مرگ تدریجی شوت‌های قدرتی

داده‌ها، تاکتیک‌ها و شهرت در صفحات کوچک‌

“جیمز یورک”، مدیر فوتبال در “StatsBomb”، یکی از شرکت‌های پیشرو در زمینه تحلیل و تأمین داده‌های ورزشی، می‌گوید: “من یک محاسبه سریع انجام دادم. پس از حدود ۲۵ یارد، ارزش گل مورد انتظار یک شوت تقریباً 0.03 است، بنابراین تقریباً یک در ۳۳ گل می‌شود. از ۲۰ یارد، این دو برابر می‌شود، اما همچنان فقط 0.06 است.

“حتی از ۱۲ یارد – شما فکر می‌کنید، ‘اوه، نقطه پنالتی، این یک شانس خوب است’ – اما احتمال گلزنی همچنان یک در شش است. “شما باید در محوطه شش یاردی باشید تا حتی در مورد پرتاب سکه 50:50 صحبت کنید.
“به نظر دیوانه کننده می‌آید – شهود شما این است که گل‌ها بیشتر از آنچه واقعاً هستند محتمل هستند. برای هر شوت، همه احتمال گل شدن آن را بیش از حد تخمین می‌زنند.
“اما یک حقیقت اساسی وجود دارد که نزدیک‌تر شدن چیزی را که بسیار نادر است به چیزی که نسبتاً بسیار مکرر است تغییر می‌دهد. “این احتمال به طور نمایی بیشتر نمی‌شود، اما منحنی گام به گام است.”

آنچه یورک توصیف می‌کند – یک مدل گل‌های مورد انتظار – یکی از اساسی‌ترین بلوک‌های ساختمانی در تحلیل فوتبال است.
اما کمتر از یک دهه پیش، استفاده از اعداد سرد برای ارزیابی فرصت‌های شوت، به جای تکیه بر احساسات و خوش‌بینی، انقلابی بود. یورک می‌گوید: “حدود سال‌های 2012 تا 2015، مدل‌های گل‌های مورد انتظار رایج‌تر، قابل درک‌تر و شناخته‌تر شدند.
“یک مربی دیوانه است اگر آنچه را که این مدل‌ها به او می‌گویند در آنچه به بازیکنان خود می‌گوید لحاظ نکند.”

بنابراین، آیا داده‌ها تاکتیک‌ها را تغییر دادند؟ آیا مربیان در صفحه گسترده دیدند که گل‌های دوربرد خود را در خاطرات ما حک می‌کنند، اما در طول فصل، تلاش برای تکرار آنها شانس پیروزی آنها را کاهش می‌دهد؟
سابقه‌ای وجود دارد.
در بسکتبال، جایی که شوت‌های موفق دوربرد به جای دو امتیاز، سه امتیاز دارند، تجزیه و تحلیل‌ها برعکس باعث تغییر به سمت تیم‌هایی شده است که بیشتر از فاصله پرتاب می‌کنند.
اما حتی بزرگترین مغزها در داده‌های فوتبال متقاعد نشده‌اند که صنعت آنها علت این روند است.
سارا رود، که در سال 2012 با ورود به آرسنال، استفاده از آمار پیشرفته در فوتبال را آغاز کرد، در کنفرانس “MIT Sloan Sports Analytics” در ماه مارس، در پاسخ به این سوال که چگونه و چرا چیزها در زمین تغییر کرده است، گفت: “داده‌ها مردم را مجبور می‌کنند تا کمی بیشتر در نحوه تحلیل چیزها عمدی باشند.”
“بنابراین مردم اکنون از خود می‌پرسند ‘اگر از خارج از محوطه شوت کنم چه عواقبی دارد؟'”
اما او همچنین اشاره کرد که خیلی قبل از رسیدن مدل‌های ریاضی، بهترین تیم‌ها تمایل داشتند روی زدن شوت‌های با کیفیت‌تر و نزدیک‌تر تمرکز کنند.
یکی از اولین پروژه‌های رود در امارات این بود که ارزیابی کند که آیا همانطور که معمولاً از آرسن ونگر انتقاد می‌شد، تیم آرسنال او در تلاش بود تا “آن را راه بروند”.
او گفت: “آنچه من فهمیدم این بود که آنها این کار را می‌کردند، اما همه تیم‌های خوب لیگ برتر نیز همین کار را می‌کردند.”
اعداد فقط حکمت آنچه بهترین‌ها قبلاً انجام می‌دادند را تأیید کردند.
در کنار رود در پنل، ایان گراهام بود که تا سال 2023، نقش مشابهی در پشت صحنه لیورپول داشت. او به جای اینکه داده‌ها بر تاکتیک‌ها تأثیر بگذارند، این را می‌بیند: یک تغییر اساسی در رویکردهای تاکتیکی که بر داده‌ها تأثیر می‌گذارد.

