انیمه خیالی (The Imaginary) اثری از تیمی خلاق و فوق‌العاده با استعداد است اما نتوانسته آن طور که باید بدرخشد. در حالی که انیمیشن و داستان‌گویی این اثر بسیار شبیه به فیلم‌های مشهور استودیو جیبلی به نظر می‌رسد اما پیش‌فرض داستانی جاه‌طلبانه‌ای دارد که به خاطر فیلم‌نامه ضعیف و همچنین رشته داستانی ضعیف‌تر ناامیدکننده ظاهر شده است. بله، این اثر بسیار زیبا است و ممکن است بخشی از معنی آن در انتقال از بین رفته باشد اما دومین تلاش استودیو Studio Ponoc برای ارائه انیمه‌ای سینمایی با انیمه Spirited Away بسیار فاصله دارد.
آماندا دختر جوانی با قدرت تخیل است و این انیمه سینمایی نیز از همین خط داستانی بهره می‌برد و دوست تخیلی آماندا به نام راجر نیز در مرکز داستان قرار دارد. تراژدی اتفاق می‌افتد و این زوج از هم جدا می‌شوند و راجر در دنیایی که نمی‌تواند به طور کامل با آن درگیر شود، برای خودش باقی می‌ماند. بالا و پایینی‌هایی و آقای بانتینگ ترسناک نیز در این اثر سینمایی وجود دارند و این در حالی است راجر سعی دارد تا دوست عزیزش را پیدا کند و از همیشه ناپدید شدن اجتناب کند.
از آنجا که انیمه سینمایی «خیالی» مستقیماً توسط افرادی ساخته شده که قبلاً برای استودیو جیبلی و در پروژه‌های بزرگی همچون Spirited Away کار کردند، کاملاً منطقی است که برخی از تأثیرات این استودیو همچنان روی این اثر دیده شود. با این حال، به نظر می‌رسد که استودیو پونوک در تلاش است تا از ارتباط خودش با استودیو جیبلی جدا شود. در حالی که این لزوماً چیز بدی نیست و سبک انیمیشن نیازی به تغییر ندارد اما این استودیو باید تلاش کند تا هسته داستان‌هایش را به درستی شکوفا کند.
از زمانی که این استودیو در سال ۲۰۱۵ میلادی شروع به کار کرد، تنها یک اثر مهم دیگر را به روی پرده سینماها آورده و آن هم انیمه Mary and the Witch’s Flower در سال ۲۰۱۷ میلادی بوده است. در حالی که آن فیلم تا حد زیادی نقدهای مثبتی دریافت کرده اما پیدا کردن نقدی که چندین بار به استودیو جیبلی اشاره نکرده باشد، تقریباً غیر ممکن است. بهترین اثر از استودیو پونوک در ده سال گذشته، فیلم آنتولوژی Modest Heroes است که شامل چندین داستان کوتاه است. انیمه «خیالی» فقط نشان می‌دهد که فاصله بین استودیوها و کیفیت پروژه‌های آن‌ها چقدر است.
انیمیشن این اثر سینمایی به وضوح زیبا است و نیازی به بهبود ندارد اما چیزی که واقعاً فیلم‌های استودیو جیبلی را متمایز کرده، عمق احساسات و داستان‌سرایی قدرتمند در این فیلم‌ها است. انیمه «خیالی» سعی دارد تا این را تکرار کند اما نتایج ضعیفی به دست آورد. لحظات و جشن‌های غم‌انگیزی وجود دارد اما داستان از سرعت ضعیفی برخوردار است و داستان‌سرایی ضعیف و پایانی بی‌حال دارد.
علی‌رغم اینکه داستان این انیمه سینمایی درباره دنیایی پر از تخیل و ماجراهای باورنکردنی است، روایت آن به آرامی پیش می‌رود و امیدوار است که به لطف سبک انیمیشنی خودش موفق شود. با این حال، در حالی که خیره‌کننده، رنگارنگ و متنوع است، در مقابل داستانی توخالی دارد. شخصیت شرور این اثر به صورت ضعیفی توسعه پیدا کرده و هیچ عمق و کاوشی در داستان پس‌زمینه آن‌ها به غیر از اشاره‌ای کوتاه صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که روابطی که در شروع فیلم ایجاد می‌شود تا پایان فیلم تا حد بسیار زیادی بدون تغییر باقی می‌ماند.
برخی از لحظات سطحی دیگری وجود دارند که سعی در برانگیختن پاسخ دارند اما مؤثر نیستند. کل فیلم مانند یک رؤیای زیبا به نظر می‌رسد اما موفق نمی‌شود تا از این مسئله برای پایه‌ریزی خودش استفاده کند. متأسفانه این اثر به خاطر داشتن صحنه‌های شدید و وحشتناک آن هم با وجود اینکه رده سنی PG را دریافت کرده، حتی متناسب مخاطب هدف کودکان نیز نیست.
