.jpg)
این دانشمندان به این سؤال پاسخ دادند که چگونه مغز انسان محیط اطراف خود را نقشه‌برداری می‌کند و این روند چه کمکی به مسیریابی در محیط پیچیده انسان‌ها خواهد کرد؟
کشف GPS درون مغز نشان داد که چنین عملکرد پیشرفته‌ای نیز پایه سلولی دارد. این تحقیق در سال ۱۹۷۱ شروع شد، زمانی که جان اوکافه اولین جزء سیستم موقعیت‌یابی را شناسایی کرد. وی نوعی سلول عصبی را در بخشی از مغز که هیکوکامپ نام دارد، کشف کرد و متوجه شد که این بخش از مغز زمانی که موشی در اتاق وجود دارد، فعال باقی می‌ماند. زمانی که موش در قسمت‌های دیگر اتاق قرار می‌گرفت، سلول‌های عصبی دیگری فعال می‌شدند. وی به این نتیجه رسید که این سلول‌های مکان، نقشه‌ای از اتاق را تشکیل می‌دهند.
جزء دیگری از GPS درون مغز سه دهه بعد و در سال ۲۰۰۵ مشخص گردید. زمانی که زوج دانشمند ما، نوع دیگری از سلول‌های عصبی را شناسایی کردند و آن را سلول‌های شطرنجی نامیدند. این سلول‌ها در کورتکس انتورینال قرار دارند که به عنوان یک سیستم هماهنگ‌ساز عمل کرده و موقعیت‌یابی و مسیریابی دقیق را امکان‌پذیر می‌سازد. سپس این دانشمندان نشان دادند که ارتباط میان سلول‌های مکانی و شطرنجی به مغز کمک می‌کند که موقعیت مکانی و راه خود را بیابد.
زمانی که آلفرد نوبل در سال ۱۸۹۵ درگذشت، تمام دارایی خود را که معادل ۲۶۵ میلیون دلار امروز است به تأسیس جوایز نوبل اختصاص داد تا هر سال بدون تمایز در ملیت افراد، به افراد جایزه داده شود.
در سال ۱۹۰۱ میلادی، نخستین جوایز این بنیاد اهدا شد. طبق وصیت وی، پنج جایزه به‌طور سالانه در رشته‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح به افرادی تعلق می‌گیرد که بیشترین خدمت را به بشر کرده باشند. ششمین جایزه یعنی نوبل اقتصاد نیز در سال ۱۹۶۸میلادی، توسط بانک مرکزی سوئد پایه‌گذاری شد که البته در لیست جوایز مرتبط با بنیاد نوبل جایی ندارد.
پریا اقدامی
0 نظر
سلام( ربطی به موضوع بالای نداره )شما هم در تلگرام کانال بار کنید تا از اونجا مطالب رو دنبال کنیم