امروز، فوت‌وفن به یک رکورد جام جهانی می‌پردازد. این بار به دستاوردهای توتو شیلاچی برای ایتالیا در سال 1990 می‌پردازیم.
اسب خاکستری از هیچ جا ظاهر شد. شیلاچی اولین بار تنها ۵۰۰ متر مانده به پایان مسابقه مورد توجه گزارشگران قرار گرفت. اسب بزرگ جثه از Final Card، King Marauding، Noble Lancer، Raw Talent، Street Ruffian، Umatilla و Wrap Around گذشت و در اولین حضورش در مسابقات گروه 1، در سال 1992 Lightning Stakes پیروز شد.
الهام‌بخش نام او نیز از جایی نامعلوم آمد و در اولین حضور خود در بین نخبگان به پیروزی رسید. توتو شیلاچی در یک محله فقیرنشین و دشوار بزرگ شد. او از مدرسه ترک تحصیل کرده بود. در باشگاه اولش، به جای حقوق، تقریباً یک دلار و نود سنت برای هر گل دستمزد می‌گرفت.
او سپس هفت فصل کم‌فروغ در باشگاه مسینا در سیسیل گذراند. در فصل ۱۹۸۴/۸۵، در سری C چهار گل در ۳۱ بازی زد. در اولین فصلش در سری B، در ۱۹۸۶/۸۷، در ۳۳ بازی سه گل به ثمر رساند. بسیاری بر این باور بودند که او بالاتر از حد توانش قرار دارد.
با این حال، با اینکه تا سال ۱۹۸۹ در سری A بازی نکرده و سه و نیم ماه قبل از آغاز جام جهانی ۱۹۹۰ هرگز در سطح بین‌المللی بازی نکرده بود، شیلاچی به طور غافلگیرکننده‌ای در فهرست تیم ایتالیا به سرمربی‌گری آزگلیو ویچینی قرار گرفت. ویچینی به شکلی عجیب به همان تعداد مهاجم انتخاب کرده بود که هافبک‌ها را انتخاب کرده بود.
شیلاچی می‌گوید: «این یک شگفتی بزرگ بود. انتظار نداشتم زمان بازی به من برسد. حتی انتظار نداشتم به نیمکت دعوت شوم.»
اما داستان شیلاچی تازه شروع شده بود. او به شکلی غیرمنتظره روی نیمکت بازی افتتاحیه ایتالیا مقابل اتریش نشسته بود، و در حالی که بعد از ۷۵ دقیقه بازی بدون گل بود، ویچینی به جای روبرتو باجو، شیلاچی را فراخواند.
شماره ۱۹ اعتراف کرد: «در ابتدا متوجه نشدم که مرا صدا می‌کند.» به محض باز کردن زیپ لباس تمرینش، استفانو تاکونی، هم‌تیمی او در یوونتوس، به او گفت: «برو و مثل جان چارلز با ضربه سر گل بزن.»
سه دقیقه بعد، شیلاچی دقیقاً همین کار را کرد و سانتر ویالی را به دروازه کوبید تا ایتالیا را ۱-۰ برنده کند. او با دستان باز و چشمان گشاده به دویدن پرداخت.
او گفت: «این احساس توصیف‌ناپذیر بود. انتظار نداشتم حتی به زمین بیایم. اینجا بودم و در جام جهانی گل می‌زدم. بینایی‌ام سیاه شد و با ناباوری به دویدن ادامه دادم. این یکی از بهترین احساسات زندگی‌ام بود.»
پس از پیروزی بی‌رمق ۱-۰ مقابل آمریکا که شیلاچی بار دیگر در نیمه دوم وارد زمین شد، او در بازی بعدی مقابل چکسلواکی از ابتدا به میدان رفت. این مهاجم ۲۵ ساله تنها در ۹ دقیقه با یک ضربه سر، ایتالیا را به مرحله حذفی فرستاد.
شیلاچی با شوتی زیبا و به دور از دسترس در برابر اروگوئه در مرحله یک‌هشتم نهایی گل برتری را زد، و تنها گل بازی برابر ایرلند را در یک‌چهارم نهایی به ثمر رساند. او در نیمه‌نهایی مقابل آرژانتین نیز گل‌زنی کرد، اما ایتالیا در ضربات پنالتی شکست خورد. شیلاچی که مچ پای ورم کرده‌ای داشت، پنالتی نزد.
در حالی که امیدهای ایتالیا برای قهرمانی از دست رفته بود، اما امیدهای سیسیلی‌ها نه. با دقایقی باقی‌مانده از بازی رده‌بندی مقابل انگلیس، جوئل کینیو زمانی که پل پارکر شیلاچی را زمین زد، به نقطه پنالتی اشاره کرد. روبرتو باجو به احترام او وظیفه زدن پنالتی را به شیلاچی واگذار کرد و او با فریب دادن پیتر شیلتون گل ششم خود را در ایتالیا ۹۰ به ثمر رساند و کفش طلای آدیداس را از آن خود کرد.
این موفقیت به قدری غیرقابل پیش‌بینی بود که شیلاچی حتی در فهرست ۷۰ نفره یک بنگاه شرط‌بندی بریتانیایی برای جایزه بهترین گلزن حضور نداشت. بازیکنانی چون کارکا و مارکو فن‌باستن محبوب‌تر بودند، و پس از آن‌ها ویالی، گری لینکر، دیگو مارادونا، روماریو، یورگن کلینزمن، مولر، رود گولیت، باجو، ببیتو، رودی فولر، آندریا کارناواله، کلودیو کانیگیا، روبن سوسا، دارکو پانچف، امیلیو بوتراگوئنو، تونی پلستر و ویم کیفت قرار داشتند. این رکورد او را تنها کسی کرد که از روی نیمکت شروع کرد و به عنوان گلزن برتر یک جام جهانی به پایان رسید.
او گفت: «من ششمین مهاجم تیم بودم. برایم بسیار افتخارآمیز بود که فقط در جام جهانی حضور داشته باشم. اصلاً انتظار نداشتم بازی کنم.
نشستن روی نیمکت رؤیا بود، وارد زمین شدن رؤیا بود. سپس گل‌ها به ثمر رسید. این جادویی‌ترین زمان زندگی‌ام بود.
ایتالیایی‌ها همیشه درباره «شب‌های جادویی توتو شیلاچی» صحبت می‌کنند. می‌توانید تصور کنید این چقدر برایم شادی‌آفرین است؟ گاهی وقتی مردم مرا می‌بینند، اشک‌شان درمی‌آید.
فرقی نمی‌کند به چه کشوری بروم؛ مردم می‌خواهند درباره گل‌های سال ۱۹۹۰ با من صحبت کنند. از من می‌خواهند چشمان وحشی آن لحظه را نشان بدهم (می‌خندد). حتی متوجه شدم که یک اسب مسابقه‌ای را به نام من نام‌گذاری کرده‌اند! واقعاً لذت‌بخش است که مردم هنوز مرا به یاد دارند.»
توتو شیلاچی در سپتامبر ۲۰۲۴، در سن ۵۹ سالگی، درگذشت. «شب‌های جادویی توتو شیلاچی» یاد او را جاودانه نگه خواهند داشت. آیا رکورد او در جام جهانی هم جاودان خواهد ماند؟
