هاچرسون را دنبال می‌کند. او یک نگهبان امنیتی است که اخیراً از شغل خودش در یک فروشگاه بزرگ و پس از کتک زدن یک مرد اخراج شده است. در کل، اوضاع مایک اصلاً خوب نیست و این در حالی است که او با عمه‌اش به نام جین با بازی مری استوارت مسترسون بر سر حضانت خواهر جوانش به نام ابی با بازی ریپر روبیو جدال دارد و این در حالی است که نمی‌تواند شغلی را برای طولانی مدت حفظ کند.
مایک که بسیار ناامید است، شغلی به‌عنوان نگهبان شیفت شب در پیتزافروشی فردی فازبیر را قبول می‌کند. این مکان برای سال‌ها متروکه بوده است، آن هم پس از اینکه در دهه هشتاد میلادی در آنجا چندین بچه گم شدند. با این حال، مایک وظیفه دارد تا مواظب باشد کسی به داخل این مکان ورود نکند. به هنگام شب، مایک رؤیایی درباره گارت می‌بیند، کسی که وقتی بچه بوده ربوده شده است. در حالی که مایک تلاش دارد تا متوجه شود چه کسی گارت را ربوده، به سرعت متوجه می‌شود او در این مکان تنها نیست و انیماترونیک‌های عروسکی این مکان در شب زنده می‌شوند و رویکردی غیردوستانه دارند.
شروع آرام فیلم و نداشتن ترس و وحشت زیاد
فیلم «پنج شب در رستوران فردی» را نمی‌توان با بازی آن مقایسه کرد ولی با این حال، می‌توان گفت که این اقتباس یک اثر نسبتاً کلی است که وحشت و ترس شدیدی درون خودش ندارد. با این حال، این به معنای آن نیست که فیلم کسل‌کننده است بلکه این اثر وقتی جریان خودش را پیدا می‌کند، بسیار لذت‌بخش و جالب می‌شود.
فیلم «پنج شب در رستوران فردی» شروع آرامی دارد و مدت زمانی طول می‌کشد تا این اثر بتواند داستان پس‌زمینه شخصیت مایک و همچنین وضعیت فعلی او را ایجاد کند و همین نیز روی سرعت داستانی این اثر تأثیر گذاشته است. با این حال، وقتی مایک وارد پیتزافروشی فردی فازبیر می‌شود و پلیسی محلی به نام ونسا با بازی الیزابت لیل وارد ماجرا می‌شود، اتفاقات روند بهتری به خود می‌گیرند و داستان سروسامان گرفته و تا انتهای فیلم نیز جذاب و گیرا باقی می‌ماند.
از لحاظ ترس و وحشت باید گفت که انیماترونیک‌های به تصویر کشیده شده در این اثر سینمایی به اندازه کافی دلهره‌آور و مخوف به نظر می‌رسند اما جدای از این ظاهر ترسناک، هیچ جنبه وحشتناک و دلهره‌آوری ندارند که بیننده را به وحشت بیندازند. وحشت واقعی این اثر سینمایی نیز تنها در اکت سوم فیلم و آشکارسازی آن رخ می‌دهد که دلهره‌آور است.
مفاهیم داستانی خوب
چیزی که سبب شده فیلم جنبه خوب و جالبی داشته باشد، رابطه میان مایک و ابی است؛ علاوه بر این، این فیلم به این موضوع اشاره دارد که باید آسیب‌های گذشته که قابل تغییر نیستند را رها کرد و روی افرادی متمرکز شد که اکنون در زندگی ما حضور دارند. همیشه تماشای رابطه خواهر و برادر در یک فیلم لذت‌بخش است و بیننده به‌خوبی می‌تواند کشمکش مایک برای حضور در کنار ابی را حس کند و این در حالی است که مایک به دنبال کنار آمدن با گذشته خودش نیز است.
بازی خوب بازیگران
در همین راستا نیز جاش هاچرسون توانسته نقش‌آفرینی بسیار خوبی از خودش ارائه کند و طیف گسترده‌ای از احساسات را برای شخصیت مایک به نمایش در بیاورد. این بازیگر نقش مایک را به‌عنوان فردی بیقرار و پریشان به تصویر کشیده که چشمانش به هنگام رؤیا دیدن متمرکز است و به هنگام بیداری حواس ندارد.
الیزابت لیل نیز نقش‌آفرینی خوبی در نقش ونسا دارد و این بازیگر توانسته رفتاری شیرین و در عین حال ترسناکی را از خودش به نمایش بگذارد. شخصیت استیو راگلان با بازی متیو لیلارد نیز در طول حضور کوتاه خودش بسیار حیله‌گر به نظر می‌رسد و این در حالی است که پایپر روبیو در نقش ابی نیز مهربانی دلنشینی دارد که مورد توجه بیننده قرار می‌گیرد.
سخن پایانی
فیلم «پنج شب در رستوران فردی» شاید یک فیلم ترسناک عالی نباشد اما اثری لذت‌بخش است، آن هم در صورتی که انتظارات زیادی از آن نداشته باشید. لازم نبود که این فیلم نزدیک به دو ساعت زمان داشته باشد ولی احساسات و اندکی راز و رمز درون آن وجود دارد که باعث بهتر شدن آن شده و نبود ترس و وحشت زیاد را جبران کرده است. داستان این اثر تاریک است و انیماترونیک‌ها مخوف به نظر می‌رسند ولی یک فیلم قوی نیست که ساخت دنباله‌ای برای آن قطعی باشد اما برای یک اثر متوسط و سرگرم‌کننده فیلم خوبی به شمار می‌رود.
امتیاز منتقد: ۲.۵ از ۵