او گفت: “فکر می‌کنم کاهش فاصله شوت نتیجه تغییر در سبک بازی است.”
“در مقایسه با 10 سال پیش که فوتبال با توپ بلند و تلاش‌های خارج از منطقه زیاد بود، تیم‌ها با سبک بسیار مشابهی که پپ گواردیولا و یورگن کلوپ آورده‌اند بازی می‌کنند.
“فکر می‌کنم این فقط یک تصادف خوشحال کننده است که به نظر مرتبط با تحلیل است.”
دفاعات خط بالا که توسط حریفان با فشار زیاد پرس می‌شوند، به این معنی است که وقتی فرصت‌ها در بازی امروز پیش می‌آید، مهاجمان یا دید نزدیک‌تری به دروازه دارند یا یک دویدن واضح به سمت آن.
آنها دیگر از ضربات سر و شوت‌های سریع تغذیه نمی‌کنند، زیرا خطوط دفاعی عمیق آن‌ها را در فاصله بازو نگه می‌دارند. اما روند فکری تیلور در پارک فرانتون در دسامبر 2006 آنقدر پیچیده نبود.
با پرواز یک توپ گشاد از یک مسابقه بین نوانکو کانو و سیمون دیویس، او به شوت‌های با ارزش بالا یا بلوک‌های دفاعی پایین، هزینه فرصت یا نیم فضا فکر نکرد.
در عوض، تیلور فقط متوجه شد که آن را به زیبایی نشسته است.
او که اکنون یک مدیر است، فکر می‌کند نسل فعلی بازیکنان ذهن خود را بیشتر مشغول می‌کنند.
او می‌گوید: “اگر بازیکنان را از دسامبر 2006 و اکنون کنار هم بنشینید، آنها دو گروه متفاوت از افراد خواهند بود.”
“همیشه فشار داخلی وجود داشته است – از مربی شما، هم‌تیمی‌ها و هواداران در استادیوم – اما اکنون فشار خارجی بسیار بیشتری وجود دارد.
“پس از یک مسابقه، یک بازیکن دوش می‌گیرد، کارهای رسانه‌ای خود را انجام می‌دهد و سپس تلفن خود را روشن می‌کند و ممکن است 50000 پیام داشته باشد که در آن در توییتر یا اینستاگرام تگ شده است.
“اینجاست که بازیکنان جوان – جوانان به طور کلی – بسیاری از اطلاعات و بازخورد خود را از آن دریافت می‌کنند. و همه انسان‌ها تمجید را دوست دارند و چوب را دوست ندارند.
“اگر از 25 یارد شوت کنید، از دست می‌رود و این انتقاد را دریافت می‌کنید، دفعه بعد که این فرصت پیش آمد، احتمالاً در پشت سر خود فکر خواهید کرد، ‘اگر دوباره از دست بدهم، ممکن است همان پاسخ را دریافت کنم’.
“آیا این بر مردم تأثیر می‌گذارد و تصمیم‌گیری آنها را شکل می‌دهد؟ البته که این کار را می‌کند، باید انجام دهد.”
در ماه نوامبر، “آدام اسمیت”، سردبیر داده‌های “Sky Sports”، یک نکته عجیب آماری را مشاهده کرد که ممکن است نظریه تیلور را تقویت کند، این که آنچه بازیکنان از طریق صفحه نمایش خود مصرف می‌کنند بر آنچه در زمین تولید می‌کنند تأثیر می‌گذارد.
انتشار سریال مستند نتفلیکس که زندگی حرفه‌ای دیوید بکهام را دنبال می‌کرد – اولین قسمت آن روی گل معروف دوربرد او مقابل ویمبلدون در سال 1996 تمرکز داشت – با چهار برابر شدن شوت‌ها از 30 یارد و بالاتر در لیگ برتر همراه بود.

