بیست سال پیش در چنین روزی، علی دایی از ایران اولین مردی شد که به ۱۰۰ گل ملی دست یافت. او درباره این دستاورد و اینکه دو اسطوره به او پیوسته‌اند صحبت می‌کند. «فکر نمی‌کنم هیچ‌گاه این کار انجام شود»، فرنتس پوشکاش در سال ۱۹۹۳ درباره دستیابی به ۱۰۰ گل ملی گفت. «اگر پله نتوانست، هیچ‌کس نمی‌تواند».
«سرگرد شتابنده»، که ۸۴ گل برای مجارستان ثبت کرده بود، پیش‌بینی خود را تأیید کرد: «فوتبال این روزها بسیار دفاعی‌تر شده است. تیم‌ها سابقاً چهار یا پنج مهاجم داشتند. موضوع این بود که بیشتر از حریف گل بزنند. اکنون بهترین گلزن یک جام جهانی شش گل می‌زند. قبلاً ۱۳، ۱۱، ۱۰ بود. من فکر می‌کنم ۱۰۰ گل غیرقابل‌دسترسی است».
در همان سال، یک مهاجم ۲۴ ساله از اردبیل، در کنار آتشفشان سبلان، اولین بازی ملی خود را انجام داد. هیچ‌کس نمی‌توانست تصور کند که او چالشی برای تعداد گل‌های پوشکاش ایجاد کند، چه رسد به پیش‌بینی او – حتی خود او نیز چنین چیزی را تصور نمی‌کرد.
با این حال، دایی یک مهاجم منحصربه‌فرد بود. یک تمام‌کننده بی‌نقص با توانایی هوایی خارق‌العاده که در سال ۱۹۹۶ طی ۱۸ بازی ۲۲ گل زد – آماری که شامل چهار گل در ۲۳ دقیقه مقابل کره جنوبی در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا بود. تنها شاندور کوچیش جاودانه با ۲۳ گل در سال ۱۹۵۴ در یک سال تقویمی بیشتر گلزنی کرده است.
این مرد سبیلو از سال 1998 تا 2001، طی 36 بازی 36 گل به ثمر رساند و از گرد مولر (68 گل) عبور کرد. کوچیش (75) و پله (77) نیز به زودی پشت سر او قرار گرفتند. وقتی پوشکاش نیز پشت سر گذاشته شد، تلاش دایی برای رسیدن به صد گل تیتر خبرها شد.
در 17 نوامبر 2004 – بیست سال پیش در چنین روزی – دایی با چهار گل در بازی مقدماتی جام جهانی فیفا مقابل لائوس، اولین مردی شد که به 100 گل ملی دست یافت. بزرگی این دستاورد به حدی بود که در بیش از 150 کشور در تلویزیون گزارش شد.
فیفا با مهاجم سابق بایرن مونیخ درباره این دستاورد فراموش‌نشدنی در تهران و عضویت در باشگاه صدتایی‌ها همراه با کریستیانو رونالدو و لیونل مسی صحبت کرد.
فیفا: فرنتس پوشکاش، پله، گرد مولر و تمام این گلزنان خارق‌العاده حتی به این رکورد نزدیک نشدند. چه زمانی متوجه شدید که رسیدن به ۱۰۰ گل ملی ممکن است؟
علی دایی: فکر می‌کنم وقتی به 80 گل رسیدم این احساس را پیدا کردم که ممکن است. تا آن زمان، واقعاً به آن فکر نمی‌کردم – تمرکزم روی بردن بازی‌ها، کمک به تیمم و نمایندگی با افتخار کشورم بود. اما وقتی به این هدف نزدیک‌تر شدم، این ایده واقعی‌تر شد و می‌دانستم که اگر به فشار آوردن ادامه دهم، می‌تواند اتفاق بیفتد.
شما با ۹۷ گل وارد بازی مقابل لائوس شدید. آیا فکر می‌کردید در آن روز این امکان وجود دارد؟
بله، چنین احساسی داشتم. با اعتمادبه‌نفس و انگیزه وارد آن بازی شدم. اما فوتبال غیرقابل‌پیش‌بینی است؛ شما هرگز نمی‌دانید بازی چگونه پیش خواهد رفت. با این حال، آن روز همه چیز به خوبی پیش رفت و حمایت هم‌تیمی‌ها و طرفدارانم را حس کردم که این لحظه را ویژه‌تر کرد.
چه حسی داشت که اولین مردی شوید که در تاریخ به ۱۰۰ گل ملی در مقابل هواداران خود در آزادی می‌رسد؟
این یک لحظه فراموش‌نشدنی بود. بازی در آزادی همیشه خاص است، اما رسیدن به 100 گل در آنجا این تجربه را به سطح جدیدی برد. حس می‌کردم این دستاورد تنها برای خودم نیست بلکه برای همه کسانی است که در کنار من بودند و از من حمایت کردند. آن لحظه پیروزی برای کل ملت ایران بود.
واکنش‌ها به این دستاورد چگونه بود؟ آیا پیام‌های ویژه‌ای دریافت کردید؟
بله، پیام‌های بسیاری از هم‌تیمی‌ها، مربیان و حتی افراد مشهور از سراسر دنیا دریافت کردم. افتخار و حمایتی که از مردم دریافت کردم، فوق‌العاده بود. آن پیام‌ها به من نشان دادند که فوتبال چگونه می‌تواند مردم را به هم نزدیک کند و چگونه یک دستاورد شخصی می‌تواند برای همه معنا داشته باشد.
دو بازیکن استثنایی از آن زمان به ۱۰۰ گل ملی رسیدند. اول، وقتی کریستیانو رونالدو رکورد شما را شکست چه احساسی داشتید و نظر شما درباره رونالدو به عنوان بازیکن چیست؟
شکستن رکوردها بخشی از فوتبال است و خوشحالم که بازیکنی مانند رونالدو توانست این کار را انجام دهد. او بازیکنی فوق‌العاده و پرتلاش است و این ویژگی‌ها را در طول دوران حرفه‌ای خود ثابت کرده است. رونالدو یک الگوی بزرگ برای بازیکنان جوان است و رکوردش نشان می‌دهد که هر چیزی ممکن است.
نظر شما درباره لیونل مسی به عنوان بازیکن چیست؟
مسی یک نابغه و بازیکنی منحصربه‌فرد است. او دید بازی و هوش بازی فوق‌العاده‌ای دارد و تماشای بازی او همیشه لذت‌بخش است. مسی یکی از بهترین‌های تاریخ است و مانند رونالدو، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان است.
چقدر احساس افتخار می‌کنید که در کنار دو تا از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ جزو تنها سه نفر باشید؟
این افتخار بزرگی است. فوتبال همیشه بخش بزرگی از زندگی من بوده است و بودن در کنار بازیکنانی مانند رونالدو و مسی، تمام تلاش‌هایم را ارزشمند می‌کند. این دستاورد برای من فقط یک عدد نیست، بلکه نشانه‌ای از عشقی است که به این بازی دارم.
بیست سال از آن دستاورد تاریخی گذشته است. این موضوع چه احساسی به شما می‌دهد؟
گذشت زمان به من یادآوری می‌کند که این لحظات چقدر گذرا هستند. اما هر بار که به این دستاوردها فکر می‌کنم، لبخند روی لب‌هایم می‌آید. احساس افتخار می‌کنم که بخشی از تاریخ فوتبال هستم و از لحظاتی که فوتبال به من داده است، سپاسگزارم.
