مهاجرت و دریافت مجوز اقامت در کشوری دیگر می‌تواند فرایندی پیچیده و پر از اصطلاحات حقوقی باشد که درک آن برای افراد ناآشنا دشوار به‌نظر می‌رسد. یکی از مهمترین مفاهیمی که متقاضیان اقامت باید با آن آشنا شوند، تفاوت میان اقامت موقت و اقامت دائم است. بنابراین در ادامه، سعی می‌کنیم بررسی و مقایسه دقیق‌تر تفاوت‌های میان این دو را به‌طور ساده ارائه دهیم تا خوانندگان بتوانند با اطمینان بیشتری تصمیم‌گیری کنند.
اقامت موقت؛ گامی اولیه در مسیر مهاجرت
در بسیاری از کشورها، اقامت موقت نخستین مرحله‌ای است که مهاجران باید طی کنند تا بتوانند در آینده اقامت دائم دریافت کنند. این نوع مجوز، اغلب برای مدت محدودی، از یک تا پنج سال، صادر شده و قبل از انقضا نیاز به تمدید دارد. در اغلب موارد، افرادی که موفق به دریافت اقامت موقت می‌شوند، می‌توانند همسر و فرزندان خود را نیز به همراه داشته باشند؛ اما شرایط پذیرش مهاجرت اعضای خانواده بسته به قوانین هر کشور متفاوت است.
برخی کشورها برای همراهی همسر و فرزندان، شرایطی مانند تاهل قانونی، سن مشخص یا وابستگی مالی و تحصیلی را درنظر می‌گیرند. اقامت موقت اغلب به‌عنوان فرصتی برای کار، تحصیل یا سرمایه‌گذاری در کشور مقصد صادر می‌شود. افزون بر این، دریافت اقامت موقت مستلزم رعایت یک‌سری الزامات عمومی است که در بسیاری از کشورها مشترک است، ازجمله:
- داشتن محل سکونت مشخص
- اثبات توانایی مالی برای تامین هزینه‌های زندگی خود و خانواده
- برخورداری از بیمه درمانی معتبر
- نداشتن سوابق کیفری یا تهدید امنیتی برای کشور مقصد
در نهایت، کسانی که واجد شرایط اقامت دائم می‌شوند، بهتر است در سریع‌ترین زمان ممکن برای آن اقدام کنند تا امنیت بیشتری در کشور مقصد داشته باشند.
اقامت دائم؛ گامی به سوی ثبات و امنیت
پس از چندین سال اقامت موقت، بسیاری از افرادی به دنبال مهاجرت و دریافت اقامت دائم هستند تا بتوانند بدون محدودیت زمانی در کشور مقصد زندگی کنند. در بیشتر کشورهای اروپایی، متقاضیان اغلب پس از ۳ تا ۸ سال اقامت موقت واجد شرایط دریافت اقامت دائم می‌شوند، مشروط بر این‌که شرایط خاصی را رعایت کنند. یکی از این شرایط، الزام به حضور فیزیکی در کشور برای مدت مشخصی از سال است. برای مثال، برخی کشورها متقاضیان را ملزم می‌کنند که حداقل ۱۸۲ روز در سال در کشور حضور داشته باشند. علاوه‌براین، دریافت اقامت دائم معمولا نیازمند رعایت معیارهای زیر است:
- داشتن محل سکونت ثابت
- برخورداری از توان مالی کافی برای تامین هزینه‌های خود و خانواده
- داشتن بیمه درمانی معتبر و سلامت عمومی قابل قبول
- نداشتن سوابق کیفری
- آشنایی با زبان کشور مقصد و قبولی در آزمون‌های مربوطه
همچنین در برخی کشورها، افرادی که از طریق سرمایه‌گذاری اقدام به مهاجرت می‌کنند، می‌توانند مستقیما اقامت دائم دریافت کنند یا با الزامات ساده‌تری نسبت‌به سایر روش‌ها به این وضعیت دست یابند. با دریافت اقامت دائم، مهاجران می‌توانند بدون نگرانی از تمدید‌های مکرر، به زندگی، کار و تحصیل در کشور مقصد ادامه دهند. با این حال، اقامت دائم به معنای آزادی کامل نیست و برای حفظ آن باید برخی الزامات رعایت شود.
در بعضی کشورها، اقامت دائم دارای تاریخ انقضای ۵ساله است و برای تمدید آن باید نشان دهید که همچنان شرایط لازم را دارا هستید. همچنین، در برخی موارد، اگر فرد برای مدت طولانی (مثلا بیش از دو سال) بدون دلیل موجه کشور را ترک کند، ممکن است اقامت دائم او لغو شود. به همین دلیل، بسیاری از افراد پس از مهاجرت و دریافت اقامت دائم، تلاش می‌کنند تا در سریع‌ترین زمان ممکن شهروندی کشور مقصد را به‌دست آورند تا از این محدودیت‌ها رهایی یابند و از حقوق کامل شهروندی برخوردار شوند.
ویزای ورود؛ مهمترین گام برای اقامت
برای ورود به کشور خارجی، اغلب به ویزای ورود نیاز دارید که ممکن است به صورت کوتاه‌مدت یا بلندمدت صادر شود. این ویزا بسته به ملیت شما و سیاست‌های ویزایی کشور مقصد تعیین می‌شود. در بسیاری از موارد، برای درخواست اقامت رسمی، لازم است که ابتدا به صورت حضوری در آن کشور حضور داشته باشید. ازاین‌رو، داشتن ویزای ورود یکی از مهمترین مراحل در فرآیند مهاجرت محسوب می‌شود.
حرف آخر
در نهایت، باتوجه‌به پیچیدگی فرآیندهای اخذ اقامت موقت و دائم و تفاوت‌های اساسی میان آن‌ها، توصیه می‌شود برای طی کردن این مسیر از مشاوره و خدمات مجموعه‌های معتبر مهاجرتی بهره بگیرید. این مجموعه‌ها با دانش و تجربه گسترده، می‌توانند شما را در تمامی مراحل، از بررسی شرایط اولیه تا دریافت مجوز اقامت و حتی برنامه‌ریزی برای آینده، همراهی کنند. همچنین با کمک راهکارهای حرفه‌ای این مجموعه‌ها می‌توانید با اطمینان بیشتری مسیر مهاجرت خود را طی کنید و از فرصت‌های پیش رو به بهترین شکل بهره ببرید.
