نقد سریال House of Guinness: درام جدید نتفلیکس ترکیبی از Peaky Blinders و Succession

سریال تاریخی جدید نتفلیکس به نویسندگی استیون نایت، House of Guinness، در فصل اول خود نویدبخش است. داستان در دوبلین قرن نوزدهم می‌گذرد و بر چهار عضو خانواده گینس تمرکز دارد که پس از مرگ پدرشان، اداره‌ی کارخانه‌ی آبجوسازی معروف خانواده را به عهده می‌گیرند. در بحبوحه‌ی مبارزات ایرلند برای استقلال، آن‌ها باید در مسیر خطرناک و سیاسی‌ای قدم بگذارند تا هم برندشان و هم نام خانوادگی‌شان را به یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌های جهان تبدیل کنند.

سریال House of Guinness درامی پرکشش است که ترکیبی از سبک، شور و خشونت را به نمایش می‌گذارد و بلافاصله یادآور سریال Peaky Blinders، دیگر اثر تاریخی استیون نایت در نتفلیکس است. شباهت‌هایی میان این دو اثر وجود دارد، از جمله شباهت میان اداره‌ی کارخانه‌ی گینس و کسب‌وکار جنایی خانواده‌ی شلبی. در عین حال، ردپای سریال Succession شبکه‌ی HBO نیز در روایت این خانواده دیده می‌شود، جایی که چالش‌های اصلی نه از بیرون، بلکه از درون خانواده سرچشمه می‌گیرند. با این حال، سریال House of Guinness در نهایت موفق می‌شود مسیر خود را جدا کند و با وجود برخی پیش‌بینی‌پذیری‌ها، داستانی سرگرم‌کننده و پرکشش ارائه دهد.

سریال House of Guinness به‌اندازه‌ی جذاب بودنش، مبهم و بحث‌برانگیز است

سریال House of Guinness اثری داستانی است که از رویدادهای واقعی الهام گرفته، اما خود سریال صادقانه اعلام می‌کند که «صحنه‌ها، خط‌های داستانی، رویدادها و شخصیت‌ها برای اهداف دراماتیک ساخته شده‌اند». واقعیت این است که بخش‌های تخیلی داستان، بیشترین جذابیت را دارند و این اصلاً ایرادی ندارد. استیون نایت به وضوح قصد خلق یک درام احساسی و اغواگر را داشته که چندان به تاریخ وفادار نیست، اما کمبود حقیقت را با سبک چشم‌نوازش جبران می‌کند.

در مرکز داستان، دو برادر بزرگ‌تر خانواده، آرتور (آنتونی بویل) و ادوارد (لوئیس پارتریج) قرار دارند؛ وارثان اصلی کارخانه‌ی گینس که باید اختلافاتشان را کنار گذاشته و تجارت خانوادگی را نجات دهند. رابطه‌ی میان این دو، و مسیرهای شخصی و عاشقانه‌شان، محور اصلی داستان را تشکیل می‌دهد. در کنار آن‌ها، خواهرشان ان (امیلی فیرن) و برادر کوچک‌ترشان بنجامین (فیون اوشی) نیز نقشی دارند. ان، مسئول فعالیت‌های خیریه‌ی خانواده است که همراه با تنش‌های سیاسی و مذهبی، شرایط وخیم ایرلند قرن نوزدهم را به تصویر می‌کشد.

این عناصر تاریخی صرفاً پس‌زمینه‌ای رنگارنگ برای داستانی درباره‌ی رازهای خانوادگی، روابط عاشقانه، معاملات تجاری و کشمکش‌های سیاسی هستند. شاید واقع‌گرایی اثر زیر سؤال باشد، اما ماهیت رسوایی‌برانگیز و اغواگر آن باعث می‌شود تماشایش بسیار اعتیادآور باشد.

1 of 5

سریال House of Guinness اثری مدرن و شیک است

با وجود آنکه داستانش گاه قابل‌پیش‌بینی است، سریال از لحاظ بصری کاملاً چشمگیر است. طراحی لباس و دکورها، و البته جلوه‌های ویژه‌ی چشمگیری که دوبلین دهه‌ی ۱۸۶۰ را بازسازی کرده‌اند، تحسین‌برانگیزند. موسیقی متن نیز ترکیبی هیجان‌انگیز از راک، رپ و هیپ‌هاپ ایرلندی است که فضای تاریخی را با ریتم مدرن درمی‌آمیزد. فیلم‌برداری و تدوین سریال مدرن و پرانرژی است، و گاه با ریتم سریع و موسیقی تند، حال‌و‌هوایی شبیه به Peaky Blinders پیدا می‌کند.

بازی‌های قدرتمند، نقطه قوت سریال House of Guinness

آنتونی بویل و لوئیس پارتریج در نقش برادران گینس انتخاب‌های درستی هستند. اگرچه چند قسمت ابتدایی طول می‌کشد تا کاملاً در نقش جا بیفتند، اما در ادامه عملکردشان خیره‌کننده می‌شود. نیام مک‌کورمک در نقش الن کوکرین، انقلابی کاتولیک ایرلندی، یکی از شخصیت‌هایی است که رابطه‌اش با خانواده‌ی پروتستان و طرفدار اتحاد گینس‌ها، از آن دست خطوط داستانی پرتنش و ساختگی است که به‌خوبی جواب داده است.

از میان شخصیت‌های فرعی، جیمز نورتون در نقش رفرتی، نیروی محافظ خانواده، حضوری درخشان دارد. دنیل گالیگن نیز نقش لیدی الیویا هجِز، همسر آرتور را با انرژی و شادابی بازی می‌کند. در کنار آن‌ها، دو بازیگر سریال Game of Thrones نیز حضور دارند: جک گلیسون در نقش بایرون هیوز، پسر نامشروع و شریک تجاری خانواده، و مایکل مک‌الهاتن در نقش پاتر، خدمتکار گینس‌ها که یادآور بازی خشک و طناز او در نقش روس بولتون است، فقط با تهدید کمتر!

فصل اول سریال House of Guinness با هشت قسمت، آغاز امیدوارکننده‌ای دارد. هنوز فصل دوم آن به طور رسمی تأیید نشده، اما با توجه به پایان فصل نخست، چنین احتمالی بسیار بالاست. این سریال شاید از نظر تاریخی چندان دقیق یا از نظر داستانی چندان نوآور نباشد، اما تماشایش لذت‌بخش و کاملاً سرگرم‌کننده است.

امتیاز نویسنده: ۷ از ۱۰