کشتی‌هایی که این تحقیق را انجام داده‌اند، بر روی دریاهای مختلف سفر کرده و تمام قطعات پلاستیکی کوچک را با تور جمع‌آوری کرده‌اند. سپس محققان با توجه به پلاستیک‌های جمع‌آوری شده، میزان پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌های سراسر جهان را با استفاده از مدل‌های کامپیوتری برآورد کرده‌اند. بیشترین منبع پلاستیک از نظر وزن مربوط به تورهای ماهیگیری دور انداخته شده و گوی لنگر است.
سرپرست این گروه تحقیقاتی، Marcus Eriksen، معتقد است اگر یک برنامه بین‌المللی طراحی شود و بودجه‌ای به جایگاه‌های ماهیگیری اختصاص گیرد تا تورهای ماهیگیری را بازیابی کنند، ممکن است به حل این مشکل کمک کند؛ اما این کار در زمینه بطری‌ها، مسواک‌ها، کیسه‌ها، ابزارها و دیگر وسایل پلاستیکی شناور در اقیانوس‌ها که در محل گرداب‌ها جمع می‌شوند، مفید نخواهد بود. این پلاستیک‌ها در اثر جریان‌های آب و موج‌ها، به هم می‌خورند و نور خورشید آن‌ها را شکننده کرده و آن‌ها را به قطعات ریزتری تبدیل می‌کند. این قطعات ریز در سراسر اقیانوس پخش می‌شوند.
زمانی که گروه تحقیقاتی به دنبال پلاستیک‌های ریز شناور روی آب بود، این قطعات به اندازه دانه‌های شن بودند. با این حال، محققان از این که میزان بسیار کمتری از پلاستیک را به عنوان نمونه کشف کرده بودند، شگفت‌زده شدند. در واقع محققان یک‌صدم ذراتی که مدل کامپیوتری محاسبه کرده بود، جمع‌آوری کردند. Eriksen معتقد است احتمالاً ذرات ریزتر در اقیانوس‌ها ته‌نشین شده یا توسط موجودات دریایی خورده شده‌اند.
این واقعیت که ذرات پلاستیکی ریز ناپدید شده‌اند، خبر خوبی نیست. در واقع این امر ممکن است دردسرهای بزرگ‌تری را به وجود آورد. پلاستیک‌ها مواد سمی مانند PCB یا مواد آلوده‌کننده دیگر را جذب می‌کنند. محققان نگران هستند که ماهی‌ها و دیگر موجودات زنده اقیانوس‌ها که این پلاستیک‌ها را می‌خورند، مواد سمی را جذب کرده و آن‌ها را به شکارچیانی که این ماهی‌ها را می‌خورند، انتقال دهند.
تحقیقات بیشتری باید صورت گیرد تا مشخص شود ذرات پلاستیکی ریز کجا رفته‌اند؛ ته اقیانوس، در خط ساحلی یا بستر دریا.
دکتر Eriksen می‌گوید گستره این مشکل آن‌قدر بزرگ است که جمع‌آوری پلاستیک‌های شناور در اقیانوس‌ها فایده‌ای ندارد. گروه وی موفق شده کمپین‌هایی راه‌اندازی کند که تولیدکنندگان لوازم بهداشتی و زیبایی استفاده از بخش‌های کوچک پلاستیکی در محصولات خود را متوقف سازند.
طبق گفته وی، تولیدکنندگان دیگر نیز باید روش کار خود را تغییر دهند. وی می‌گوید: «ما باید مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیریم. اگر محصولی می‌سازید، باید بتوانید آن را بازیابی کنید یا مطمئن شوید اقیانوس با آن سازگار است و از نظر زیست‌محیطی مشکلی ندارد».
پریا اقدامی
