این که ترحم به یک فرد می‌تواند عصبانیت به شخص دیگری را در پی داشته باشد، به نظر غیر منطقی می‌رسد. اما محققان معتقدند این اتفاق به دلیل وجود دو نوع هورمون به نام‌های Oxytocin و Vasopressin صورت می‌گیرد.
در ادامه این گروه تحقیقاتی توضیح می‌دهند که چگونه به این نتایج دست یافته‌اند.
بخش اول تحقیقات به افرادی نیاز داشت که یک فرم نظرسنجی را پر کنند. در این نظرسنجی اطلاعاتی در مورد شخصی که با او صمیمی هستند، خواسته شده بود. همچنین این افراد باید در مورد زمانی که این فرد توسط یک فرد دیگر تهدید شده بود، اطلاعاتی را می‌نوشتند. سپس از آن‌ها خواسته شد که احساسات خود را زمانی که فرد موردنظر تهدید شده بود، توضیح دهند و بگویند که در آن شرایط چه عکس‌العملی نشان دادند.
در بخش دوم تحقیقات، یک آزمایش صورت گرفت. در این آزمایش ابتدا از شرکت‌کنندگان خواسته شد که نمونه بزاق خود را ارائه دهند. بدین طریق محققان هورمون‌های موجود در بزاق این افراد را مورد بررسی قرار دادند.
سپس داستانی از یک فرد که نمی‌شناختند، برای این افراد تعریف کردند و بعد گفتند که این فرد در اتاق مجاور و همراه یک شخص ناشناس است. داستانی که برای این افراد تعریف شده، صرفاً برای تحریک حس همدری و ترحم به شخص مورد نظر در داستان بود.
سپس به این افراد اطلاع دادند که هر دو شخص حاضر در اتاق مجاور قرار است یک امتحان ریاضی داشته باشند و تحت شرایط دردناکی قرار خواهند گرفت تا ببینند که آیا درد فیزیکی بر روی عملکرد آن‌ها در امتحان ریاضی تأثیر می‌گذارد یا خیر! به این افراد گفته شد برای ایجاد شرایط دردناک نیز از سس تند استفاده خواهد شد.
به این افراد گفتند که شما می‌توانید میزان درد شخص ناشناسی را که قرار است با فرد موردنظر در داستان رقابت کند، تعیین کنید. بیشتر این افراد ترجیح دادند که فرد ناشناس حاضر در اتاق مجاور درد بیشتری را تحمل کند.
نتیجه نهایی نشان داد احساساتی که در کل همدردی یا ترحم نسبت به یک فرد نامیده می‌شود، می‌تواند منجر به خشونت در حق افراد دیگر شود.
یکی از محققان در این رابطه گفت: «در شرایطی که به فردی اهمیت می‌دهیم، تحریک می‌شویم تا به نفع وی کار کنیم، اما اگر کسی در این بین قرار گیرد، احتمالاً به او آسیب می‌رسانیم».
محققان اظهار داشتند این عکس‌العمل به دلیل انجام کار غیر عادی و نامناسب از سوی شخص ناشناس نیست. یکی از محققان نمونه‌ای از پدر و مادر و بچه‌ها را در یک مسابقه به عنوان مثال بیان کرد. در این مسابقه پدر و مادرها ممکن است به شرکت‌کننده‌های دیگر آسیب برسانند تا فرزند آن‌ها در مسابقه برنده شود.
محققان دریافتند که این عکس‌العمل را می‌توان از طریق تنوع ژن‌های دریافت‌کننده‌های Oxytocin و Vasopressin توضیح داد.
طبق گفته یکی از محققان، Oxytocin و Vasopressin هر دو طوری عمل می‌کنند که موجب افزایش رفتارهای رویکردی می‌شود.
Oxytocin معمولاً هورمون عشق نامیده می‌شود؛ زیرا وابستگی‌های میان انسان‌ها را افزایش می‌دهد. Vasopressin به تحریک جنسی ارتباط دارد. به همین دلیل تیم تحقیقاتی معتقد است نقش این هورمون‌ها در ایجاد ترحم و عصبانیت کاملاً منطقی است.
پریا اقدامی
