جهانی که در آن زندگی می‌کنیم در حال تغییر است و این تغییرات فقط بر ما انسان‌ها تأثیر نمی‌گذارد، بلکه بر حیات وحشی که سیاره‌مان را با آنها به اشتراک می‌گذاریم نیز تأثیرگذار است. یکی از این موجودات، تنبل معروف به کندی، خود را در یک مبارزه برای بقا می‌بیند – یک رقابت با زمان تغییرات اقلیمی که از آن فرار نمی‌تواند کند.
در یک مطالعه اخیر با عنوان “متابولیسم تنبل‌ها ممکن است بقا را تحت سناریوهای تغییرات اقلیمی غیرممکن سازد”، پژوهشگران آینده چالش‌برانگیزی را برای این موجودات کند‌حرکت مناطق مرکزی و جنوبی آمریکا نمایان کرده‌اند.
تنبل‌ها و محیط زیستشان
پیش از اینکه به وضعیت بحرانی که این حیوانات با آن مواجه هستند بپردازیم، بیایید با موضوع بحثمان یعنی تنبل‌های دو انگشتی (Choloepus hoffmanni) بیشتر آشنا شویم.
باید توجه داشت که این موجودات برای زندگی در هر دو منطقه مرتفع و پست ساخته شده‌اند. اما واکنش آنها به تغییرات محیطی است که دانشمندان را نگران کرده است.
تنبل‌ها و تغییرات اقلیمی
این مطالعه به سرپرستی دکتر ربکا کلیف از موسسه پژوهشی متابولیسم تنبل (SMRI) بر روی واکنش متابولیک تنبل‌ها به افزایش دما متمرکز شده است.
دکتر کلیف می‌گوید: «تنبل‌ها به‌طور ذاتی به‌واسطه متابولیسم کند و ناتوانی منحصربه‌فردشان در تنظیم دمای بدن، بر خلاف اکثر پستانداران، محدود هستند. پژوهش ما نشان می‌دهد که تنبل‌ها، به‌ویژه در مناطق مرتفع، ممکن است نتوانند افزایش دمای قابل‌توجهی را که برای سال 2100 پیش‌بینی شده است، تحمل کنند.»
پژوهشگران مصرف اکسیژن و دمای مرکزی بدن تنبل‌ها را در شرایطی که تغییرات اقلیمی آینده را شبیه‌سازی می‌کرد، اندازه‌گیری کردند. نتایجی که به دست آمد، تصویری نگران‌کننده را به نمایش می‌گذارد.
احساس گرما
تنبل‌های مناطق مرتفع با افزایش دما، افزایش قابل‌توجهی در نرخ متابولیسم استراحت خود (RMR) تجربه می‌کنند.
در مقابل، تنبل‌های مناطق پست که بیشتر به گرما عادت دارند، وقتی دما از حد راحتی آنها عبور می‌کند، به یک حالت کاهش متابولیک – چیزی شبیه به حالت کم‌مصرف – وارد می‌شوند. دانشمندان این محدوده را «منطقه فعال حرارتی» (TAZ) می‌نامند.
مشکل در تطبیق با تغییرات اقلیمی
به سال 2100 برویم؛ جایی که پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش دما بین 2 تا 6 درجه سانتی‌گراد در زیستگاه‌های تنبل است.
تنبل‌های مناطق مرتفع باید باری سنگین از نظر متابولیکی را تحمل کنند. ظرفیت محدود آنها در پردازش انرژی و ناتوانی در جابه‌جایی جغرافیایی، ممکن است توانایی آنها را در تطبیق با این اقلیم گرم مختل کند.
و نکته دیگری که به مشکل اضافه می‌شود: تنبل‌ها 24 برابر کندتر از سایر گیاهخواران هم‌اندازه خود غذا هضم می‌کنند. بنابراین، هرگونه افزایش نیاز متابولیکی ناشی از تغییرات اقلیمی، به‌سختی می‌تواند با افزایش مصرف غذا جبران شود و این موضوع متوازن‌سازی انرژی را برای آنها دشوار می‌سازد.
چالش‌های تنبل‌های مناطق مرتفع
چشم‌گیرترین بخش این پژوهش مربوط به تنبل‌های مناطق مرتفع است. توانایی محدود آنها در مهاجرت به مناطق خنک‌تر و انعطاف‌پذیری متابولیک کم می‌تواند این جمعیت‌ها را به‌سمت انقراض سوق دهد اگر دما همچنان افزایش یابد.
تنبل‌های مناطق پست ممکن است بتوانند با حرکت به مناطق مرتفع، استراتژی‌ای برای بقا پیدا کنند، اما برای تنبل‌های مناطق مرتفع این گزینه وجود ندارد.
این سفتی زیستی، همراه با افزایش نیاز متابولیکی در اقلیم‌های گرم‌تر، می‌تواند این جمعیت‌ها را به یک بحران بقا بکشاند.
سیاست‌ها و همکاری‌های بین‌المللی
در حالی که تلاش‌های محلی و منطقه‌ای ضروری است، بقای تنبل‌ها تا حد زیادی به ابتکارات سیاستی گسترده‌تر و همکاری‌های بین‌المللی وابسته خواهد بود.
توافقات جهانی که هدفشان کاهش انتشار کربن و کند کردن گرمایش جهانی است، اساسی برای حفظ محیط‌هایی است که تنبل‌ها و سایر حیات وحش به آنها وابسته هستند.
برنامه‌هایی مانند کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی (UNFCCC) نقش حیاتی در تدوین سیاست‌های اقلیمی جهانی دارند که می‌توانند به طور غیرمستقیم به نفع تنبل‌ها و از طریق تقویت سیاره‌ای سالم‌تر باشند.
علاوه بر این، همکاری بین کشورهایی که جمعیت‌های تنبل را در خود دارند و آنهایی که می‌توانند تخصص یا منابع مالی برای پروژه‌های حفاظتی ارائه کنند، ضروری است.
با هم، این تلاش‌ها می‌توانند استراتژی جامعی ایجاد کنند که هم به چالش‌های محلی و هم به تهدیدهای جهانی که تنبل‌ها با آنها روبرو هستند، بپردازد و زندگی آهسته آنها بتواند در زیستگاه‌های طبیعی‌شان بدون مزاحمت ادامه یابد.
ضرورت تلاش‌های حفاظتی
پس، همه اینها چه معنایی برای آینده دوستان کند ما دارد؟ تلاش‌های حفاظتی باید افزایش یابد تا جمعیت تنبل‌ها محافظت شوند. این مسئله به‌ویژه برای آنهایی که در مناطق مرتفع از اثرات تغییرات اقلیمی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، بسیار حیاتی است.
پژوهشگران بر نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد استراتژی‌های تطبیقی و سیاست‌های حفاظتی تأکید می‌کنند. امید آن است که راه‌هایی برای کاهش تأثیرات اقلیمی که تنبل‌ها با آن مواجه هستند پیدا شود.
خواه صحبت از تنوع زیستی باشد، ثبات اکوسیستم یا حتی ارزش ذاتی زندگی، همه ما ضرر خواهیم کرد اگر اجازه دهیم این موجودات ناپدید شوند.
ما اطلاعات داریم. اعداد و ارقام در دسترس‌اند. اکنون پرسش این است: چگونه می‌توانیم این داستان را تغییر دهیم؟ چطور می‌توانیم به تنبل‌ها در رقابت با تغییرات اقلیمی شانسی برای بقا بدهیم؟
این مطالعه در مجله PeerJ منتشر شده است.