چند هفته بعد، تلاش‌های از راه دور به نظر می‌رسید به سطح قبلی خود بازگشته‌اند.

رسانه‌های اجتماعی در دسامبر 2006 به سختی متولد شده بودند. تحلیل پادکست و پخش همزمان YouTube وجود نداشت. تلویزیون بازی‌های کمتری نشان می‌داد و پیدا کردن خلاصه‌ها سخت‌تر بود.

همه‌گیری اجتماعی به روش شخصی‌تری گسترش یافت.

در لیگ برتر امروزی، سیستم‌ها و فرایندهای رقابتی راه خود را به سمت نتیجه‌ای پیدا می‌کنند. بازیکنان چرخ‌دنده‌های ماشین هستند.

با این حال، دهه نود زمان گل‌زنان برتر توپ بود. بزرگی بیشتر از طریق یک عمل واحد از یک بازیگر واحد حاصل می‌شد. یک رعد و برق از آسمان آبی – یا 25 یارد و بیشتر – سرکرده‌های تیم را تشکیل می‌داد.

گل‌های تمام دوران لیگ برتر از بیرون محوطه جریمه

قهرمانان برتر گل‌های لیگ برتر از خارج از محوطه جریمه، بزرگترین نام‌ها و رقابت‌های این دوره را نشان می‌دهد: فرانک لمپارد از چلسی، استیون جرارد از لیورپول، دیوید بکهام از منچستر یونایتد و تیری آنری از آرسنال.

وقتی توپ به هر یک از آن‌ها در فاصله 25 یاردی می‌افتاد، آیا غریزه آن‌ها، بدون انتقاد چند رسانه‌ای، تلاش می‌کرد تا از ستاره‌های دیگر پیشی بگیرد؟

در حالی که این نام‌ها مشهورترین و به راحتی با ضربات شگفت‌انگیز مرتبط هستند، بهترین شوت‌زن‌های دوربرد نیستند. یا حداقل، کارآمدترین نیستند.

از زمانی که Stats Perform شروع به جمع‌آوری داده‌ها در 2003-04 کرد، موفق‌ترین بازیکن در تبدیل شوت‌های خارج از محوطه جریمه به گل در لیگ برتر ماتئوس پریرا، برزیلی که بین 2019 و 2021 دو فصل را با وست بروم گذراند، قبل از رفتن به عربستان سعودی.

جالب است که منچستر سیتی – معروف به حمله بسیار ساختار یافته و پیچیده‌ای که هدف آن رسیدن به پشت مدافعان است – به خوبی در بین کارآمدترین هنرمندان دوربرد حضور دارند، با برناردو سیلوا، فیل فودن و سرخیو آگوئرو همگی در پنج نفر برتر.

کل لیست به سمت جدیدتر تمایل دارد، نشان می‌دهد که بازیکنان فعلی در مورد شانس‌های خود از فاصله دور بیشتر انتخاب می‌کنند، کمتر شوت می‌کنند، اما موفق‌تر هستند.

البته در هر فریاد خاموشی شریکی وجود دارد.

تعداد زیادی از گل‌های دوربرد در مسابقات قهرمانی اروپا در این تابستان، توجه را به توپ جلب کرد، با پیشنهاداتی مبنی بر اینکه چیزی در مورد ساخته آدیداس – که حاوی نیشکر و خمیر چوب بود – به مهاجمان نسبت به دروازه‌بانان کمک بیشتری می‌کرد.

در جام جهانی 2010، تعداد بیش از حد متوسط گل‌های دوربرد با ادعای دروازه‌بانان مبنی بر اینکه توپ Jabulani آدیداس مسیر غیرقابل پیش‌بینی داشت، همزمان بود.

فصل‌های 2006-07 و 2007-08 – دو کمپینی در تاریخ لیگ برتر با بالاترین سهم از گل‌های دوربرد – هر دو با Nike Total 90 Aerow II بازی شد.

این اولین باری بود که نایک در مواد تبلیغاتی خود از ذکر “سریع‌تر” بودن توپ دست کشیده بود، معتقد بود که کیفیت باید “ذاتی” باشد. شاید باید این کار را می‌کردند.