به گزارش آسوشیتدپرس، او در پی انتشار مجموعه‌ای از آلبوم‌های موسیقی فلامنکو در دهه ٧٠ میلادی به شهرت جهانی رسید و طی سالها فعالیت هنری در هر دو سبک کلاسیک و جاز به نواختن گیتار پرداخت.
د لوسیا همچنین با «کارلوس سائورا»، فیلمساز اسپانیایی، همکاری داشت و در فیلم مشهور او «کارمن»، محصول سال ١٩٨٣حضور داشت که موفق به کسب جایزه بفتا در سال ١٩٨۵ در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان شد.
او همچنین طی سالها فعالیت هنری موفق به کسب دکترای افتخاری از دانشگاه پلی‌فونیک آلخسیراس منطقه آندلس اسپانیا و دکترای افتخاری از کالج موسیقی دانشگاه برکلی آمریکا شد.
د لوسیا با نام واقعی فرانسیسکو سانچز گومز، در روز ٢١ دسامبر ١٩۴٧، در شهر الخسیراس در جنوب اسپانیا در خانواده‌ای از نسل کولی‌ها به دنیا آمد. او پنج‌ساله بود که پدرش اولین گیتار را به او هدیه داد و نوازندگی گیتار را به او آموخت.
د لوسیا در همان دوران کودکی روزانه ۱۰ ساعت تمرین می‌کرد و توانست در ۱۱ سالگی اولین کنسرتش را برگزار کند. در سالهای بعد با یک گروه فلامنکو کنسرت‌های متعددی را در کشورهای اروپایی و آمریکا برگزار کرد و همچنین در ۱۸ سالگی نخستین آلبومش را منتشر کرد.
او در سال ١٩٧٣ و در زمانی که ٢۶ ساله بود با ساخت تک‌آهنگی به نام Entre dos Aguas به شهرت جهانی رسید و در سالهای بعدی نیز با همکاری با دو گیتاریست مشهور جهان، «جان مک‌لفلین» و «ال دی میولا» به اسطوره موسیقی فلامنکو تبدیل شد.
د لوسیا در سال ۱۹۸۱ آلبوم «جمعه‌شب در سانفرانسیکو» را روانه بازار کرد که به سبک موسیقی راک بود و با استقبال گسترده‌ای مواجه شد. او در سال ٢٠٠۴ جایزه معتبر اسپانیایی «آستوریاس» برای هنر را به عنوان جهانی‌ترین هنرمند فلامنکو دریافت کرد.
نکته جالب توجه در مورد د لوسیا این است که او تا سال ١٩٩١ قادر به خواندن نت نبود و همانطور که در فیلم زندگی‌نامه‌اش می‌گوید به عنوان یک نوازنده گیتار فلامنکو همیشه به ریتم در موسیقی‌اش اهمیت بیشتری می‌داده تا درست به صدا درآوردن نت‌ها.
او الهام‌بخش چند نسل از نوازندگان جوان گیتار فلامنکو بود و از سال ١٩۶۵ که نخستین آلبومش را منتشر کرد تا سال ٢٠١٢ بیش از ۳۰ آلبوم را روانه بازار کرد که بیشتر آنها با استقبال خوب علاقه‌مندان در کشورهای مختلف جهان بویژه در اسپانیا و کشورهای منطقه آمریکای جنوبی مواجه شد.
